<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 266r >

1. и҅ блажꙙште рабꙑ ѥ҅го· въꙁдръжании҅мъ· и҅хъ и҅ а҅-
   καὶ ἐμακάριζαν τοὺς δούλους αὐτοῦ τοὺς διὰ τῆς ἀσκήσεως
2. лчъбоѭ̑· великааго дара сь҆подобь҆ѥ҅нꙑ· и҅ тако-
   τῆς τοσαύτης καὶ τηλικαύτης τιμῆς καὶ χάριτος ἀξιουμένους.
3. вааго· благо же прии҅мше великоѥ о҅тъ чловѣко-
   Εὐεργετηθέντες τοίνυν τὰ μέγιστα παρὰ τοῦ φιλαν-
4. любивааго б꙯а· и҅ и҅ꙁбꙑвъше о҅тъ нашъдъшѧѧ
   θρώπου θεοῦ καὶ ἀπαλλαγέγτες τῆς ἐπενηνεγμένης
5. и҅мъ богомь҆ поуштенꙑѧ҆ ꙗ҅ꙁвꙑ· о҅тъгнанꙑѧ
   αὐτοῖς θεηλάτου πληγῆς τῆς ἀπελαθείσης
6. молитвоѭ̑ раба бж꙯иꙗ и҅а҅кѡ̑ва· до днешнꙗго дꙿ-
   διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ δούλου αὐτοῦ Ἰακώβου, ἄχρι τῆς σήμερον ἡ-
7. не вьса лѣта· памꙙть҆ дни того· вь҆ н҄ьже въꙁдꙋ-
   μέρας καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν τὴν μνήμην τῆς ἡμέρας ἐκείνης, καθ' ἣν τῶν ἀερί-
8. шь҆нꙑи҅хъ бѣдъ свобождени бꙑшꙙ· творꙙтъ·
   ων δεινῶν ἀπηλλάγησαν, ἐπιτελοῦσιν
9. молитвънꙑѧ и҅ похвальнꙑѧ҆ пѣсни владꙑцѣ
   λιτανίους καὶ εὐχαριστίους ὕμνους τῷ δεσπότῃ
10. х꙯соу въсꙑлаѭ̑ште· многꙑ же раꙁличь҆нꙑи҅ми
    Χριστῷ ἀναπέμποντες. Πολλοὺς δὲ διαφόρους
11. ѧ҅ꙁами о҅дръжимꙑѧ҆· о҅тъ людии҆ пришъдъ-
    ἀσθενείαις συνεχομένους ἐκ τοῦ λαοῦ τῶν
12. шии҅хъ к н҄емоу· коупно же сь е҅пискоупомъ прі-
    πρὸς αὐτὸν ἅμα τῷ ἐπισκόπῳ
13. шъдъшии҅хъ на молитвѫ· о҅ставишꙙ оу раба
    εἰς παράκλησιν ἐληλυθότων κατέλιπον τῷ δούλῳ
14. бж꙯иꙗ и҅ꙗ҅кова и҅цѣл҄ень҆ꙗ ради· ѧ҅же масло вь҆ꙁь҆-
    τοῦ θεοῦ Ἰακώβῳ ἰάσεως ἕνεκεν, οὕσπερ ἔλαιον λα-
15. мъ ст꙯ꙑи҆· и҅ тꙑ благословествивъ· помаꙁавъ же
    βὼν ὁ ἅγιος καὶ τοῦτο εὐλογήσας ἀλείψας τε
16. ѧ въ и҅мꙙ х꙯сово и҅цѣли· ꙗ҅коже тѣмъ҆ домъ домꙿ
    αὐτοὺς ἐπὶ τῷ τοῦ Χριστοῦ ὀνόματι ἀπεθεράπευσεν, ὥστε τούτους οἴκαδε
17. и҅дѫштемъ· славити· и҅ благословествити б꙯а· дар^о-
    ἀπιόντας δοξάζειν καὶ εὐλογεῖν τὸν θεόν, τὸν
18. вавъшааго и҅мъ рабомъ свои҅мъ и҅цѣл҄еньꙗ҆· Да о̑уже
    διὰ τοῦ δούλου αὐτοῦ τὴν ἴασιν αὐτοῖς δωρησάμενον.
19. вьси и҅же въ градѣ· и҅ въ о҅крѫгън҄ии҅хъ вь҆сехъ живѫ-
    Πάντες τοίνυν οἱ τὴν πόλιν καὶ τὴν περίχωρον οἰκοῦν-
20. штии҆· боль҆нꙑѧ҆ своѧ҆ приношаа҅хѫ к н҄емоу· и҅ о҅тъ-
    τες τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν ἔφερον πρὸς αὐτὸν [ἢ] καὶ ἀ-
21. ходꙙштемъ и҅мъ· молꙗа҅хѫ о҅ сьпасении҆ и҆хъ моли-
    πόντων αὐτῶν εὔξασθαι αὐτὸν παρεκάλουν ὑπὲρ τῆς σωτηρίας
22. ти сꙙ ѥ҅моу· и҅ а҅бь҆ѥ гн꙯ѫ благодать҆ѭ̑ цѣльбѫ полоу-
    αὐτῶν, καὶ παραχρῆμα τῇ τοῦ κυρίου χάριτι ἰάσεως ἐτύγ-
23. чаахѫ· толикъ бо даръ дастъ сꙙ ѥ҅моу· ꙗ҅коже ѥ҅моу
    χανον. Τοσαύτη γὰρ χάρις ἐδόθη αὐτῷ, ὥστε αὐτὸν
24. словомъ въскорѣ прогонити нечистꙑѧ҆ дх꙯ꙑ· по лѣ-
    λόγῳ εὐθὺς φυγαδεύειν τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα. Μετὰ δὲ ἐνιαυ-
25. тѣ же ѥ҅дꙿномь о҅тъгнанѣ бꙑвь҆ши ꙗ҅ꙁвѣ тои҆ лютѣи҆·
    τὸν ἕνα τοῦ ἀπελασθῆναι τὴν χαλεπωτάτην ἐκείνην πληγὴν
26. приꙁъвавъ бж꙯ии рабъ и҅а҅кѡ̑въ· прѣподобь҆наа҅го
    μεταστειλάμενος ὁ τοῦ θεοῦ δοῦλος Ἰάκωβος τοῦ ὁσιώτατον
27. е҅п꙯па· моли ѥ҅го попешти сꙙ о҅ пештерѣ· рекꙿше о҅ гро-
    ἐπίσκοπον παρεκάλεσεν αὐτὸν φροντίζειν τοῦ σπηλαίου (ἤτοι τοῦ μνη-
28. бѣ· вь҆ н҄емꙿже житиѥ҆ и҅мѣа҅ше ст꙯ꙑи҆· и҅ съ прилежꙿ-
    μείου), ἐν ᾧ τὴν κατοικίαν ἔσχεν ὁ ἅγιος, καὶ
29. ноѭ̑ молитвоѭ̑ моли сꙙ ѥ҅моу· по о̑умрь҆тии҆ ѥ҆го· по-
    ἐξῄτησεν αὐτὸν μετὰ τὴν κοίμησιν αὐτοῦ τα-
30. грети и҆ вь҆ н҄емъ· томоу же о҅бѣштавъшоу сꙙ ѥ҅моу·
    φῆναι αὐτὸν ἐν αὐτῷ. Τοῦ δὲ ὑποσχομένου

Vita Iacobi eremitae in Palaestina