<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 265v >

1. прь҆си· не дръꙁнꙑ и҅ вь҆ꙁь҆рѣти· на небо· и҅ гл꙯ааше·
   στῆθος, μηδὲ ἀναβλέψαι θαρρῶν εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἔλεγεν·
2. милостивъ бѫди г꙯и· о҅ многꙑи҅хъ мои҅хъ нечь҆-
   „ Ἵλεος γενοῦ, Χριστέ, ταῖς πολλαῖς μου ἀσε-
3. стии҅хъ· ҅Ожидаѭ̑штоу же е҅пискоупоу· и҅ молꙙ-
   βείαις”. Ἐπιμένοντος δὲ τοῦ ἐπισκόπου τῇ πρὸς αὐτὸν ἱκε-
4. штоу сꙙ к н҄емоу· и҅ ни хоуда о҅тъвѣта полоучивъ-
   σίᾳ ... καὶ μήτε τῆς τυχούσης ἀποκρίσεως τυγχάν-
5. шоу· о҅ставивъше ѥ҅го плачѫште сꙙ о҅тидошꙙ· и҅ д^о-
   οντος, καταλιπόντες αὐτὸν ὀδυρόμενοι ἀνεχώρησαν καὶ κατα-
6. шъдъше ст꙯ꙑѧ҆ црькъве· а҅бь҆ѥ҆ тоу съ слъꙁами мо-
   λαβόντες τὴν ἁγίαν ἐκκλησίαν ἐκεῖσε αὖθις μετὰ δακρύων λιτα-
7. лꙙште сꙙ· о҅тъ чл꙯колюбиваа҅го б꙯а· прошаа҅хѫ бѣ-
   νεύοντες παρὰ τοῦ φιλανθρώπου θεοῦ ἐζήτουν
8. дꙑ тоѧ и҅ꙁбꙑть҆ꙗ҆· на многꙑ же дь҆ни съ а҅лчь҆боѭ̑
   τὴν τῶν δεινῶν λύσιν. Ἐπὶ πολλὰς δὲ ἡμέρας μετὰ θρήνων
9. и҅ плачь҆мъ· приꙁꙑваѭ̑штемъ б꙯а· прити на пом^о-
   καὶ νηστειῶν ἐπικαλουμένων τὸν θεὸν ἐλθεῖν εἰς τἠν αὐτῶν βο-
10. шть҆ и҅мъ· и҅ а҅бь҆ѥ томоу жде а҅витъ сꙙ е҅пп꙯оу· и҅ гл^с͡а
    ήθειαν, αὖθις τῷ αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐπισκόπῳ, καὶ φωνῆς
11. о̑услꙑшитъ притранъ глагол҄ѫшть҆ к н҄емоу· и҅ди
    ἀκούει τρανῆς λεγούσης πρὸς αὐτόν· Ἄπελθε
12. къ рабоу моѥ҅мо и҅а҅кѡвоу· ѥ҅гоже ти и҅ прѣжде а҅ви-
    πρὸς τὸν δοῦλόν μου Ἰάκωβον, ὅνπερ σοι ἤδη ἀπεκάλ-
13. хъ· и҅ того моли молити о҅ н҄емꙿже а҅ште хоштеши·
    υψα, καὶ τοῦτον δυσώπησον εὔξασθαι περὶ ὧν βούλεσθε.
14. томоу же помоливъшоу сꙙ· и҅ꙁбѫдете належꙙшти-
    Αὐτοῦ γὰρ προσευξαμένου ἀπαλλαγήσεσθε τῶν ἐπικειμέ-
15. хъ ꙁеми ꙁълъ· въꙁвративъ же сꙙ пакꙑ въскорѣ· съ
    νων τῇ χώρῃ κακῶν”. Παλινδρομήσας οὖν σὺν
16. вꙿсѣмъ клиросомъ и҅ людь҆ми прѣподобь҆нꙑи҆ бж꙯иї
    παντὶ τῷ κλήρῳ καὶ τῷ λαῷ ὁ ὅσιος τοῦ θεοῦ
17. ст꙯ител҄ь· ѧ҅ сꙙ о҅ молитвѣ ꙗ҅же къ чловѣкоу бж꙯ию̑
    ἱερεὺς εἴχετο τῆς πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ
18. и҅а҅ковоу· тъгда же о̑уже тъгда· невол҄еѭ̑ ꙗ҅коже ре-
    Ἰάκωβον ἱκεσίας. Τότε δὴ τότε ἄκων (ὡς εἰ-
19. шти· многꙑи҅ми молитвами о̑умол҄енъ· и҅ о̑уи҅-
    πεῖν) ταῖς πολλαῖς ἱκετηρίαις ἐπικαμφθεὶς καὶ πληροφο-
20. штенъ бꙑвъ· о҅тъ прѣподобь҆нааго мѫжа· ꙗ҅коже
    ρηθεὶς παρὰ τοῦ ὁσίου ἀνδρός, ὡς
21. и҅ прѣжде и҅ нꙑнꙗ· о҅тъ о҅бавь҆е҅нь҆ꙗ бж꙯иꙗ҅ к н҄емоу
    καὶ τὸ πρότερον καὶ νῦν ἐξ ἀποκαλύψεως θείας πρὸς αὐτὸν
22. пришь҆ли сѫтъ· въꙁдѣвъ о҅чи на небо· на многъ
    παραγεγόνασιν, ἀνατείνας τὸ ὄμμα εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπὶ ὥραν
23. часъ прилежно помоли сꙙ· ҅И ѥ҅ште молитвѣ сѫшти
    πολλὴν ἐκτενῶς προσηύξατο. Καὶ ἔτι τῆς προσευχῆς οὔσης
24. въ о̑устѣхъ ѥ҅го· благꙑи и мил^осрьдꙑи б꙯ъ· и҅же вꙿ-
    ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ὁ ἀγαθὸς καὶ εὔσπλαγχνος θεός, ὁ πάν-
25. са боѧ҅штии҅мъ сꙙ ѥ҅го· о҅било и҅ о̑удобь҆ подаѧ· дѣ-
    τα τοῖς φοβουμένοις αὐτὸν ἀφθόνως καὶ ῥαδίως παρέχων, ἔρ-
26. ломъ писмень҆ноѥ слово съврь҆шаѧ҆· ѥ҅же гл꙯етъ ѥ҅-
    γῳ τὸ τῆς γραφῆς λόγιον πληρῶν τὸ „ἔ-
27. ште ти гл꙯ѫштоу се пришь҆лъ ѥ҅смъ· дъждъ съпꙋ-
    τι σου λαλοῦντος ἐρῶ· ἰδοὺ πάρειμι”, ὑετὸν κατ-
28. сти многъ на ꙁемь҆ѭ̑· ѥ҅моуже вьꙁдививъше сꙙ
    έπεμψεν πολὺν ἐπὶ τῆς γῆς. Ὃν ὑπερθαυμάσαντες,
29. пѣснь҆ похваль҆нѫѭ̑· того милосрь҆дию̑· и҅ несъка-
    ὕμνον εὐχαριστήριον τῇ αὐτοῦ εὐσπλάγ-
30. жемоуоумоу величь҆ствоу о҅тидошꙙ· славꙙште б꙯а·
    χνῳ μεγαλειότητι ἀναπέμψαντες ἀνεχώρησαν. Ἐδόξαζον δὲ τὸν θεὸν

Vita Iacobi eremitae in Palaestina