<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 263v >

1. погꙑбѣль въпадохъ· и҅ сь҆творивъ сꙿ н҄еѭ̑ блѫдъ· ꙁъ-
   ὀλέθριον πτῶσιν ἐξέπεσα, καὶ προσφθαρεὶς αὐτῇ κακῷ τὸ κακ-
2. лоѥ ꙁъломъ цѣл҄ѫ· наи҅паче же бол҄еѥ҆ ꙁъло· къ ꙁълꙋ
   ὸν ἰῶμαι, μᾶλλον δὲ μεῖζον κακὸν τῷ κακῷ
3. прилагаѫ ѭ҆· и҅бо пои҅мъ мꙙ бестоудь҆ꙗ бѣсъ· сь҆вѣт^о-
   προστίθημι. Καὶ γὰρ παραλαβών με ὁ τῆς αἰσχύνης δαίμων ὑπέ-
4. ва ми о̑убои ѥ҅и҆ сьтворити· и҅ по сь҆блѫждении҅ ми
   θετό μοι τὸν φόνον αὐτῆς ἐργάσασθαι, καὶ δὴ μετὰ τὴν φθορὰν
5. о̑убивъ ѭ̑ въврь҆гохъ вь҆ рѣкѫ· и҅ о҅тъчаꙗвъ сꙙ своѥ҅-
   ἀνελὼν αὐτὴν ἔρριψα ... εἰς τὸν ποταμὸν καὶ ἀπογνοὺς τῆς ἐμαυ-
6. го сьпасень҆ꙗ҆ о҅тидохъ· и҅ нꙑнꙗ и҅дѫ въ миръ· ка-
   τοῦ σωτηρίας ἀνεχώρησα, καὶ νῦν πορεύομαι εἰς τὸν κόσμον. Πῶς
7. ко бо на вꙑсотѫ въꙁь҆рѫ· и҅ли и҅ дръꙁнѫ нарешти хс꙯а·
   γὰρ εἰς τὸ ὕψος ἀτενίσω; ... εἰ δὲ καὶ τολμήσω ὀνομάσαι τὸν Χριστόν,
8. не а҅бьѥ҅ ли о҅гнъ съшедъ пожежетъ мꙙ· та же ѥ҅моу
   οὐκ ἄρα πῦρ παραχρῆμα κατελθὸν ἀναλώσει με;” Ταῦτα δὲ αὐτοῦ
9. и҅ множаи҅ша тѣхъ· съ многами ꙁль҆ꙁами и҅сповѣ-
   καὶ τὰ τοιαῦτα μετὰ πολλῶν δακρύων διηγου-
10. даѭ̑штоу· и҅ съ въꙁдꙑхании҅мъ несь҆трь҆пимомꙿ
    μένου καὶ στεναγμῶν ἀφορήτων
11. мѫжоу· слꙑшавъ б^ожии҆ рабъ· о̑умиливъ сꙙ о҅тъ бла-
    ἀκούσας ὁ τοῦ θεοῦ δοῦλος, κατανυγεὶς ὑπὸ τῆς χά-
12. годѣти нападе на вꙑѭ̑ ѥ҅го· и҅ о҅блобꙑꙁаѧ и҆ глаг^о-
    ριτος ἔπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταφιλῶν αὐτὸν ἔλε-
13. лаа҅ше· не печалоуи҅ сꙙ ꙁѣло брате· ни о҅тъчаи҅ сꙙ сво-
    γεν· „Μὴ ἀθυμήσῃς σφόδρα, ἀδελφέ, μηδὲ ἀπογνῷς τῆς ἑαυ-
14. ѥ҅го спс꙯еньꙗ· нъ вѣровавъ ꙗ҅коже ѥ҅стъ сꙿпасениѥ҆· при-
    τοῦ σωτηρίας, ἀλλὰ πιστεύσας, ὅτι ἔστιν μετάνοια, πρόσ-
15. стѫпи съ слъꙁами и҅ и҅сповѣждъ сꙙ чловѣколюбивꙋ-
    ελθε μετὰ δακρύων καὶ ἐξομολόγησαι τῷ φιλαν-
16. о̑умоу б꙯оу· ꙁѣло бо ѥ҅стъ штедръ и҅ прѣмилостивъ·
    θρώπῳ θεῷ· πολὺ γὰρ οἰκτίρμων ἐστὶν
17. б꙯ъ· и҅ многа милость҆ ѥ҅го на насъ· да дон҄елиже
    ὁ κύριος καὶ πολὺ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς ... ὡς
18. и҅мамъ врѣмꙙ покаимъ сꙙ· а҅ште бо бꙑ не бꙑ-
    ἔχομεν τοίνυν καιρόν, μετανοήσωμεν. Εἰ γὰρ μὴ ἦν
19. ло покаꙗ҅ньꙗ· како дауи҅дъ по дарѣ пророчьстѣꙿ-
    μετάνοια, πῶς ὁ Δαυεὶδ μετὰ προφητείας χάρισμα,
20. мъ· по цѣсарь҆ствии҆· по сь҆вѣдѣтел҄ьствѣ вла-
    μετὰ βασιλείαν, μετὰ δεσποτικὴν μαρτυ-
21. дꙑчь҆н҄и· въ ровъ любодѣи҅ства и҅ о̑убои҅ства въ-
    ρίαν εἰς τὸ βάραθρον τῆς μοιχείας καὶ τοῦ φόνου πε-
22. падъ· словесемъ покаа҅нь҆ѥ҆ о҅бавивъ· проште-
    σών, ῥήματι τὴν μετάνοιαν ἐπιδειξάμενος τῆς ἀφέ-
23. ниѥ҆ толицѣмъ грѣхомъ приѧ· како блаженъи҆
    σεως τῶν τηλικούτων ἔτυχεν ἁμαρτημάτων; ... Πῶς ὁ μακάριος
24. петръ врь҆ховь҆н҄ии҆ а҅постоломъ· пръвꙑи҆ о̑уче-
    Πέτρος, ὁ τῶν ἀποστόλων ἀρχηγός, ὁ πρῶτος μαθη-
25. никъ· и҅же ключꙙ небесьнꙑѧ҆ о҅тъ г꙯а прии҅мъи҆·
    τής, ὁ τὰς κλεῖδας τοῦ οὐρανοῦ παρὰ τοῦ κυρίου δεξάμενος,
26. владꙑкꙑ хс꙯а· не ѥ҅дꙿноѭ̑ и҅ дꙿвашди· нъ и҅ три-
    τὸν δεσπότην Χριστὸν οὐχ ἅπαξ, οὐ δίς, ἀλλὰ τρί-
27. шꙿди ѥ҅го о҅тъвръгъ сꙙ· и҅ потомь плакавъ сꙙ горь҆-
    τον αὐτὸν ἀρνησάμενος καὶ μετὰ ταῦτα κλαύσας πικ-
28. ко· не тъчь҆ѭ̑ проштень҆ѥ҆ полоучи таковааго
    ρῶς, οὐ μόνον τῆς ἀφέσεως ἔτυχεν τοῦ τηλικούτου
29. грѣха· нъ и҅ бол҄ьшꙙѧ҆ съподоби сꙙ чь҆сти· пастоу-
    ἐγκλήματος, ἀλλὰ γὰρ καὶ μείζονος ἠξιώθη τιμῆς ποι-
30. хъ бꙑвъ словесънꙑи҅мъ о҅вцамъ владꙑчьнꙗмъ·
    μὴν γενόμενος τῶν τοῦ δεσπότου ... λογικῶν προβάτων;

Vita Iacobi eremitae in Palaestina