→ Codex Suprasliensis

Maintained by: David J. Birnbaum (djbpitt@gmail.com) [Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License] Last modified: 2013-01-23T20:24:59+0000

< 262v >

  1. ꙗ҅коже бѣа҅ше по и҅стинѣ· и҅сповѣда и҅мъ вьсе събꙑ-
    ὡς εἶχεν τὰ τοῦ πράγματος αὐτοῖς ἐξομολογήσατο.
  2. въшеѥ҅ сꙙ· о҅ни же въ мноꙁѣ печали бꙑвше· и҅ попе-
    Οἱ δὲ ἐν πολλῇ ἀθυμίᾳ γενόμενοι καὶ συμπαθ-
  3. кше сꙙ о҅ раꙁличь҆нꙑи҅хъ ѥ҅го напастехъ· по силѣ
    ήσαντες ἐπὶ ταῖς διαφόροις αὐτοῦ ἐπηρείαις κατὰ δύναμιν
  4. ѥ҅го о̑утѣшишꙙ· и҅ давꙿше ѥ҅моу благословештенье҆·
    αὐτὸν παρεμυβήσαντο καὶ δόντες αὐτῷ εὐλογίας
  5. и҅ молитвѫ прилежꙿнѫ о҅ н҄емь сьтворьше о҅тъпоусти-
    καὶ προσευχὴν ἐκτενῆ ὑπὲρ αὐτοῦ ποιησάμενοι ἀπέλυσ-
  6. шꙙ· ҅Идѫштоу же ѥ҅моу пѫтемь҆ сь҆рѣте и братъ
    αν αὐτόν. Ἐχομένου δὲ αὐτοῦ τῆς ὁδοῦ ἀπήντησεν αὐτῷ ἀδελφός
  7. нѣкꙑи҆· и҅мꙑ въ и҅стинѫ хс꙯а вь себѣ· и҅ приноу-
    τις ἔχων ἀληθῶς τὸν Χριστὸν ἐν ἑαυτῷ ὃς ... αὐτὸν παρεβιά-
  8. ди ѥ҅го· и҅ вьведе и вь клѣтькѫ своѭ̑· и҅ о̑умꙑвъ
    σατο καὶ εἰσήγαγεν εἰς τὴν κέλλαν τὴν ἑαυτοῦ καὶ νίψας
  9. ѥ҅моу ноꙁѣ· и҅ вьса любьвь҆наꙗ о҅бавивъ· прѣдъ-
    αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ πάντα τὰ τῆς ἀγάπης ἐπιδειξάμενος παρα-
  10. стави ѥ҅моу хлѣбъ и҅ молитвꙑ многꙑ сьтвори·
    τίθησιν αὐτῷ ἄρτον καὶ
  11. молꙗа҅ше причꙙстити сꙙ благословешении҅хъ·
    παρακλήσει προσάγει μεταλαβεῖν,
  12. ѧ҅же б꙯ъ посъла· о҅номоу же о҅тъ сьвѣсти бь҆ѥ҅моу·
    ὧν ὁ θεὸς ἔπεμψεν εὐλογιῶν. Τοῦ δὲ ἀπὸ τοῦ συνειδότος τυπτομένου
  13. и҅ на причꙙштениѥ никакоже не о҅борꙙштоу сꙙ·
    καὶ πρὸς τὸ μεταλαβεῖν ἐπὶ πολὺ ἀνανεύοντος
  14. повръже себе прѣдъ ногама рабъ бж꙯ии· молꙙ ѥ҅го
    ῥίπτει ἑαυτὸν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ ὁ δοῦλος τοῦ θεοῦ παρακαλὼν αὐτόν,
  15. коупꙿно же и҅ кль҆нꙑ сꙙ· не вь҆стати прѣжде о҅ть҆
    ἅμα δὲ καὶ ἐξομνύμενος μὴ πρότερον ἀνίστασθαι
  16. ꙁемь҆ѧ҆· а҅ште прѣжде не о҅бѣштаа҅тъ сꙙ· прѣдъ-
    τοῦ ἐδάφους, εἰ μὴ συνθοῖτο αὐτῷ τῶν προσ-
  17. поставь҆ѥ҅нꙑи҅хъ въкоусити· о҅бѣштавь҆шоу же сꙙ
    φερομένων μεταλαμβάνειν. Καὶ δὲ συνθεμένου
  18. ѥ҅моу· въстави и бж꙯ии чл꙯къ о҅тъ ꙁемь҆ѧ· и҅ помоли-
    αὐτοῦ ἀνέστη ὁ τοῦ θεοῦ δοῦλος ἀπὸ τῆς γῆς
  19. въша сꙙ· сѣдоста о҅ба ꙗ҅сти хлѣбъ· по вь҆коушениї
    τοῦ φαγεῖν ἄρτον. Μετὰ δὲ τὸ γεύσασθαι
  20. же и҅ма и҅ по съконь҆чании благодарь҆ствиꙗ҆· пакꙑ
    αὐτοὺς καὶ τὴν εὐχαριστίαν τελέσαι πάλιν
  21. сѣдоста· и҅ пристѫпивъ къ мѫжоу· прии҅мꙑи ѥ҅-
    ἐκάθισαν. Καὶ προσελθὼν τῷ ἀνδρὶ ὁ τοῦτον ὑποδεξάμενος
  22. го въ своѭ̑ хлѣвинѫ братъ· глагола ѥ҅моу· ҅Оч꙯е на-
    ἀδελφὸς λέγει αὐτῷ· „Πάτερ, νουθέ-
  23. кажи мꙙ о҅ хс꙯ѣ сн꙯а своѥго· и҅ о̑утврь҆ди ми срь҆дь҆-
    τησόν με τὸν ἐν Χριστῷ υἱόν σου καὶ στήριξόν μου τὴν καρ-
  24. це· ꙗ҅ко ꙁѣло мꙙ съдръжꙙтъ роꙁличь҆нии҆ помꙑ-
    δίαν, ὅτι σφόδρα με συνέχουσιν διάφοροι ... λογισ-
  25. сли· тъгда же въскричавъ ст꙯ꙑи҆· и҅ съ слъꙁами
    μοί. Τότε δὴ ὀλολύξας ὁ ἅγιος καὶ σὺν δάκρυσι
  26. и҅ въꙁдꙑханиї биꙗше вь҆ прьси своѧ глагол҄ꙙ· про-
    καὶ στεναγμοῖς ... ἔτυπτεν τὸ ἴδιον στῆθος λέγων· „Συγ-
  27. сти мꙙ брате· каꙗ҅ти себе и҅ плакати великꙑи҅хꙿ
    χώρησόν μοι, ἀδελφέ, κόψασθαι ἑαυτὸν καὶ θρηνῆσαι τὰς δεινάς
  28. моихъ грѣхъ· и҅ на б꙯а дрь҆ꙁновенꙑихъ о҅ть҆ мене
    μου ἁμαρτίας καὶ τὰς εἰς θέον τολμηθείσας ὑπ' ἐμοῦ
  29. беꙁаконии҆· ꙗ҅ко вь҆ соуѥ҅тънꙑихъ моихъ сихъ и҅ по-
    δυσσεβείας, ὅτι ἐν τῇ ματαίᾳ μου ταύτῃ καὶ κατ-
  30. срамъѥ҅нꙑи҅хъ сѣдинахъ· а҅кꙑ дѣтиштъ о҅тъ дьꙗ҅вола
    ησχυμμένῃ πολιᾷ ὡς παιδίον ὑπὸ τοῦ διαβόλου

Vita Iacobi eremitae in Palaestina

Image of 262v