→ Codex Suprasliensis

Maintained by: David J. Birnbaum (djbpitt@gmail.com) [Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License] Last modified: 2013-01-23T20:24:59+0000

[an error occurred while processing this directive]

< 262r >

  1. и҅бо толика и҅ таковаꙗ сътворивъ ꙁъла· и҅хъже кое҅ждо
    Καὶ γὰρ ὁ τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα δραματουργήσας κακά, ὧν ἕκαστον
  2. рода о҅гн҄ьнааго е҅го· творѣа҅ше сь҆нѣдь҆· наставь҆ни-
    τῆς γεέννης αὐτὸν ἀπετέλει κατάβρωμα, χειραγω-
  3. ка и҅мѫшта блаженааго дауда· по съблѫждении҆ чи-
    γῶ τῷ μακαρίῳ Δαυεὶδ χρησάμενος (τῷ μετὰ τὴν μοιχείαν τὴν τά-
  4. нъ въꙁвративъшааго· и҅ вь҆ приѧ҆ть҆ꙗ҆ мѣсто ꙁа блѫд
    ξιν ἀντιστρέψαντι καὶ ἀντὶ τοῦ δοῦναι δίκας τῆς μοιχείας αὐτοῦ
  5. сѫда· приложь҆ша и҅ о̑убои҆· бѣдѫ тѫ прии҅мшааго
    προσθέντι καὶ τὸν φόνον τοῦ τὴν ἐπήρειαν ὑπομεμενηκότος
  6. мѫжа· и҅ вь҆нимаѧ҆ ꙗ҅коже словомъ тъчьѭ̑· довь҆ле-
    ἀνδρὸς) καὶ προσχὼν ὡς καὶ λόγῳ μόνον ἀρκεσ-
  7. нъ бꙑвъ· чк꙯олюбивꙑи҆ владꙑка· а҅бь҆ѥ толикꙑи҅-
    θεῖς ὁ δεσπότης ὁ φιλάνθρωπος παραχρῆμα τῶν τηλικούτ-
  8. мъ грѣхомъ проштень҆ѥ ѥ҅моу сътвори· на покаꙗ҅нꙿ-
    ων πλημμελημάτων τὴν ἄφεσιν αὐτῷ ἐποιήσατο, ἐπὶ τὸν τῆς μετανοί-
  9. ꙗ прибѣгаатъ тишинѫ· о̑упꙿваниѥ ѥ҅дно на и҅спра-
    ας προσφεύγει λιμένα ἐλπίδι μόνῃ πρὸς τὴν τῆς ψυχῆς
  10. вьѥ҅нь҆ѥ҆ дш꙯и наставника и҅мꙑ· Вь сꙙ бо пришь҆дъ·
    ἐπανόρθωσιν κυβερνήτῃ χρησάμενος. Ἐν ἑαυτῷ γὰρ γενόμενος
  11. вь҆ клѣтъкѫ вь҆лѣꙁе своѭ̑· и҅ о҅кꙑ о҅тъ сь҆на вьста-
    εἰς τὴν κέλλαν εἴσεισιν τὴν ἑαυτοῦ καὶ ἐξ ὕπνου
  12. въ· ꙗ҅коже се кто речетъ· повръгъ же себе на ꙁеми·
    (ὡς ἄν τις εἴποι) διαναστὰς ῥίψας τε ἑαυτὸν ἐπὶ τοῦ ἐδάφους
  13. въꙁдꙑхань҆ꙗ несьтрь҆пимаа творꙗа҅ше· беꙁ ми-
    στεναγμοῖς ἀφορήτοις ἐκέχρητο ἀφ-
  14. лости сꙙ бь҆ѧ по прь҆семь҆· и҅ сль҆ꙁъ и҅сточникъ испоу-
    ειδῶς τύπτων τὸ ἑαυτοῦ στήθος καὶ δακρύων ὀχετοὺς ἀφ-
  15. штаѧ· нь҆ ни тако не о҅тъстѫпи о҅ть҆ н҄его· нечистъи҆
    ιείς. Ἀλλ' οὐδὲ οὕτως ἀπέστη ἀπ' αὐτοῦ ὁ ἀκάθαρτος καὶ
  16. бѣсъ и҅ скврь҆нꙑи҆· и҅ꙁвол҄ень҆ꙗ бо мѫжа ни видѣти
    παμμίαρος διάβολος· τὴν γὰρ πρόθεσιν τοῦ ἀνδρὸς μήτε ἰδεῖν
  17. могꙑ диꙗ҅волъ· насѣваа҅тъ ѥ҅моу о҅тъчаа҅нь҆ꙗ҆ по-
    ὑπομένων ὁ διάβολος ὑποσπείρειν αὐτῷ ἤρξατο τοὺς τῆς ἀπογνώσεως λο-
  18. мꙑслꙑ· то начꙙло ꙁь҆лоѥ на чловѣчь҆скъ родъ· о҅тъ о҅-
    γισμούς, ταύτην κακίστην ἀρχὴν κατὰ τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους ἐκ
  19. ть҆чань҆ꙗ и҅ю̑дина о҅брѣтъ· да въставъ о҅тъ ꙁемьѧ о̑у-
    τῆς κατὰ τὸν Ἰούδαν ἀπογνώσεως εὑράμενος. Ἀναστὰς τοίνυν ἐκ τοῦ ἐδάφους ὥρ-
  20. стрь҆ми сꙙ въ миръ· сълоучи же сꙙ по вол҄и чл꙯колюби-
    μησεν ἐπὶ τὸν κόσμον. Συμβαίνει δὲ κατὰ βούλησιν τοῦ φιλαν-
  21. ваа҅го б꙯а· и҅дѫштоу ѥ҅моу манастꙑра дои҅ти· и҅ вьлѣ-
    θρώπου Χριστοῦ πορευόμενον αὐτὸν μοναστηρίῳ παραβαλεῖν. Καὶ δὴ εἰσελ-
  22. ꙁъ къ сѫштии҆ тоу братиї цѣлова ѧ҆· о҅ни же о̑умꙑ-
    θὼν πρὸς τοὺς αὐτόθι μοναχοὺς τούτους ἠσπάσατο, οἱ δὲ νίψαν-
  23. вше ѥ҅моу ноꙁѣ· и҅ хлѣбъ прѣдꙿложивше молꙗахѫ и҆
    τες αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ ἄρτους παραθέντες παρεκάλουν αὐτὸν...
  24. въкоусити· о҅нъ же ни слꙑшати того хътꙙ· горꙿко въ-
    μεταλαβεῖν. Ὁ δὲ μήτε ἀκοῦσαι ... ἀνασχόμενος πικρὸν ἀνα-
  25. ꙁдъхнѫвь҆ рече· ю̑ горе мь҆нѣ о҅каꙗ҅ноуоумоу· како вь҆-
    στενάξας ἔφη· „Οἴμμοι τῷ ἀθλίῳ, πῶς ἀτ-
  26. ꙁь҆рѫ на небо· како ли владꙑкꙑ хс꙯а и҅мꙙ дръ҆ꙁнѫ
    ενίσω εἰς τὸν οὐρανόν; Πῶς δὲ τὸ τοῦ δεσπότου Χριστοῦ ὄνομα τολμήσω
  27. приꙁꙿвати· ѥ҅гоже о҅тъвръгъ сꙙ о҅ставихъ· како ли бла-
    ἐπικαλέσασθαι, ὃν ἀθετήσας κατέλιπον; Πῶς δὲ
  28. гꙑн҄и ѥ҅го надѣѭ̑ сꙙ приѧ҅ти чꙿто· и҅же дш꙯еѭ̑ и҅ тѣло-
    θαρρήσω τῶν τούτου ἀγαθῶν τι λαβεῖν, ὁ ψυχῇ καὶ σώματι
  29. мъ проблѫдивь сꙙ о҅ть҆ н҄его· и҅ прѣлюбодѣи҅ствомъ се-
    πορνεύσας ἀπ' αὐτοῦ καὶ τῇ τῆς ἀσωτίας ἑαυ-
  30. бе о҅скврь҆нивꙑи҆· и҅ о̑убоѥ҅мъ· и҅ съповѣдовати начь҆нъ·
    τὸν ἐμφύρας ἀσελγείᾳ;” Καὶ διηγήσασθαι ἀρξάμενος

Vita Iacobi eremitae in Palaestina

Image of 262r