<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 261v >

1. и҅ прьвꙑи ꙁълъ сотона къ и҅сть҆л҄ению̑ бо о̑убои при-
   ὁ ἀρχέκακος διάβολος· τῇ γὰρ φθορᾷ τὸν φόνον προσ-
2. лагаетъ· и҅ къ о̑убою̑· ѥ҅же не тъчь҆ѭ̑ гробоу прѣда-
   τίθησιν καὶ τῷ φόνῳ τὸ μὴ μόνον τάφῃ μὴ παραδοῦ-
3. ти о̑убь҆ѥ҅нꙑѧ҆ тѣло· нъ и҅ рѣчь҆нꙑи҅мъ водамъ·
   ναι τὸ τῆς ἀναιρεθείσης λείψανον, ἀλλὰ καὶ τοῖς τοῦ ποταμοῦ ὕδασι
4. и҅ ꙁвѣрь҆мъ и҅ птицамъ беꙁ милости поврѣшти сь҆-
   καὶ θηρσὶ καὶ πετεινοῖς ἀνηλεῶς ῥιφῆναι παρ-
5. твори· такъ величань҆ꙗ и҅ о҅ себѣ вель҆мѫдроуѭ̑-
   εσκεύασεν. Οὗτος ὁ τοῦ τύφου καὶ τῆς ἐφ' ἑαυτῷ μεγαλοφρο-
6. штии҅хъ плодъ· тако бо а҅ште не бꙑ никоѥи҅же
   σύνης ὁ καρπός, οὔτε γὰρ εἰ μὴ τινὶ τοιούτῳ
7. страсти себе поработилъ· не бꙑ въꙁмоглъ лѫка-
   πάθει ἑαυτὸν ἐδούλωσεν, ἴσχυσεν ὁ πονη-
8. вꙑи врагъ а҅кꙑ въ а҅лꙿдꙑ ѫ҅ть҆лѣ· о҅ камꙑ того ро-
   ρὸς ἐχθρὸς (ὡς ἂν εἰς σκάφος ἐπιβρέχων
9. ꙁбити сь҆вѣсть· силѫ бо вь҆сѫ и҅ доухъ раждиꙁа-
   τὴν δύναμιν ἅπασαν καὶ τὴν τῶν πνευμάτων πύρωσ-
10. ньꙗ· въ въꙁдрастѣ ю̑нѣ побѣдивша· вь҆ꙁможе на
    ιν) ἐν ἡλικίᾳ νεαζούσῃ νικήσαντα κατῄσχυνεν ἐν
11. старость҆· сь҆ же о҅ себѣ вель҆мѫдрова ти побѣди лѫ-
    τῷ γήρᾳ διὰ τὸ ἐφ᾽ ἑαυτῷ αὐτὸν μέγα φρονῆσαι νικήσας ὁ πο-
12. кавꙑи҆· нъ о҅баче великаꙗ дароуѭ̑штаа҅го х꙯са·
    νηρός. Ἀλλ' ὅμως ἡ τοῦ μεγαλοδώρου Χριστοῦ
13. прѣвеликоѥ҆ чл꙯колюбиѥ҆· вь҆сѣхъ чл꙯къ сп꙯сни-
    ὑπερβάλλουσα φιλανθρωπία, ἡ πάντων ἀνθρώπων τὴν σωτηρί-
14. ѥ паче· нежели погꙑбению̑ хотꙙштии҆· пода-
    αν μᾶλλον ἤπερ τὴν ἀπώλειαν βουλομένη, ὤρεξε
15. ти ѫ҅ꙁникоу· и҅ долѣ лежꙙштоуо̑умоу рѫкѫ
    τῷ πεσόντι καὶ χαμαὶ κειμένῳ χεῖρα
16. и҅ покаа҅нь҆ꙗ бꙑль҆ѥ҆· неи҅сцѣлимꙑѧ҆ и҅ смрь-
    καὶ τῷ τῆς μετανοίας φαρμάκῳ τὰ ἀνίατα καὶ δυσ-
17. дꙙштꙙѧ своѥ҅ѧ твари и҅сцѣли строупꙑ· и та-
    ώδη τοῦ οἰκείου πλάσματος ἐθεράπευσεν τραύματα καὶ τῶν αὐ-
18. цѣхъ жде и҅ бол҄ьшии҅хъ· по покаа҅нии҆ съпод^о-
    τῶν καὶ μειζόνων μετὰ τὴν μετάνοιαν ἠξίω-
19. би сꙙ даровъ· си же на срѣдѫ вь҆сѣмъ прине-
    σε χαρισμάτον. Ταῦτα δὲ εἰς μέσον πάντων ἀγα-
20. сти пріноужденъ бꙑхъ· да ꙗ҅коже прь҆воѥ ѥ҅г^о
    γεῖν ἠναγκάσθημεν, ἵνα ὥσπερ αὐτοῦ τὴν ἔμπροσθεν
21. жить҆ѥ о̑увѣдѣвше б꙯а прославихомъ· и҅ паде-
    πολιτείαν γνόντες τὸν θεὸν ἐδοξάσαμεν καὶ τὸν τῆς πτώ-
22. нь҆ꙗ ѥ҅го о҅браꙁъ и҅спꙑтавъше· вь печаль вь-
    σεως αὐτοῦ τρόπον κατεξετάσαντες κατηφείᾳ περι-
23. падохомъ· тако и҅ прилежь҆ноѥ покааньѥ
    επέσαμεν, οὕτω τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιαν
24. мѫжа о̑увѣдѣвъше не на сꙙ надѣѥ҅мъ сꙙ· нъ
    τοῦ ἀνδρὸς καταμαθόντες μὴ ἐφ' ἑαυτοῖς πεποιθότες ὦμεν, ἀλλ'
25. на даѭ̑штаа҅го намъ дарꙑ чл꙯колюбивааго
    ἐπὶ τὸν τὰ χαρίσματα ἡμῖν βρύοντα φιλάνθρωπον
26. б꙯а· ѥ҅же и҅ стоѧ҅штемъ намъ· съвръшенѣ да-
    θεόν, ὅς καὶ ἑστῶσιν ἡμῖν τελείως τοῦ ἑστάναι δί-
27. стъ стоꙗ҅ти трь҆пѣнь҆ѥ҆· и҅ падаѭ̑штꙙ нꙑ о҅тꙿ
    δωσιν τὴν ὑπομονήν, καὶ πίπτουσιν ἐκ ῤαθ-
28. лѣности о̑утврь҆ждаѥ҅тъ· рѫкѫ намъ пода-
    υμίας ἡμῶν στηρίζει χεῖρα ἡμῖν παρ-
29. ѧ своѥ҅го ꙁастѫпа· и҅ каѭ̑штемъ сꙙ намъ по сѫ-
    έχων αὐτοῦ τὴν ἀντίληψιν, καὶ μετανοοῦντας ἡμᾶς κατὰ τὴν προσ-
30. штоуо̑умоу ѥ҅моу чл꙯колюбью̑ прие҅мь҆ѥ҅тъ·
    οῦσαν αὐτῷ φιλανθρωπίαν δέχεται.

---

Vita Iacobi eremitae in Palaestina