→ Codex Suprasliensis

Maintained by: David J. Birnbaum (djbpitt@gmail.com) [Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License] Last modified: 2013-01-23T20:24:59+0000

< 260v >

  1. днии҆· нѣ въкоусила ни ꙗ҅та ни питиꙗ҆· нъ вьпьѭ̑-
    ἡμέραι, οὔτε σιτίων οὔτε ποτοῦ μετείληφεν, ἀλλὰ
  2. шти трѣжетъ себе· и҅ и҅мꙙ твоѥ҆ приꙁꙑваатъ· ст꙯ꙑ
    ἀναβοᾷ σπαράσσουσα ἑαυτὴν καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικαλουμένη. Ὁ δὲ ἅγιος
  3. же повелѣ ѥ҅моу о҅троковицѫ поставити прѣдъ со-
    ἐπέτρεψεν αὐτῷ στῆσαι τὴν παῖδα ἐνώπιον αὐ-
  4. боѭ̑· и҅ въдавъ себе на молитвѫ· на толицѣ моли сꙙ·
    τοῦ καὶ δοὺς ἑαυτὸν εἰς εὐχὴν ἐπὶ τοσοῦτον ἐπηύξατο...
  5. ꙗ҅коже и҅ мѣстоу вь҆стрꙙсти сꙙ на н҄емже стоꙗ҅ше· по
    ὥστε καὶ ... τὸν τόπον, ἐν ᾧ ἵσταντο, τρομάσαι. Μετὰ δὲ
  6. съкончании҅ же молитвꙑ доунѫ на нечистꙑи доу-
    τὸ πληρῶσαι αὐτὸν τὴν εὐχὴν ἐνεφύσησεν τῷ ἀκαθάρτῳ πνεύ-
  7. хъ и гл꙯а ѥ҅моу· въ и҅мꙙ г꙯а їу꙯ х꙯а и҅ꙁиди о҅тъ н҄еѧ҆· и҅ а҆бь-
    ματι καὶ λέγει πρὸς αὐτό· „Ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔξελθε ἀπ' αὐτῆς. Καὶ παραχρῆ-
  8. ѥ бѣсъ о҅тъ о҅гнꙗ женомъ и҅ꙁиде о҅тъ о҅троковицꙙ·
    μα ὁ δαίμων ὡς ὑπὸ πυρὸς ἐλαυνόμενος τῆς κόρης ἀνεχώρησεν.
  9. та же на ꙁеми падꙿши на многꙑ часꙑ· беꙁ гласа ле-
    Ἡ δὲ ἐπὶ τοῦ ἐδάφους πεσοῦσα ἐπὶ πολλὰς ὥρας ἄφωνος ἔ-
  10. жаа҅ше· Помоливъ же сꙙ ст꙯ꙑи· и҅ їмъ ѭ̑ ꙁа рѫкѫ и҅ въ-
    κειτο. Προσευξάμενος δὲ ὁ ἅγιος καὶ ἐπιλαβόμενος τῆς χειρὸς αὐτῆς καὶ ἀνα-
  11. ставивъ· прѣдастъ ѭ̑ родител҄ема съдравѫ· видѣ-
    στήσας παρέδωκεν αὐτὴν τοῖς γεννήσασιν.
  12. въше чоудо прославишꙙ б꙯а· о̑убоꙗ҅въше же сꙙ ѥ҅да ка-
    Ἰδόντες δὲ τὸ θαῦμα ἐδόξασαν τὸν θεόν· φοβηθέντες δὲ, μή πο-
  13. ко нечистꙑи҆ дх꙯ъ о҅бративъ сꙙ вьлѣꙁетъ вь҆ н҄ѫ· мо-
    τε ... ὑποστρέψας ὁ ἀκάθαρτος δαίμων εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν, παρε-
  14. лишꙙ ѥ҅го прѣбꙑти о҅троковици о̑у н҄его в꙯ дь҆ни· до-
    κάλεσαν αὐτὸν ἐπιμεῖναι τὴν παῖδα πρὸς αὐτὸν δύο ἡμέρας, ἄ-
  15. н҄елиже до конь҆ца свободитъ сꙙ о҅тъ бѣса· ҅И о҅ста-
    χρις οὐ παντελῶς ἀπαλλαγῇ τοῦ δαίμονος. Καὶ δὴ κατα-
  16. вивъше ѭ̑ о̑у н҄его въ домъ свои въꙁвратишꙙ сꙙ· лѣ-
    λιπόντες αὐτὴν παρ' αὐτῷ εἰς τὸν ἑαυτῶν ὑπέστρεψαν οἶκον. Προσ-
  17. по же бѣа҅ше ꙗ҅коже и҅ въ проо҅браꙁовании рѣхомъ·
    ήκει τοίνυν (καθὼς ἐν προοιμίοις εἰρήκαμεν)
  18. на о̑утвръждень҆ѥ и҅ въꙁграждень҆ѥ҆· а҅нг҄ель҆скоѥ҆
    πρὸς ἀσφάλειαν καὶ οἰκοδομὴν τῶν τὴν ἀγγελικὴν
  19. се житиѥ҆ живѫштии҅мъ· не тъчь҆ѭ̑ и҅справьѥ҅нꙿ-
    πολιτείαν ταύτην μετιόντων, μὴ μόνον τὰ κατορθώ-
  20. ꙗ сь҆връшенꙑихъ съповѣдовати· о҅тътѫдоу добраꙿ
    ματα τῶν τελείων διηγουμένους αὐτόθεν τὰ καλὰ
  21. тъчь҆ѭ̑ сьбираѭ̑штемъ· неи҅скоусномь҆ и҅ ненаси-
    μόνον συλλέγοντας ἀπείρους ... καὶ ἀγυμνά-
  22. лꙗѥ҅момъ бꙑти· о҅тъ ꙁълокъс ꙁньнꙑи҅хъ сѣтии҆ прѣ-
    στους εἶναι τῶν κακοτέχνων παγίδων τοῦ παμ-
  23. скврь҆нь҆нааго врага· бж꙯иѥ҅мъ рабомъ· нъ ꙗ҅коже
    μιάρου ἐχθροῦ τοὺς τοῦ θεοῦ δούλους, ἀλλ' ὥσπερ
  24. великꙑѧ и҅ и҅стинънꙑѧ благꙑѧ нравꙑ  мѫжа·
    τὰς μεγίστας καὶ ἀληθεῖς ἀρετὰς τοῦ ἀνδρὸς
  25. съкаꙁахомъ· тако достои҅тъ и҅ нанесенѫѫ ѥ҅моу
    κατελέξαμεν, οὕτως χρὴ καὶ τὸν ἐπενεχθέντα
  26. боурѫ· и҅ о҅тътѫдѣ събꙑвъшеѥ҅ сꙙ ѥ҅моу великоѥ҆
    χειμῶνα αὐτῷ καὶ τὴν ἐντεῦθεν συμβᾶσαν αὐτῷ μεγίστην
  27. паденьѥ҆ съповѣдати· глагол҄ѫштемъ потомъ
    πτῶσιν διηγήσασθαι, λέγοντας μετὰ ταῦτα
  28. ꙗ҅коже ѥ҅стъ· и҅ по сьврь҆шенѣѣмь ѥ҅го покаа҅нии҆·
    ὥς ἔνι καὶ τὰ μετὰ τὴν τελείαν αὐτοῦ μετάνοιαν
  29. и҅ добл҄ии҅мъ и҅сповѣдании҆· прѣвеликаꙗ чоудеса·
    καὶ γενναίαν ἐξομολόγησιν ὑπερβάλλοντα θαύματα.
  30. ѥ҅лико бо великоѥ въꙁдръжань҆ѥ и҅ житиѥ прѣжде
    Ὅσῳ γὰρ μεγάλην ἄσκησιν καὶ πολιτείαν τὸ πρότερον

Vita Iacobi eremitae in Palaestina

Image of 260v