<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 259r >

1. ꙁълоуо̑умоу помꙑслоу не наи҅ти на срьдь҆це· о҅на
   μή τίνα κακίστην ἔννοιαν τῇ καρδίᾳ ... ὑπεισελθεῖν. Ἡ
2. же прѣславноѥ то видѣвъши и вꙿ себѣ бꙑвши·
   δὲ τὸ παράδοξον ἰδοῦσα καὶ ἐν ἑαυτῇ γενομένη
3. видѣѣше бо рѫкѫ ст꙯аа҅го о҅тъ о҅гнꙗ о̑уже вьсѫ
   (ἑώρα γὰρ τὴν χεῖρα τοῦ ἁγίου πᾶσαν σχεδὸν ἐκ τοῦ πυρὸς
4. и҅ꙁгорѣвꙿшѫ· въсплакавꙿши горцѣ и҅ въꙁдъхнѫ-
   δαπανηθεῖσαν) δακρύσασα πικρὸν καὶ στενάξ-
5. вꙿши припаде къ ногама ст꙯ааго· и҅ рѫкама свои҅-
   ασα τοῖς ποσὶ προσέπεσεν τοῦ ἁγίου καὶ ταῖς χερσὶν αὐ-
6. ма биѭ̑шти сꙙ въ прьси вь҆пиꙗше· о̑у горе мь҆-
   τῆς τὸ ἴδιον τύπτουσα στῆθος ἐβόα· „Οἴμ-
7. нѣ о҅каа҅нѣи· и҅ о҅тъмн҄енѣи҆· о̑у горе мь҆нѣ ꙗк^о
   μοι τῇ ἀθλίᾳ καὶ ἐσκοτισμένῃ, οἴμμοι ὅτι
8. сь҆нѣдь ѥ҅смъ о҅гнꙗ вѣчнааго· о̑у горе мнѣ ꙗ҅к^о
   κατάβρωμά εἰμι τοῦ αἰωνίου πυρός· οἴμμοι ὅτι
9. жиште ^ли ѥ҅смъ диꙗ҆вол҄е· ст꙯ꙑи҅ же о̑ужасть҆нъ про-
   δοχεῖόν εἰμι τοῦ διαβόλου.” Ὁ δὲ ἅγιος ἐνεὸς
10. тивѫ томоу бꙑвъ· рече к н҄еи҆· вьстани жено·
    πρὸς ταῦτα γενόμενος φησὶ πρὸς αὐτήν· „Ἀνάστηθι γύναι”.
11. и сь многоѭ̑ ноуждеѭ̑ въставивъ ѭ̑ о҅тъ ꙁемьѧ҆·
    Καὶ σὺν πολλῇ τῇ βίᾳ ἐκ τοῦ ἐδάφους ἀναστήσας αὐτὴν
12. и҅ прилежно молитвѫ сътворивъ· гл꙯а ѥ҅и повѣжꙿ-
    καὶ εὐχὴν ἐκτενῆ ἐπιτελέσας λέγει αὐτῇ· „Τί σοί ἐστιν,
13. дъ ми что ти ѥ҅стъ· о҅на же нѣколи пришедꙿши
    ἀνάγγειλόν μοι”. Ἡ δὲ μόλις ἐλθοῦσα
14. вꙿ сꙙ· ꙗ҅коже бѣа҅ше дѣло· по вь҆семоу съкаꙁа ѥ҅-
    εἰς ἑαυτήν, ὅπως εἶχε τὰ τοῦ πράγματος τὸ καταληπτὸν αὐτῷ ἐξηγήσατο,
15. моу· ꙗ҅вивъши ѥ҅моу лѫкавьнꙑи҅хъ самарѣнъ·
    φανερώσασα αὐτῷ τὴν τῶν πονηρῶν Σαμαριτῶν,
16. наипаче же сотонино поо̑учени҅ѥ҆ на правьднааг^о
    μᾶλλον δὲ τοῦ διαβόλου μελετηθεῖσαν κατὰ τοῦ δικαίου
17. и҅ въстаниѥ· и҅ а҅биѥ велми въꙁдъхнѫвъ рабъ бо-
    ἐπιβουλήν. Καὶ δὴ μέγα στενάξας ὁ δοῦλος τοῦ θε-
18. жии҆· и҅ много съ славословиимъ и҅ съ слъꙁами·
    οῦ καὶ πολλὰ μετὰ δοξολογίας καὶ δακρύων
19. благодаривъ б꙯а о҅гласи ѭ̑· давъ же ѥ҆и҆ просворꙑ·
    εὐχαριστήσας τῷ θεῷ κατήχησεν αὐτήν, δούς τε αὐτῇ εὐλογίας
20. и҅ посъла ѧ ѭ̑ м къ ст꙯оуо̑умоу а҅леѯандроу е҅пп꙯оу· дошъ-
    ἀπέστειλεν αὐτὴν πρὸς τὸν ἁγιώτατον Ἀλέξανδρον τὸν επίσκοπον. Ἡ δὲ
21. дъши же црь҆кви· вь҆са по слѣдованию̑ б꙯ви прѣжде·
    τὴν ἐκκλησίαν καταλαβοῦσα ἕκαστα τῶν παρηκολουθηκότων τῷ θεῷ πρῶτον,
22. потомꙿ же и҅ прѣподобноуоумоу мѫжоу и҅сповѣда·
    ἔπειτα δὲ καὶ τῷ ὁσιωτάτῳ ἀνδρὶ ἐξωμολογήσατο,
23. ꙗ҅коже и҅ тъ много о҅гласивъ ѭ̑· и҅ о҅брѣтъ ѭ̑ прилежь-
    ὃς καὶ αὐτὸς πλεῖστα κατηχήσας αὐτὴν καὶ εὑρὼν ἐκτεν-
24. но· о҅ ꙁълꙑи҅хъ ꙗ҅же сътвори каѭ̑штѫ сꙙ· дастъ ѥ҅-
    ῶς ἐφ' οἷς ἔπραξεν δεινοῖς μετανοοῦσαν, ἔδωκεν αὐ-
25. и҆ бесъмрьть҆ꙗ бан҄ѫ· ҅И потомъ женѫ о̑убо поусти вь
    τῇ τὸ τῆς ἀθανασίας λουτρὸν καὶ μετὰ ταῦτα τὴν μὲν γυναῖκα ἀπέστειλεν εἰς
26. жень҆скꙑи манастꙑрь· събъравъ же вь҆сꙙ б꙯олю-
    τὸ τῶν παρθένων μοναστήριον. Συναγαγὼν δὲ πάντα τὸν θεο-
27. бивꙑѧ люди и҅ х꙯олюбивꙑи клиросъ· и҅ꙁгъна иꙁꙿ
    φιλῆ λαὸν καὶ τὸν φιλόχριστον κλῆρον ἐξεδίωξεν τῆς τε
28. града и҅ отъ странъ тѣхъ· вь҆сꙙ о҅брѣтъшꙙѧ сꙙ са-
    πόλεως καὶ τῶν μερῶν ἐκείνων πάντας τοὺς εὑρεθέντας Σα-
29. маранꙑ· и҅ потомъ пришъдъ къ рабоу б꙯жию̑ и҅а҅кѡ̑-
    μαρίτας καὶ μετὰ ταῦτα παραγενόμενος πρὸς τὸν τοῦ θεοῦ δοῦλον Ἰάκωβ-
30. воу· на мноꙁѣ ѥго а҅кꙑ о҅ц꙯ъ приснꙑи о̑укрѣпьꙗѧ҆
    ον ἐπὶ πολὺ αὐτὸν ὡς πατὴρ γνήσιος ἐπεστήριξεν.

Vita Iacobi eremitae in Palaestina