<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 258v >

1. Тъгда же о̑уже о̑умилосрьдивъ сꙙ вь҆веде ѧ ѭ̑· и҅ прѣдъ-
   Τότε τοίνυν σπλαγχνισθεὶς εἰσήγαγεν αὐτὴν καὶ παραθ-
2. ставивъ ѥи҆ водѫ и҅ хлѣбъ· вь҆лѣꙁъ самъ въ ѫ҅трь҆-
   εὶς ἄρτον καὶ ὕδωρ εἰσελθὼν αὐτὸς ἐν τῷ ἐσωτ-
3. н҄ѫѭ̑ клѣть҆кѫ ꙁаключи сꙙ· о҅ставивъ женѫ вь҆ вь҆-
   έρῳ κελλίῳ ἐνέκλεισεν ἑαυτὸν καταλείψας τὴν γυναῖκα ἐν τῷ ἐξ-
4. нѣшн҄ии клѣтꙿцѣ· о҅на же ꙗ҅дꙿши помль҆ча въ малъ ча-
   ωτέρῳ κελλίῳ. Ἡ δὲ φαγοῦσα ἔδοξεν πρὸς ὀλίγον ἠρεμεῖν
5. съ· и҅ потомъ начꙙ кричати· и҅ плачѫшти приврь҆же
   καὶ μετὰ ταῦτα ἀναβοᾶν ἤρξατο καὶ ὀλοφυρομένη προσρήσσειν
6. себе къ двьремъ· и҅ съ горъками слъꙁами ꙁовѣа҅ше
   ἑαυτὴν τῇ θύρα καὶ μετὰ θρήνων ἐπικαλεῖσθαι
7. ст꙯ааго· ҅И прѣклонивъ сꙙ двь҆рьцами· и҅ видѣвъ ѭ̑
   τὸν ἅγιον. Καὶ δὴ παρακύψας ἐκ τῆς θύριδος καὶ ἰδὼν αὐτὴν
8. о҅дрьжимѫ и҅ о҅кꙑ въ мноꙁѣ болѣꙁни сѫштѫ
   συνεχομένην καὶ ἐν πολλῇ ὀδύνῃ οὖσαν
9. вь недоо̑умѣнии҆ бꙑстъ· что си ѥ҆и бѫдетъ и҅ли
   ἐν ἀμηχανίᾳ περιίστατο, τί ἂν εἴπῃ αὐτῇ
10. чꙿто ѥ҅и҆ сътворитъ въпраша ѥ҅ѧ҆· о҅на же гл꙯а ѥ҅моу
    ἢ τί ποιήσειεν αὐτῇ ἐρωτῶν. Ἡ δὲ λέγει πρὸς τὸν ἅγιον·...
11. приꙁꙿри на мꙙ и҅ прѣкрь҆сти мꙙ· ꙗ҅ко срь҆дꙿчь҆ноѭ̑
    „ Ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμὲ καὶ σφράγισόν με, ὅτι καρδιακῇ
12. болѣꙁнь҆ѭ̑ о҅дръжима ѥ҅смъ· то слꙑшавъ и҅ꙁлѣ-
    ὀδύνῃ συνέχομαι”. Ταῦτα ἀκούσας ἐξῆλ-
13. ꙁъ и҅ а҅биѥ҆ наложи крадѫ великѫ· и҅ лѣвѫѭ̑ своѭ̑
    θεν καὶ παραχρῆμα ἀνάξας πυρὰν μεγάλην ... καὶ τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ
14. рѫкѫ въꙁложи на о҅гн҄ь· деснѫѭ̑ мажꙙ о҅тъ масла
    χεῖρα ἐπιθεὶς τῷ πυρί, τῇ δεξιᾷ ὑπαλείφων ἐκ τοῦ ἐλαίου
15. ст꙯ꙑи҅хъ· грѣа҅ше ѭ̑ теплостиѭ̑ рѫкꙑ своѥѧ· и҅
    τῶν ἁγίων ἐπυρίαζεν αὐτὴν διὰ τῆς θερμότητος τῆς ἰδίας χειρὸς καὶ
16. прѣкрьштаѧ ѭ̑ чꙙсто по прь҆семь҆ не прѣстаа҅ше·
    κατασφραγίζων αὐτὴν συνεχῶς κατὰ τοῦ στήθους οὐ διέλειπεν.
17. о҅на же свои҅мъ стоудомъ трь҆пꙙшти· и҅ хотꙙшти
    Ἡ δὲ τῇ οἰκείᾳ ἀναιδείᾳ φερομένη βουλομένη τε
18. ѥ҅го о̑уловити· и҅ на похотѣнь҆ѥ ꙁъло ст꙯ааго приве-
    αὐτὸν παγιδεῦσαι καὶ εἰς ἐπιθυμίαν ἄτοπον τὸν ἅγιον ἀγαγ-
19. сти· гл꙯а ѥ҅моу· мол҄ѫ ти сꙙ мажи ми срь҆дь҆це на
    εῖν, λέγει αὐτῷ· „Δέομαί σου, ἄλειψόν μου ἐπὶ πολὺ τὴν καρδίαν,
20. дль҆ꙁѣ· да ми прѣстанетъ о҅дръжꙙштиꙗ҅ мꙙ болѣ-
    ὅπως παύσηται ἡ συνέχουσά με ὀδύ-
21. ꙁнь҆· о҅нъ же по сѫштии вь҆ н҄емъ простости· творѣꙿ-
    νη. Ὁ δὲ ἅγιος κατὰ τὴν προσοῦσαν αὐτῷ ἁπλότητα εἴχ-
22. ше ѥ҅и҆ ꙗ҅же на врачꙿбѫ· коупно же и҅ прокаꙁь҆ства лѫ-
    ων αὐτῇ, τὰ πρὸς θεραπείαν ἐπετέλει· ἅμα δὲ καὶ τὰς τέχνας τοῦ πον-
23. кавааго вѣдꙑ и҅ боѧ сꙙ· ѥ҅да коли о҅тъ многааго
    ηροῦ ἐπιστάμενος καὶ δεδιώς, μή ποτε ἐκ πολλῆς
24. к н҄еи҆ попечень҆ꙗ· б есь҆мрь҆ть҆нѫѭ̑ болѣꙁнь нане-
    εἰς αὐτὴν συμπαθείας ἀθάνατον ... ἀσθένειαν ἐπαγ-
25. сетъ· до двою̑ и҅ли до трии часъ· тако беꙁ милости
    άγοι ἐπὶ δύο ἢ τρεῖς ὥρας οὕτοις ἀφειδῶς
26. лѣвѫѭ̑ рѫкѫ къ о҅гню придѣѧ҆ трь҆пѣа҅ше· дон҄е-
    τὴν ἀριστερὰν χεῖρα τῷ πυρὶ προσφέρων ἐνεκαρτέρει, ἄχ-
27. лиже о̑удове рѫчьнꙑи҅хъ пръстъ и҅ꙁгорѣвьше о҅-
    ρις οὗ αἱ ἁρμονίαι τῶν τῆς χειρὸς δακτύλων καυθεῖσαι ἀπ-
28. тъпадошꙙ· то же сотонинь҆скꙑи҅мъ къꙁнемъ
    έπεσαν. Τοῦτο δὲ ταῖς διαβολικαῖς μηχαναῖς
29. противьꙗ҅ѧ҅ сꙙ творѣа҅ше· ꙗ҅коже ѥ҅моу отъ о҅гн҄ѣ
    ἀντιστρατευόμενος ἐποίει, ὥστε αὐτὸν διὰ τῆς ἐκ τοῦ πυρὸς αὐτῷ
30. прибꙑваѭ̑штѫѭ̑ болѣꙁньѭ несь҆трь҆пимѫѭ̑
    προσγινομένης ἀφορήτου ὀδύνης

---

Vita Iacobi eremitae in Palaestina