<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 255v >

1. ѳома а҅риꙗ҆· вѣстъ и҅ о҅тъгонитъ· не приѥ҅млетъ чь҆-
   ὁ Θωμᾶς τὸν Ἄρειον, οἶδε καὶ διώκει· Οὐ δέχεται τὴν τι-
2. сти блаꙁнь҆ничꙙ· не вь҆лаꙁитъ въ о̑убител҄ьничъ-
   μὴν τοῦ βλασφήμου, οὐκ εἰσέρχεται παρὰ τὸ σπήλαιον
3. скѫ пештерѫ· не въдворитъ сꙙ с н҄им· о҅тъврашта-
   τῶν φονέων, οὐ συναυλίζεται μετ' ἐκείνων ἀποστρέφε-
4. а҅тъ сꙙ събора о҅тъметѫштии҅хъ сꙙ· гнѫшаѥ҅тъ сꙙ
   ται σύνοδον ἀθετούντων, βδελύσσεται
5. которь҆нааго гласа и҅хъ· ненавидитъ о̑устъ на бога
   φωνὴν αὐτῶν μαχομένην, μισεῖ στόμα κατὰ τοῦ Θεοῦ
6. глагол҄ѫштии҅хъ неправь҆дꙑ· ставь҆ꙗѥ· ѧ҅ꙁꙑка
   λαλοῦν ἀδικίαν, ἐκτρέπεται γλῶτταν
7. не нарицаѭ̑шта г꙯а и҅ б꙯а х꙯а и҅ вь҆пиѥ к н҄имъ· о҅тъ вьсе-
   Κύριον καὶ Θεὸν τὸν Χριστὸν μὴ καλοῦσαν· καὶ βοᾷ πρὸς ἐκείνους ἀπὸ πά-
8. ѧ вь҆сел҄енꙑѧ· а҅риѥ҆ что мꙙ о҅риши· что мажеши
   σης τῆς οἰκουμένης, Ἄρειε, τί με καθέλκεις; τί λιπαίνεις
9. масломъ главѫ моѭ̑· что ми праꙁдьноуѥ҅ши дьнь с
   ἐλαίῳ τἠν κεφαλήν μου; τί μου τὴν ἡμέραν ἑορτάζεις,
10. беꙁаконниче· не приѥ҅мь҆ѭ̑ ти хвалꙑ беꙁаконь҆-
    παράνομε; Οὐ δέχομαί σου τὸν βλάσφημον ὕμνον·
11. нꙑѧ҆· не сь҆вѣштаѭ̑ сꙙ къ соуѥ҅тнѣи҆ твоѥи҆ вѣрѣ·
    οὐ συμφωνῶ τῇ ματαίᾳ σου πἰστει·
12. не ꙁнаѭ̑ твоѧ беꙁаконнꙑѧ҆ повѣди· не чꙿти ме-
    οὐ γνωρίζω σου τὸ παράνομον δόγμα. Μή με τιμήσῃς
13. не бечь҆ствоуѧ съꙁъдателꙗ· не прие҅мьѭ̑ чь҆сти
    ἀτιμάζων τὸν Πλάστην· οὐ δέχομαι τὴν τιμὴν
14. бечь҆стиꙗ҆ матера· а҅ште владꙑкѫ кориши мене
    ἀτιμίας μητέρα. Εἰ τὸν Δεσπότην ὑβρίζεις, ἐμὲ
15. раба како о̑увѣштаваѥ҅ши· а҅ште ми не дръжи-
    τὸν δοῦλον πῶς θεραπεύσεις; εἰ μὴ κρατεῖς μου
16. ши вѣрꙑ како ми праꙁдь҆ноуѥ҅ши памꙙть· а҅ште
    τὴν πίστιν, πῶς ἑορτάζεις τὴν μνήμην; εἰ
17. сꙙ не сь҆вѣштаа҅ши сь҆ мноѭ̑· како ми о҅бь҆штоуѥ҅-
    μὴ συμφωνεῖς μοι, πῶς κοινω-
18. ши гробоу· а҅ꙁъ г꙯а и҅ х꙯а и҅ б꙯а навꙑкохъ· о҅бискахъ рѫ-
    νεῖς μου τῷ τάφῳ; Ἐγὼ Χριστὸν Κύριον καὶ Θεὸν ἐδιδάχθην ἐψηλάφησα τῇ χει-
19. кѫ и҅ и҅стинѫ о҅брѣтохъ· и҅ свои҅ми прь҆стꙑ о̑увѣри-
    ρί, καὶ τὴν ἀλήθειαν εὗρον· οἰκείοις ἐπιστώ-
20. хъ сꙙ· не и҅нъ ми съкаꙁа вѣди· не о҅тъ слоуха има-
    θην δακτύλοις· οὐκ ἄλλος ὑπέθετό μοι τὸ δόγμα, οὐκ ἐξ ἀκοῆς ἔ-
21. мъ чоудо· не вѣрь҆ствовахъ рекшии҅мъ сѫпро-
    χω τὸ θαῦμα, οὐκ ἐπίστευσα τοῖς εἰποῦσι, ἐμα-
22. тивихъ сꙙ а҅постоломъ· въꙁдраꙁихъ петра о̑учи-
    χεσάμην τοῖς ἀποστόλοις, ἀντέκρουσα Πέτρῳ διδάσ-
23. ти мꙙ хотꙙшта· рѣхъ чловѣче что мꙙ съмѫшта-
    κειν με πειρωμένῳ εἶπον· Ἄνθρωπε, τί με ταράτ-
24. ѥ҅ши· что ми словеса дѣа҅ниїмъ дариши· что ми
    τεις; τί μοι λόγους ἀντὶ πραγμάτων χαρίζῃ; τί μοι
25. велиши о҅тъ рѣчи вѣровати· ꙗ҅ко видѣ виждѫ·
    κελεύεις ἀπὸ ῥημάτων πιστεύειν; Ὡς εἶδες, ἴδω,
26. ꙗ҅ко навꙑче навꙑкнѫ· а҅ште ми ѥ҅стъ проповѣда-
    ὡς ἐδιδάχθης, διδαχθῶ. Εἰ κηρύττειν μέλλω,
27. ти· видѣвъ ти проповѣдѣ· никтоже слꙑшань҆-
    θεάσωμαι, καὶ κηρύττω. Οὐδεὶς ἀκο-
28. ꙗ҆ повѣдаа҅тъ· никтоже о҅тъ рѣчи повѣди прино-
    ὴν ἀπαγγέλλει· οὐδεὶς ἀπὸ φήμης δόγμα προσφέ-
29. ситъ· никтоже мене прии҅метъ твоꙗ повѣдаѭ̑-
    ρει· οὐδεὶς ἀποδέχεται με τὰ σὰ διαγγέλλον-
30. шта· а҅ште мене въпросꙙтъ како вь҆скрьсе х꙯ъ· не вѣ-
    τα. Ἂν ἐρωτηθῶ πῶς ἀνέστη ὁ Χριστός, οὐκ οἶ-

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Thomam apostolum et contra Arianos sermo