<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 255r >

1. ꙁемьѭ̑ и҅ꙁиде слава ѥ҅го· и҅ въ коньць вьсел҄енꙑ-
   τὴν γῆν ἐξῆλθεν ἡ δόξα αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκου-
2. ѧ побꙑть҆ ѥ҅го· како и о̑убо проꙁовѫ· сль҆нь҆це
   μένης τὰ τρόπαια αὐτοῦ. Πῶς οὖν αὐτὸν ὀνομάσω; Ἥλιον;
3. нь҆ ноштиѭ̑ не о҅сѣнꙗѥ҅тъ сꙙ· ꙁвѣꙁдѫ нъ дь҆нꙿ
   Ἀλλ' ὑπὸ νυκτὸς οὐκ ἐλέγχεται. Ἀστέρα; Ἀλλ' ἡμέρα
4. сеѧ не покрꙑѥ҅тъ· вь҆ все врѣмꙙ о҅свѣштаѥ҅тъ
   τοῦτον οὐ κρύπτει. Ἐν παντὶ καιρῷ καταυγάζει
5. съꙁъданѫѭ̑· вь҆сѫ ть҆мѫ о҅тъгони о҅тъ вьсел҄е-
   τὴν κτίσιν, πάντα ζόφον ἀπελαύνει τῆς οἰκου-
6. нꙑѧ· нѣстъ тъмꙑ по н҄емь҆ тъма ѥ҅го не о҅мра-
   μένης. Οὐκ ἔνι νὺξ μετ' αὐτόν, σκότος αὐτὸν οὐκ ἀμβλύ-
7. читъ· рѣка не ставитъ· море дръжати не мо-
   νει, ποταμὸς οὐ κωλύει, θάλασσα κατέχειν οὐκ ἰσχύ-
8. жетъ· море о҅точь҆ноѥ ꙁнаѥтъ мѫжа· и҅ноѧ҅ꙁꙑ-
   ει, ὠκεανὸς ἐπιγινώσκει τὸν ἄνδρα, βάρ-
9. чь҆ници чътѫтъ ѳомѫ· вь҆сꙙ странꙑ дь҆нь҆сь҆
   βαροι τιμῶσι τὸν Θωμᾶν πάντα τὰ ἔθνη σήμερον
10. праꙁдь҆ноуѭ̑тъ· и҅ сего слово а҅кꙑ даръ владꙑцѣ
    ἑορτάζει, καὶ τὴν τούτου φωνήν, καθάπερ τι δῶρον, τῷ Δεσπότῃ
11. приносꙙтъ· г꙯ь мои и҅ б꙯ъ мои҆· ѫ҅жика моꙗ и҅ тво-
    προσφέρει. Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου ὁ συγγενής μου καὶ ποιη-
12. рь҆ць мои҆· и҅ꙁбавител҄ь мои҆· и҅ цѣсарь҆ мои҆· та бо
    τής μου, ὁ λυτρωτής μου καὶ ὁ βασιλεύς μου. Ταῦτα γὰρ
13. нао̑учи ѳома· се нꙑ о҅стави а҅кꙑ чꙙдомъ свои҅мꙿ
    ἐδίδαξεν ὁ Θωμᾶς, τοῦτον ἡμῖν ὡς τέκνοις ἀφῆκε
14. о҅бь҆да· а҅кꙑ и҅ съкровиште ѥ҅сть҆ство дрьжитъ
    τὸν κλῆρον· ὡς θησαυρὸν ἡ φύσις κατέχει
15. слово· вь҆сь родъ того гласа ради· о̑утврь҆ждаетꙿ
    τὸν λόγον· ὅλον τὸ γένος διὰ ταύτης τῆς φωνῆς ὀχυροῦται·
16. сꙙ· до а҅гг҄елъ прость҆рѣ сꙙ рѣчь· а҅рханг҄ели то и҅сп^о-
    μέχρι τῶν ἀγγέλων ἐξετάθη τὸ ῥῆμα· ἀρχάγγελοι ταύτην
17. вѣданьѥ҆ ꙗ҅ко и҅ ꙗ҅нкурѫ дръжꙙтъ· вь҆са тварь
    ὡς ἄγκυραν τὴν ὁμολογίαν κρατοῦσι· πᾶσα ἡ κτίσις
18. ꙗ҅ко и҅ о҅бꙙꙁаньѥ повѣдь҆ о҅бноситъ· ѥ҅динъ а҅риѡ̑с·
    ὡς διάδημα περιφέρει τὸ δόγμα. Μόνος ὁ Ἄρειος
19. лишитъ сꙙ слова· тъ ѥ҅динъ о҅тъпадаѥтъ о҅тъ
    ἀποστερεῖται τοῦ λόγου, μόνος ἐκεῖνος ἐκπίπτει
20. жрѣбиꙗ· не и҅сповѣдаатъ съ ѳомѫ г꙯и х꙯а· не по-
    τοῦ κλήρου, οὐχ ὁμολογεῖ Κύριον τὸν Χριστὸν μετὰ Θωμᾶ οὐ γνω-
21. ꙁнаѥ҅тъ ѥ҅га б꙯а с н҄имъ· рабомъ поꙁꙑваа҅тъ владꙑ-
    ρίζει αὐτὸν Θεὸν μετ' αὐτόν· δοῦλον ἀποκαλεῖ τὸν Δεσπό-
22. ко· не глагол҄етъ гм꙯ь ни б꙯мъ· не въꙁдръжитъ и҅-
    την, οὐ λέγει Κύριον καὶ Θεὸν τὸν Δεσπότην, οὐκ ἀνέχεται τῆς ἀ-
23. стинꙑ· не съложитъ сꙙ съ ѳомѫ· не вь҆слѣдоуѥ҅-
    ληθείας, οὐ συντίθεται τῷ Θωμᾷ, οὐκ ἀκολου-
24. тъ правьдьнааго· а҅ чь҆тꙑ ѥ҅моу дь҆ни и праꙁдьнꙋ-
    θεῖ τῷ δικαίῳ· καὶ ταῦτα τιμῶν αὐτοῦ τὴν ἡμέραν, καὶ πανηγυρί-
25. ѧ сь҆ о҅бь҆штии҅мь҆ вь҆сел҄ении прилагаѧ сꙙ· къ дроу-
    ζων μετὰ τῆς κοινῆς οἰκουμένης, καὶ συντάττων ἑαυτὸν τοὶς φί-
26. гомъ ѳоминомъ· нъ не о̑украдетъ ꙁълоба добро-
    λοις τοῦ Θωμᾶ. Ἀλλ' οὐ κλέπτει τὴν ἀρε-
27. дѣаньꙗ· не вь҆схꙑтитъ ль҆сть҆ць҆ поводатаꙗ҆ и҅сті-
    τὴν ἡ κακία· οὐ συναρπάζει τὸν ὁδηγὸν τῆς ἀληθεί-
28. нꙑ· вѣстъ пастоухъ ꙁвѣрѣ· вѣстъ праштьни-
    ας ὁ πλάνος. Οἶδεν ὁ ποιμὴν τὸ θηρίον, οἶδεν ὁ σφενδονισ-
29. къ влъка·   вѣстъ вль҆нѫ крьмникъ· вѣстъ при-
    τὴς τὸν λύκον, οἶδεν ὁ κυβερνήτης τὸ κῦμα, οἶδεν ὁ λε-
30. станиште боурѫ· вѣстъ вои҅нъ ратника· вѣстъ
    μὴν τὸν χειμῶνα, οἶδεν ὁ στρατιώτης τὸν πολέμιον, οἶδεν

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Thomam apostolum et contra Arianos sermo