<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 253v >

1. сьтвори· тꙑ вьсе на о̑ун҄ьшиїнѫ прѣстави· тꙑ
   ἐποίησας, σὺ τὰ πάντα πρὸς τὸ κρεῖττον μετέστησας. Σὺ
2. б꙯ъ сꙑ бꙑстъ чловѣкъ· да чловѣка сътвори-
   Θεὸς ὢν γέγονας ἄνθρωπος ἵνα τὸν ἄνθρωπον ποιή-
3. ши б꙯а· б꙯ъ мои҆ б꙯ъ мои҆· глагола ѥ҅моу їс꙯· ꙗ҅ко ли
   σης θεόν, ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου”. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησούς· Ὅ τι,
4. мꙙ видѣ вь҆ꙁвѣрова· ꙁь҆ри да не пакꙑ вь҆ꙁидѫ-
   ἑώρακάς με πεπίστευκας· ὅρα μὴ πάλιν ἀνελθόν-
5. штоу ми сь пльтиѭ̑· тꙑ не вѣрь҆нꙑѧ рѣчи вь҆ꙁꙿ-
   τος μου μετὰ σαρκὸς σὺ τοῖς τῆς ἀπιστίας χρήσῃ ῥήμασι
6. мъ речеши· а҅ште не виждѫ вь҆ рѫкоу е҅го ꙁна-
   καὶ εἴπῃς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύ-
7. мень҆ꙗ гвоꙁдвии҅наа҅го не и҅мѫ вѣрꙑ· ѥ҅дноѭ̑
   πον τῶν ἥλων, οὐ μὴ πιστεύσω. Ἅπαξ
8. вь҆жделѣ ѥдноѭ̑ не вѣрова· ѥ҅дноѭ̑ о҅биска·
   ἐπόθησας, ἅπαξ ἠπίστησας, ἅπαξ ἐψηλάφησας,
9. ѥ҅дноѭ̑ вь҆ꙁвѣрова проповѣдан оуже ѥ҅же приѧ҆·
   ἅπαξ ἐπίστευσας· κήρυττε λοιπὸν ἅπερ παρείληφας”.
10. блажени бо ѥ҅же не видѣвъше ти вѣровашꙙ·
    Μακάριοι γὰρ οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
11. о҅блажени^е҆ бо то на нꙑ прѣи҅детъ· къ не видѣ-
    Ὁ μακαρισμὸς οὐν οὗτος εἰς ἡμᾶς διαβαίνει, τοὺς μὴ θεασα-
12. вшии҅мъ е҅го и вѣровавшии҅мъ к н҄емоу· бла-
    μένους αὐτὸν καὶ πιστεύσαντας εἰς αὐτόν. Μα-
13. жени бо мꙑ вѣроѭ̑ видѣвь҆шеи҆ не видимаꙿ-
    κάριοι γὰρ ἡμεῖς οἱ τῇ πίστει βλέποντες τὸν ἀόρα-
14. го· блажении мꙑ праꙁдьньствоуѭ̑ште ꙁьрꙙ-
    τον. Μακάριοι ἡμεῖς, οἱ καθ' ἑκάστην πανήγυριν ὁρῶν-
15. штии҆ ѥ҅го· и҅ о҅чима приносꙙште· и҅ о̑устꙑ лобꙑ-
    τες αὐτὸν καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς προσφέροντες καὶ τοῖς στόμασιν ἀσπα-
16. ꙁаѭ̑ште· и҅ ꙁѫбꙑ ꙗ҅дѫште· ѡ̑ таи҅бь҆но дивь҆-
    ζόμενοι καὶ τοῖς ὀδοῦσιν ἐσθίοντες ... Ὢ μυστηρίων ξέ-
17. ноѥ҆ и҅ грь҆дое и҅же сѣди о҅ деснѫѭ̑ о҅тца· о҅ деснѫѭ̑ сꙙ
    νων, ὢ μυστηρίων φρικτῶν· ὁ καθήμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός ἐν ταῖς δεξιαῖς
18. о҅брꙙштетъ благочь҆стьнꙑимъ· и҅ е҅же а҅гг҄елꙑ
    εὑρίσκεται τῶν εὐσεβῶν καὶ ὁ παρὰ τῶν ἀγγέλων
19. похвалимъ· дръжитъ сꙙ скврънавꙑи҅ма рѫка-
    ὑμνούμενος παρὰ ῥυπαρῶν κρατεῖται χει-
20. ма· и҅ приносимъ о҅тъ недостои҅нꙑи҅хъ· приноси-
    ρῶν καὶ φέρει φερόμενος ὑπὸ τῶν ἀναξίων τοῦ φέρειν
21. тъ себе· и҅ не о҅тъбѣжитъ грѣшьною̑ длань҆ю̑ на-
    αὐτόν. Καὶ οὐ φλέγει τὰς ἁμαρτωλοὺς παλάμας ἡ-
22. шею̑· не о҅тъбѣгаѥ҅тъ о҅тъ сѫжденꙑи҅хъ пръстъ
    μῶν, οὐ φλέγει τοὺς κατακρίτους δακτύλους
23. нашихъ· и҅ не съть҆ретъ брь҆нь҆нꙑихъ творь҆ць·
    ἡμῶν, οὐ συντρίβει τοὺς πηλίνους ὁ ποιητὴς
24. нъ самъ повелѣ и҅ глагол҄етъ· вь҆ꙁмѣте ꙗ҅дите·
    ἀλλ' αὐτὸς προτρέπεται καὶ λέγει· Λάβετε, φάγετε·
25. вь҆ꙁмѣте пии҅те· принесѣте рѫцѣ ваши· и҅ въ-
    λάβετε, πίετε· φέρετε τὰς χεῖρας ὑμῶν καὶ βά-
26. ложите вь҆ ребро ми· и҅ насладите сꙙ мои҅хъ сѫд^о-
    λετε εἰς τὴν πλευράν μου καὶ τῶν ἐμῶν κατατρυφήσατε με-
27. въ· ѥ҅гоже бо вьꙁь҆мете сѫда· вь҆ томъ ѥ҅смъ вь҆сь·
    λῶν· ὅπερ γὰρ ἐάν λάβητε μέλος, ἐν ἐκείνῳ ὅλος εἰμί.
28. Придѣмꙿ же ^ꙋ҅бо вь҆си чистѣ къ чистоу· ти прии҅мѣмꙿ
    Προσερχώμεθα τοίνυν ἅπαντες καθαρῶς τῷ καθαρῷ καὶ δεξάμενοι
29. г꙯а своѥ҅го· не тоу же а҅бь҆ѥ и҅жде и҅ прии҅мше· не прѣ-
    τὸν ἡμέτερον Κύριον μὴ εὐθέως ἅμα τῷ δέξασθαι κατα-
30. о҅бидꙙште ѥ҅го приходимъ· нъ о҅тидѣмъ вь҆ себѣ·
    φρονητικῶς αὐτῷ προσερχώμεθα, ἀλλ' ἀναχωρῶμεν κατ' ἰδίαν

---

Iohannes Chrysostomus· De incredulitate ap· Thomae homilia