<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 253r >

1. тꙑ беꙁъ о҅браꙁа· а҅ в семъ о҅браꙁѣ· тꙑ б꙯ъ и҅стинꙿ-
   σὺ άσχημάτιστος καὶ ἐν τούτῳ τῷ σχήματι, σὺ Θεὸς ἀλη-
2. нꙑ и чловѣкъ беꙁ лъжꙙ· тꙑ на небеси· тꙑ на
   θὴς καὶ ἄνθρωπος ἀψευδής, σὺ ἐν τῷ οὐρανῷ, σὺ ἐν
3. крь҆стѣ· тꙑ на цѣсарь҆стѣѣ҆мь҆ прѣстолѣ· тꙑ
   τῷ σταυρῷ, σὺ ἐν τῷ βασιλικῷ θρόνῳ, σὺ
4. на гвоꙁдии҅хъ и҅ на дрѣвѣ· тꙑ бе страсти по
   ἐν ἥλοις καὶ ἐν ξύλῳ,σὺ ἀπατὴς κατὰ
5. доухоу· тꙑ страстиѭ̑ по пльти· тꙑ бе съмрь҆-
   πνεῦμα, σὺ παθητὸς κατὰ σάρκα, σὺ ἀθάν-
6. ти· а҅кꙑ ѥ҅дꙿносѫшть҆нъ о҅ть҆цоу· тꙑ въ сь҆мрь҆-
   ατος ὡς ὁμοούσιος τῷ Πατρί ... σὺ ἐν θανά-
7. ти· тꙑ въ животѣ· тꙑ въ мрь҆твости тꙑ вꙑ-
   τῳ ὡς ζωῆς χορηγός, σὺ ἐν νεκρώσει
8. ше мрь҆твости· тꙑ мрь҆твъ триї дьнь҆· тꙑ роди-
   ὁ τῶν νεκρῶν ἐλευθερωτής, σὺ νεκρὸς τριήιιερος, σὺ τῷ γεννή-
9. телю присно сꙑи҆· тꙑ вь҆стави пль҆ть҆нѫѭ̑ црь҆-
   σαντι συναΐδιος, σὺ ἀνέστησας τοῦ σώματός σου τὸν να-
10. къвь҆· тꙑ въскрьсе по своѥ҅и҆ силѣ· тꙑ сꙿ нами
    όν, σὺ ἀνέστης διὰ τῆς ἰδίας σου δυνάμεως, σὺ μεθ' ἡμῶν
11. въ пль҆ти· и҅ вь҆сь҆ по вь҆сеи твари· тꙑ вь҆се и҅спль-
    ἐν σαρκί, ὁ αὐτὸς ἐν ὅλῃ τῇ κτίσει ... Σὺ τὰ πάντα πλη-
12. ниши· тꙑ дръжанъ бꙑстъ о҅ть҆ мене· тебе ви-
    ροῖς, σὺ κρατῇ παρ' ἐμοῦ ... Σὲ βλέ-
13. ждѫ пль҆тѣнꙑи҅ма о҅чима· тебе раꙁоумѣѭ̑ вѣ-
    πω τοῖς σωματικοῖς ὀφθαλμοῖς, σὲ κατανοώ τοῖς τῆς πί-
14. рьнꙑи҅ма о҅чима· о̑увѣдѣ въ тꙙ о҅тца ти божь҆-
    στεως ὄμμασιν ... Γνωρίζω ἐν σοὶ τὴν ἐκ τοῦ Πατρός σου θεό-
15. ство· ѥ҅дного тꙙ г꙯а и҅ б꙯а и҅сповѣдаѭ̑· и҅но· и҅ и҅но·
    τητα· ἕνα σὲ Κύριον καὶ Θεὸν ὁμολογῶ, ἄλλο καὶ ἄλλο
16. тебе ѥ҅дного навꙑкохъ· не ѥ҅дꙿного ти и҅ного о̑увѣ-
    σὲ τὸν ἕνα μεμάθηκα, οὐκ ἄλλον καὶ ἄλλον ἐπίστ-
17. дѣ· не раꙁдѣл҄ѫ тебе не раꙁдѣл҄енааго· не лѫчѫ
    αμαι οὐ διαιρῶ σὲ τὸν ἀδιαίρετον, οὐ χωρίζω
18. тебе не лѫченааго· не прѣрѣжѫ тебе не дѣл҄е-
    σὲ τὸν ἀχώριστον, οὐ τέμνω σὲ τὸν ἀμέρισ-
19. нааго· и҅ ѥ҅же виждѫ и҅ ѥ҅же дръжѫ· и҅ ѥ҅же раꙁоу-
    τον. Καὶ ὃ βλέπω καὶ ὃ κρατῶ καὶ ὃ νο-
20. мѣѭ̑· ѥ҅днѣмь҆ гласомъ и҅сповѣдѣ· г꙯ь мои и҅ б^о-
    ῶ διὰ μιᾶς ἐξαγορεύω φωνῆς· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θε-
21. гъ мои҆· тꙑ свои҅мъ съходомъ моѭ̑ дш꙯ѫ вьꙁне-
    ός μου· Σὺ διὰ τῆς σῆς συγκαταβάσεως τὴν ἐμὴν ψυνὴν ἀν-
22. се· о҅тъ не дочаа҅нънꙑѧ глѫбинꙑ· тꙑ чловѣ-
    ήγαγες ἐκ τοῦ τῆς ἀπιστίας βυθοῦ, σὺ τοὺς ἀνθρώ-
23. кꙑ плѣнь҆никꙑ бꙑвъшꙙ помилова· тꙑ дьꙗ҅-
    πους αἰχμαλώτους γενομένους ἠλευθέρωσας, σὺ τὸν διά-
24. вола попь҆ра ѥ҅лико хотѣ· тꙑ грѣха въ пль҆ти о҅тꙿ-
    βολον ὅτε ἠθέλησας κατεπάτησας, σὺ τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκὶ κατ-
25. сѫди· тꙑ сь҆мрь҆ть҆ вь҆ пль҆ти о̑умрь҆тви· тꙑ
    έκρινας. Σὺ τὸν θάνατον ἐν τῷ σώματι ἐθανάτωσας, σὺ
26. бесть҆лѣниѥ҅мъ ть҆лѣньѥ҆ о҅тъгъна· тꙑ въскрь-
    διὰ τῆς σῆς ἀφθαρσίας τὴν φθορὰν ἀπεδίωξας, σὺ διὰ τῆς ἀν-
27. сениѥмъ· въскръсень҆ѥ намъ понови· тꙑ три-
    αστάσεως τὴν ἀνάστασιν ἡμῖν ἀνεκαίνισας, σὺ τὸν τρι-
28. дневнааго гроба на ꙁеми о҅стави· и҅ порѫчника
    ήμερόν σου τάφον ἐπὶ τῆς γῆς καταλέλοιπας ἐγγυητὴν
29. мрь҆твꙑи҅мъ· вьскрь҆сениꙗ҆· тꙑ чловѣкꙑ не-
    τῆς τῶν νεκρῶν ἀναστάσεως, σὺ τοὺς ἀνθρώπους οὐ-
30. бесь҆нꙑѧ҆ покаꙁа· тꙑ ꙁемь҆ѭ̑ небесе свѣтꙿлѣишѫ
    ρανίους ἀπέδειξας, σὺ τὴν γῆν οὐρανοῦ φαιδροτέραν

---

Iohannes Chrysostomus· De incredulitate ap· Thomae homilia