<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 251v >

1. и҅ бъхма не видима е҆сть҆ства· како бо можетъ·
   καὶ παντελῶς ἄπιστα πράγματα· πῶς γὰρ ἠδύνατο
2. въ ꙁатворенахъ двьрехъ пль҆ть҆ прои҅ти· рекѫ
   διὰ κεκλεισμένων θυρῶν σῶμα παρελθεῖν;” ἐρῶ
3. кꙿ н҄емоу· како може а҅гг҄елъ а҅мбакоума сь҆ве-
   πρὸς αὐτόν. „Πῶς ἠδυνήθη ὁ ἄγγελος τὸν Ἀμβακοὺμ καταγα-
4. сти на ровъ ль҆вии҆· и҅ пакꙑ вь҆ꙁвести· а҅ приле-
   γεῖν εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων καὶ πάλιν ἀναγαγεῖν καὶ τὰς ἐπικει-
5. жꙙштꙙ печати цѣлꙑ о҅стави· робъ ѥ҅же вь҆^схо-
   μένας σφραγῖδας ἐρρωμένας καταλιπεῖν; Ὁ δοῦλος ὅπερ ἠθέλη-
6. тѣ то же сь҆твори· а҅ ли владꙑка не може· ѥ҅же е҅
   σεν ἤνυσεν καὶ ὁ Δεσπότης οὐκ ἴσχυσεν ὅπερ
7. покоушалъ· ꙗ҅ко же и҅ о҅но бꙑстъ помꙑшль҆шꙋ
   ηὐδόκησεν; Ὥσπερ καὶ ἐκεῖνο γεγένηται βουληθέντος
8. богови· тако же и҅ се сьдѣа҅ въчловѣчь҆шоу сꙙ
   Θεοῦ, οὕτω καὶ τοῦτο πέπρακται ἐνανθρωπήσαντος
9. бж꙯ию̑ сꙑноу· вь҆лѣꙁе о̑убо къ свои҅мъ о̑учени-
   Θεοῦ Λόγου ...” Εἰσῆλθε τοίνυν πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ μαθη-
10. комъ· ꙗ҅коже и҅ꙁволи съпасъ· и҅ ста посрѣдѣ да вꙿ-
    τὰς ὡς ηὐδόκησεν ὁ Σωτὴρ καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον ἵνα πά-
11. сѣмъ тъчно ꙗ҅витъ сꙙ· и҅ рече и҅мъ миръ вамъ·
    σιν ὁμοίως φανῇ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· „Εἰρήνη ὑμῖν,
12. и҅ миръ дарь҆ствоуѭ̑ вамъ· ѥ҅же е҅смъ то то вꙑ даѭ̑·
    καὶ εἰρήνην χαρίζομαι ὑμῖν ὃ πέφυκα, τοῦτο δίδωμι ὑμῖν.
13. Сии҅ же миръ вь҆сꙙ повине рать҆нꙑѧ҆· подъ вашꙙ н^о-
    Αὕτη ἡ εἰρήνη πάντας τοὺς πολεμίους ὑποτάξει τοῖς ὑμετέροις πο-
14. гꙑ· сии҅ же миръ съставитъ по вь҆семоу мироу·
    σίν ... ἄτη ἡ εἰρήνη στήσει κατὰ τῆς κτίσεως
15. побѣдѫ· вь҆ꙁвеселишꙙ же сꙙ о̑ученици пакꙑ·
    τρόπαιον”. Ηὐφράνθησαν οὖν οἱ μαθηταὶ πάλιν
16. насладишꙙ же сꙙ владꙑчь҆ска о҅браꙁа и҅ гласа· и҅
    ἀπολαύσαντες τῆς δεσποτικῆς μορφῆς καὶ φωνῆς καὶ
17. лактꙑ ѳомѫ потꙑкаа҅хѫ и҅ намаꙗа҅хѫ о҅чима·
    τοῖς ἀγκῶσι τὸν Θωμᾶν ὑπένυττον καὶ διένευον τοῖς ὀφθαλμοῖς
18. да ть҆кмо не вѣштаа҅хѫ брь҆вьми к н҄емоу· не
    καὶ μονονουχὶ διὰ τῶν βλεφάρων ἔλεγον πρὸς αὐτόν· Οὐκ
19. глаголахомъ ли ти прѣжде видѣхомъ г꙯а· и҅ не
    εἰρήκαμέν σοι πρώην ἑωράκαμεν τὸν Κύριον καὶ οὐκ
20. вѣрова нашимъ гласомъ· се ти прѣстои҅тъ самꙿ
    ἐπίστευσας ταῖς ἡμετέραις φωναῖς; Ἰδοὺ πάρεστιν αὐτὸς
21. желаѥ҅мꙑи҆· наслади сꙙ ꙗ҅ко проси· насꙑти сꙙ
    ὁ ποθούμενος· ἀπόλαυσον ὡς ζητεῖς, κατατρύφησον
22. ꙗ҅коже жꙙждеши· приди твоѥ҅го сь҆паса ради
    ὡς ποθεῖς, πρόσελθε τῷ διὰ τὴν σὴν σωτηρίαν
23. к намъ пришъдшоу· и҅ прии҅ми вь҅ꙁисканааго
    πρὸς ἡμᾶς εἰσελθόντι καὶ λάβε τὴν τῶν ζητουμένων
24. о҅трѣшень҆ѥ҆· тъ же ѳома стоꙗ҅ше поуштаѧ҅ си
    ἐπίλυσιν. Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Θωμᾶς ἵστατο περιπέμπων
25. о҅чи на вь҆сꙙ сѫдꙑ сь҆пасоу· и҅ о҅бь҆ꙁираѧ коегожꙿ-
    τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς ὅλα τοῦ Σωτῆρος τὰ μέλη καὶ περιεργαζόμενος ἕκα-
26. де и҅ пꙑтаѧ҆· въ и҅стинѫ ли страдавъшии҅ вьскрꙿ-
    στον ἀκριβῶς εἰ ἀληθῶς ὁ ἀποθανὼν ἀνα-
27. сь҆шии҆ тъ же ѥ пришълъ· чꙿто о̑убо к н҄емоу ѥ҅ди-
    στὰς αὐτὸς παρεγένετο. Τί οὖν πρὸς αὐτὸν ὁ μό-
28. нꙑи благꙑи҆ ѥ҅динꙑи҆ чловѣколюбь҆ць҆· хотꙙи҆
    νος ἀγαθός, ὁ μόνος φιλάνθρωπος, ὁ θέλων
29. вь҆сꙙ чловѣкꙑ сьпасти и҅ въ раꙁоумъ и҅стинꙑ при-
    πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλ-
30. ти· принеси прь҆стъ свои҆ сѣмо· и҅ виждъ рѫцѣ
    θεῖν; „Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς

Iohannes Chrysostomus· De incredulitate ap· Thomae homilia