<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 251r >

1. ѥ҅же мене ради ребро прободено бꙑстъ· тъгда же
   τὴν δι' ἐμὲ κεντηθεῖσαν πλευρὰν καὶ τότε
2. поклон҄ѫ сꙙ о҅тъ съмръти къ намъ о҅бративъ-
   προσκυνήσω τὸν ἐκ τοῦ θανάτου πρὸς ἡμᾶς ὑποστρέψαν-
3. ша сꙙ· сладость҆ бо и҅мамъ къ вешть҆ствоу· не
   τα ἡδέως γὰρ προσέχω τοῖς πράγμασιν
4. бо ми ѥ҅стъ о̑упвати ѥ҅днѣмъ рѣчемъ ⁘
   ὅτι οὐ δεῖ με θαρρεῖν μόνοις τοῖς ῥήμασιν”.
5. Таже глагол҄ѫштоу ѳомѣ къ а҅постоломъ вь҆лѣ-
   Τοιαῦτα πρὸς τοὺς ἀποστόλους διαλεγομένου τοῦ Θωμᾶ, εἰσῆλ-
6. ꙁе к н҄имъ їс꙯ двь҆ремъ ꙁатвореномъ сѫштемъ·
   θε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς κεκλεισμένων τῶν θυρῶν·
7. вь҆лѣꙁе двь҆ри животънꙑѧ ꙁатворенꙑи҅ми
   εἰσῆλθεν ἡ θύρα τῆς ζωῆς διὰ κεκλεισμένων
8. двь҆рь҆ми· вь҆лѣꙁе ꙗ҅коже ѥ҅динъ вѣдꙑ самъ·
   θυρῶν, εἰσῆλθεν ὡς οἶδεν μόνος αὐτός.
9. ꙗ҅коже бо роди сꙙ и҅ двь҆риї дѣвь҆ствоу не раꙁдрꙋ-
   Ὥσπερ γὰρ ἐγεννήθη καὶ τὰς πύλας τῆς παρθενίας οὐκ ἔφθει-
10. ши· такоже и҅ ѫ҅трь въ домоу сꙙ о҅брѣте и҅ клю-
    ρεν, οὕτως ἐντὸς τῆς οἰκίας εὑρέθη καὶ τὸ κλεῖ-
11. чь҆ не о҅тврь҆ꙁъ· и҅ ꙗ҅коже и҅ꙁиде о҅тъ гроба ꙁатво-
    θρον οὐκ ἤνοιξεν καὶ ὥσπερ ἀνῆλθεν ἐκ τοῦ τάφου, κεκλεισμέ-
12. реноу сѫштоу гробоу· тако же вьниде пльть҆-
    νου τοῦ τάφου, οὕτως εἰσῆλθε τῇ σαρ-
13. ѭ̑· кде бѣ божь҆ствомъ· и҅ двь҆рии҆ не раꙁъвръ-
    κὶ ὅπου ἦν θεότητι καὶ τὰς θύρας οὐκ ἀνεπέτ-
14. же· вь҆лѣꙁе бо въꙁбранꙗѧ· и҅ никтоже вь҆схо-
    ασεν. Ἠθέλησε γὰρ καὶ τὸ κωλύον οὐδέν, ἠθέλη-
15. тѣ да вь҆се сꙙ сьтече· въсхотѣ да тварь҆ послоу-
    σε καὶ πάντα συνέδραμεν, ἠθέλησε καὶ ἡ κτίσις ὑπούργη-
16. жи· а҅ рождьство ѥ҅го вь҆семоу словоу о҅делѣ·
    σε καὶ ἡ γέννησις αὐτοῦ πάντα λόγον νικᾷ
17. а҅ и҅ о҅тъ гроба и и҅сходъ прѣи҅детъ вь҆сего помꙑ-
    καὶ ἡ τοῦ μνήματος ἄνοδος ὑπερβαίνει πᾶσαν διά-
18. сла· и҅ къ о̑ученикомъ вълаꙁъ лише рѣчи ѥ҅стъ·
    νοιαν καὶ ἡ πρὸς τοὺς μαθητὰς εἴσοδος ἀπόρρητός ἐστι
19. и҅ беꙁъ и҅сповѣдань҆ꙗ· а҅ко же бо вь҆лѣꙁе къ о̑у-
    καὶ ἀνέκφραστος. Ὅτι μὲν γὰρ εἰσῆλθε πρὸς τοὺς μα-
20. ченикомъ нао̑учихъ сꙙ· како же ли вь҆ꙁ лѣꙁе
    θητὰς δεδίδαγμαι, τὸ δὲ πῶς εἰσῆλθεν
21. никакоже не навꙑкохъ· а҅ ѥ҅гоже не прѣи҅мъ
    οὐκέτι μεμάθηκα· ὁ δὲ οὐ παρέλαβον,
22. то и҅ глаголати не сь҆мѣѭ̑· хвал҄ѫ вьлѣꙁъшаꙿ-
    οὔτε λέγειν τολμῶ ὑμνῶ τὸν εἰσελθόν-
23. го· а҅ не ꙁѣло вь҆ꙁиштѫ вь҆ходоу о҅браꙁа· повѣда-
    τα, οὐ πολυπραγμονῶ τῆς εἰσόδου τὸν τρόπον· κηρύτ-
24. ѭ̑ таи҅бь҆нѫ· а҅ не протлъкоуѭ̑ непротлъкова-
    τω τὸ μυστήριον, οὐχ ἑρμηνεύω τὸν ἀνερμήνευ-
25. наа҅го· чоуждѫ сꙙ бꙑвшоуо̑умоу ꙁнамению̑·
    τον· θαυμάζω τὸ γεγεννημένον σημεῖον,
26. а҅ како же бꙑстъ не вь҆ꙁиштѫ· вѣроуѭ̑ писа-
    πῶς δὲ γέγονεν οὐ ζητῶ πιστεύω τοῖς γεγραμ-
27. ноуо̑умоу и҅ спасаѭ̑ сꙙ· послоушникъ бо ѥ҅смъ
    μένοις ... καὶ σῴζομαι· ἀκροατὴς γάρ εἰμι
28. чоудесемъ властель҆скомъ· а҅ не вь҆ꙁискател҄ь
    θαυμάτων δεσποτικῶν, οὐχὶ δὲ διαιτητὴς
29. божьѥмъ дѣлесемъ· а҅ а҅ште кто и҅ о҅тъ жидовъ
    θείων ἐνεργειῶν. Κἄν τις τῶν Ἰουδαίων
30. речетъ· не мошть҆на и҅ чоудь҆на вѣштаѥ҅ши·
    εἴπῃ· „Ἀμήχανα καὶ ξένα κηρύττεις

Iohannes Chrysostomus· De incredulitate ap· Thomae homilia