<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 250v >

1. видѣсте· а҅ аꙁъ ли ѥ҅динъ ѥ҅смъ не достоинъ ви-
   ἐθεάσασθε, καὶ ἐγὼ μόνος ἀνάξιός εἰμι τῆς θέ-
2. дѣнью̑ ѥ҅го· не а҅кꙑ ли вꙑ ѥ҅сте ꙁъвани ꙁъванъ
   ας αὐτοῦ; Οὐχ ὡς έκλήθητε κέκλη-
3. ѥ҅смъ· не а҅кꙑ ли вꙑ почтени· почтохъ сꙙ о҅ть҆ н҄е-
   μαι; Οὐχ ὡς ἐτιμήθητε τετίμημαι παρ' αὐ-
4. го· не а҅коже видѣсте раскрь҆штена ѥ҅го и҅ а҅ꙁъ ви-
   τοῦ; Οὐχ ὡς ἴδατε σταυρούμενον αὐτὸν εἶδον κἀγώ;
5. дѣхъ· ꙗ҅коже видѣхъ сь҆ вами печаль҆наа҆· видѣ-
   Ὡς εἶδον μεθ' ὑμῶν τὰ στυγνὰ
6. ти хоштѫ и҅ радость҆наꙗ҆· ꙗ҅коже видѣхъ сь҆мрь҆-
   θέλω κατιδεῖν καὶ τὰ τερπνά. Ὡς εἶδον τὴν νέκρω-
7. ть҆ христовѫ· хоштѫ видѣти и҅ вь҆скрь҆сениѥ
   σιν τοῦ Χριστοῦ, θέλω καὶ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ κατιδεῖν.
8. ѥ҅го· а҅ште бо не виждѫ въ рѫкоу ѥ҅моу о҅браꙁа
   Ἐὰν γὰρ μὴ ἴδω ἐν ταῖς γερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον
9. гвоꙁдиѥ҅мъ· и҅ въложѫ прь стъ мои҆ въ о҅браꙁъ
   τῶν ἥλων καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον
10. гвоꙁдиѥ҅мъ· и҅ вь҆ложѫ рѫкꙑ своѥ҅ѧ҆ вь҆ ребро ѥ҅-
    των ήλων καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐ-
11. го· не и҅мѫ вѣрꙑ· приложи ѳома добрѣѥ҆ невѣ-
    τοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω”. Ἐπίμεινον, ὦ Θωμᾶ, τῇ καλῇ ἀπι-
12. рь҆ствии҆· подвижꙙ прилежи дондеже и҅ме вѣ-
    στίῃ, σπουδαίως ἐπίμεινον, ἕως ἂν κρατήσῃς τὴν τῆς πί-
13. ровь҆нѫѫ а҅нкурѫ· прилежи ꙁѣло къ такомоу
    στεως ἄγκυραν· ἐπίμεινον τῷ τοιούτῳ
14. жꙙданию̑ дондеже о̑уꙁьриши жꙙдѣнаа҅го ꙗ҅-
    πόθῳ σφοδρότερον, ἕως ἂν θεάσῃ τὸν ποθούμενον ὡς
15. ко и҅ жꙙждеши· любь҆ѭ̑ ти расколь҆нааго о̑ума
    ποθεῖς. Φιλῶ σου τὴν διχόνοιαν
16. мꙑслии твои҅хъ· ꙗ҅ко и҅ вь҆сего расколь҆на о̑ума
    τῶν λογισμῶν ὡς πᾶσαν διχόνοιαν
17. о҅тъсѣкѫште· похвал҄ѫ ти распь҆рь҆нѫѭ̑ и҅ хрь҆-
    τέμνουσαν, ἐπαινῶ σου τὸν φιλόνεικον καὶ φι-
18. столюбь҆вь҆нѫѭ̑ вѣдь҆· ꙗ҅ко и҅ вь҆се распь҆рь҆ноѥ҆
    λόχριστον τρόπον ὡς πᾶσαν φιλονεικίαν
19. о҅тъсѣкаѭ̑ште ⁘
    ἐκκόπτοντα.
20. Невѣрьствоуи невѣрь҆ствоуи҆· и҅ ѥ҅ште и҅ паче да
    Ἀπίστησον, ἀπίστησον ἔτι καὶ μᾶλλον ἵνα
21. вѣроуѭ̑ и҅ а҅ꙁъ и҅ꙁвѣсто· вьꙁишти б꙯а и҅ въꙁови
    πιστεύσω βεβαίως κἀγώ. Ζήτησον τὸν Κύριον καὶ κάλεσον
22. пришь҆дъшааго· да и҅штѫштоу тебѣ и҅ ꙁовѫ-
    τὸν παρόντα ἵνα σου ζητοῦντος καὶ καλοῦν-
23. штоу ѥ҅го· а҅ꙁъ и о҅бь҆мѫ своѥ҅го и҅ꙁбавителꙗ·
    τος αὐτὸν ἐγὼ περιπτύξωμαι τὸν ἐμὸν Λυτρωπήν.
24. а҅ште не виждѫ въ рѫкоу ѥ҅го ꙁнамении гво-
    „Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥ-
25. ꙁдиинꙑихъ не и҅мамъ вѣрь҆ствовати· да
    λων, οὐ μὴ πιστεύσω.
26. виждѫ свои҅ма о҅чима повѣданоѥ вами·
    Θεάσομαι τοῖς ἐμοῖς ὀφθαλμοῖς τὰ κηρυττόμενα παρ' ὑμῶν·
27. не бо нъ вѣрнѣиши е҅ста о҅чи послоухъ· да тъ-
    (ἐπειδήπερ τῆς ἀκοῆς ἀξιοπιστότεροι ... οἱ ὀφθαλμοί) καὶ τό-
28. гда и҅ ваше слово прии҅мѫ· въложѫ пръ҆стъ свои
    τε τὸν ὑμέτερον δέξομαι λόγον. Ἐμβαλῶ τὸν δάκτυλόν μου
29. въ гвоꙁдии҅нꙑѧ҆ ꙗ҅ꙁвꙑ· ти тъгда вь҆ꙁвѣрꙋ-
    εἰς τὰ τῶν ἥλων κοιλώματα καὶ τότε πιστεύ-
30. ѭ̑ чоудеси ꙁѣло вь҆ꙁиштѫ сеѭ̑ си рѫкоѭ·
    σω τῷ θαύματι, πολυπραγμονήσω ταύτῃ μου τῇ χειρὶ

Iohannes Chrysostomus· De incredulitate ap· Thomae homilia