<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 250r >

1. о̑убо бж꙯ию̑ строю̑ таи҆бь҆но· не прити о̑ученикꙋ·
   ἄρα ... τῆς θείας οἰκονομίας μυστήριον, τὸ μὴ παρεῖναι τὸν μαθητήν.
2. а҅ште бо бꙑ пришълъ не бꙑ распь҆рѣлъ сꙙ· а҅ште
   Εἰ γὰρ παρῆν, οὐκ ἂν ἠμφισβήτησεν, εἰ
3. не бꙑ распь҆рѣлъ сꙙ не бꙑ о҅бискалъ· а҅ште не
   δὲ μὴ ἀμφέβαλεν, οὐκ ἂν ἐψηλάφησεν, εἰ δὲ μὴ
4. бꙑ о҅бискалъ не бꙑ тако вѣровалъ· а҅ште не бꙑ
   ἐψηλάφησεν, οὐκ ἂν οὕτως ἐπίστευσεν, εἰ δὲ μὴ
5. вѣровалъ· не бꙑ насъ тако вѣровати нао̑училꙿ·
   ἐπίστευσεν, οὐκ ἂν ἡμᾶς οὕτω πιστεύειν ἐδίδαξεν,
6. да и҅ невѣрь҆ствиѥ о̑ученика нашеи вѣрѣ ма-
   ὥστε καὶ ἡ ἀπιστία τοῦ μαθητοῦ τῆς ἡμετέρας πίστεως μή-
7. ти бꙑстъ· сего ради бо мꙑ не видꙙште х꙯а по-
   τηρ γεγένηται. Διὰ τοῦτο γὰρ ἡμεῖς, μὴ βλέποντες τὸν Χριστόν, προσ-
8. кланꙗѥ҅мъ сꙙ ѥ҅моу· и҅мже бо о҅нъ видѣвъ по-
   κυνοῦμεν αὐτόν, ἐπειδήπερ ἐκεῖνος ἰδὼν ... προσ-
9. клани сꙙ· сего ради о҅бискаѭ̑ште· не о҅бискана
   εκύνησεν διὰ τοῦτο, ψηλαφοῦντες τὸν ἀψηλάφητον,
10. хвалимъ ѥ҅го· и҅мже бо о҅нъ свои҅ма рѫкама вла-
    ἀνυμνοῦμεν αὐτὸν ἐπειδήπερ ἐκεῖνος ταῖς οἰκείαις χερσί
11. дꙑкѫ дръжавъ въсхвали· глаголаа҅хѫ о̑убо
    κρατήσας τὸν Δεσπότην ἀνύμνησε. Ἔλεγον τοίνυν
12. послѣжде ѳомѣ пришьдъшоу· дроуꙁии о̑уче-
    οἱ ἄλλοι μαθηταὶ τελευταῖον παραγενομένῳ τῷ Θωμᾷ·
13. ници· видѣхомъ г꙯а· видѣхомъ рекшааго по
    Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον, ἑωράκαμεν τὸν εἰπόντα· Μετὰ
14. трь҆хъ дь҆нехъ вь҆станѫ· и҅ рѣчми и҅стинѫ о҅тꙿ
    τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι”, καὶ τὴν ἀλήθειαν τῶν ῥημάτων ἐκ
15. дѣа҅ниїхъ о҅брѣтохомъ· видѣхомъ рекшаа҅го
    τῶν πραγμάτων εὑρήκαμεν. Ἑωράκαμεν τὸν εἰπόντα·
16. а҅ꙁъ ѥ҅смъ вь҆скрѣшениѥ и҅ жиꙁнь҆ и҅ їстина и҅ вь-
    Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή, καὶ τὴν ἀ-
17. скрьсениꙗ и҅ жиꙁни и҅ їстинꙑ· о҅тъ жиꙁни при-
    νάστασιν καὶ τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν ζωὴν ἐκ τῆς ζωῆς ἐδε-
18. ѧ҅хомъ· видѣхомъ рекшааго власть҆ и҅мамъ
    ξάμεθα. Ἑωράκαμεν τὸν εἰπόντα· Ἐξουσίαν ἔχω
19. положити доушѫ моѭ̑· и҅ власть҆ и҅мамъ па-
    θεῖναι τὴν ψυχήν μου καὶ ἐξουσίαν ἔχω πά-
20. кꙑ вь҆ꙁꙙти ѭ̑· и҅ власти е҅го дѣа҅ниїмъ прѣѧ-
    λιν λαβεῖν αὐτήν, καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ τῷ πράγματι παρει-
21. хомъ· пристѫпи бо вь҆неꙁаа҅пъ· сь҆пасител҄ь
    λήφαμεν. Ἐπέστη γὰρ ἀθρόως ...ὁ Σωτήρ,
22. хлѣвинѣ двь҆рии не раꙁдѣливъ· а҅ мꙑ дивна
    τοῦ δωματίου τὰς θύρας μὴ διελών· ἡμεῖς δὲ πρὸς τὴν ξένην
23. пристѫпь҆ѥ҅нь҆ꙗ ѥ҅го о̑ужасъше сꙙ· чоудихомъ
    ἐπιστασίαν αὐτοῦ ... ἐκπλαγέντες, ἐθαυμάσαμεν
24. сꙙ и҅мже новъ такъ вълаꙁъ сътвори· видѣхо-
    τὸν τοιαύτην εἴσοδον καινουργήσαντα. Ἴδα-
25. мъ ѥ҅моу рѫцѣ и҅маже съкроуши сь҆мрь҆ть҆·
    μεν αὐτοῦ τὰς χεῖρας δι' ὧν συνέτριψε τὸν θάνατον ...
26. вь҆ н҄ею̑же приѧ҆ о҅стрость҆ гвоꙁдии҆нѫѭ̑· и҅ чло-
    ἐν αἷς ἐδέξατο τὰς τῶν ἥλων ἀκμὰς καὶ τὰς τῶν ἀν-
27. вѣчьскꙑѧ҆ грѣхꙑ поглади· видѣхомъ ѥ҅го и҅
    θρώπων ἁμαρτίας ἐξήλειψεν ἴδαμεν αὐτοῦ καὶ
28. свꙙтоѥ ребро· ꙗ҅ꙁвь҆шее҅ сꙙ насъ ради· и҅ и҅сточи-
    τὴν ἁγίαν πλευρὰν τὴν τρωθεῖσαν ὑπὲρ ἡμῶν καὶ βλύσα-
29. въшоу крьвь҆ и҅ водѫ· двою̑ капь҆ю̑ нашего съпа-
    σαν αἷμα καὶ ὕδωρ, τοὺς δύο τῆς ἡμετέρας σωτηρίας κρουνούς”
30. са· и҅ к н҄имъ ѳома помꙑсливъ рече· вꙑ бога
    Καὶ πρὸς αὐτοὺς ὁ Θωμᾶς ὑπολαβὼν εἶπεν· „Ὑμεῖς τὸν Κύριον

Iohannes Chrysostomus· De incredulitate ap· Thomae homilia