<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 249v >

1. ꙁапрьва себѣ о̑устрои҅мъ· пѫтемь҆ ходꙙште·
   ἐκ προοιμίων ἑαυτοὺς καταστήσωμεν, ὁδῷ βαδίζοντες
2. о̑удобь о̑уже вьсѫ добрѫ дѣтѣль҆ коньчаѥ҅мꙿ·
   λοιπὸν μετ' εὐκολίας, τὴν ἀρετὴν ἅπασαν διανύσομεν,
3. и҅ не многъ троудъ прии҅мемъ· и҅ многѫ при-
   καὶ οὐδὲ πολλοῦ πόνου δεησόμεθα, καὶ πολλὴν ἐπισπα-
4. и҅мемъ съвꙑшн҄ѫѭ̑ помошть҆ сице бо вьꙁм^о-
   σόμεθα τὴν ἄνωθεν ῥοπήν. Οὕτω γὰρ δυνη-
5. шти и҅мамъ· и҅ вль҆нꙑ нꙑнꙗшнꙗаго житиꙗ҆
   σόμεθα καὶ τὰ κύματα τοῦ παρόντος βίου
6. хранꙿно прѣплоути· и҅ неприꙗ҅ꙁнинъ сѣтии вꙑ-
   μετὰ ἀσφαλείας διαδραμεῖν, καὶ τῶν τοῦ διαβόλου παγίδων ἀνώ-
7. ше бꙑвъше· вѣчь҆наа благаа о̑улоучити· бла-
   τεροι καταστάντες, τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν ἐπιτυχεῖν, χάρι-
8. годѣтиѭ̑ и҅ чловѣколюбии҅мъ г꙯и нашего їу꙯
   τι, καὶ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
9. х꙯а· с н҄имже о҅ц꙯оу коупно сь҆ ст꙯ꙑимъ доухомь҆
   Χριστοῦ, μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι
10. слава чь҆сть҆ дръжава· нꙑнꙗ и҅ присно и҅ вь вѣ-
    δόξα, κράτος, τιμή, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶν-
11. кꙑ вѣкомь҆· ҅Амин ⁘
    ας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
12. ст꙯ааго о҅ц꙯а нашего їѡ̑а҅нна ꙁлатоо̑устааго слово
    Τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου ... τοῦ Χρυσοστόμου λόγος
13. въ новѫѭ̑ недѣл҄ѫ· и҅ о҅ невѣрьствиї а҅п^о͡ла ѳомꙑ ⁘
    εἰς τὴν νέαν κυριακὴν καὶ εἰς τὴν ἀπιστίαν τοῦ Θωμᾶ ...
14. Идѫ длъгъ вамъ о҅тъдатъ· длъгъ і мь҆нѣ да-
    Ἥκω τὸ χρέος ἀποδώσων ὑμῖν, χρέος κἀμὲ τὸν ἀποδι-
15. ѭ̑што̑умоу на о̑успѣхъ и҅ вꙑ о҅богатꙙи҆· прі-
    δοῦντα πλουτίζον καὶ ὑμᾶς ... ὠφελοῦν. Πάρ-
16. дохъ пакꙑ съкаꙁатъ ѳомѫ· о҅тъпрь҆ва о̑уб^о
    ειμι πάλιν ὑποδείξων τὸν Θωμᾶν παρὰ μὲν τὴν ἀρχὴν
17. не вѣроуѭ̑штоу господь҆ню вьскрь҆сенью̑· п^о-
    ἀπιστοῦντα τῇ τοῦ Σωτῆρος ἀναστάσει, ὕ-
18. слѣжде же по видѣнии и҅ по присꙙжении·
    στερον δὲ μετὰ τὴν ὄψιν καὶ τὴν ἀφὴν
19. вѣроуѭштоу х꙯а и б꙯а ѥ҅го намѣнꙙшта· распр^о-
    πιστεύοντα τῷ Χριστῷ καὶ Κύριον καὶ Θεὸν αὐτὸν ὀνομάζοντα. Συντεί-
20. стрѣте о̑убо мол҄ѫ вꙑ сꙙ вашꙙ о̑умꙑ· и҅ сь ти-
    νατε τοίνυν τὰς ὑμετέρας διανοίας παρακαλῶ, καὶ μετὰ γα-
21. хостиѭ̑҄ прии҅мѣте хоудаа҆ моꙗ словеса· да ма-
    λήνης τῶν εὐτελῶν μου ῥημάτων ἀνάσχεσθε ἵνα μι-
22. ло что о҅ть҆ н҄ихъ о̑успѣшеньꙗ прии҅мете· съ-
    κράν τινα τὴν ἐξ αὐτῶν ὠφέλειαν καρπώσησθε. Τοῦ Σω-
23. пасителю вь҆неꙁаапъ растрь҆гнѫвъшоу вь҆сеи҆ вь҆сеиꙁѣдаѭ҄штеѥ
    τῆρος ἄρδην διαρρήξαντος τῆν πάμ-
24. а҅дово чрѣво· и҅ бꙑвшоу прь҆вородь҆цоу въ мрь҆-
    φαγον τοῦ ᾅδου γαστέρα καὶ γενομένου πρωτοτόκου τῶν νε-
25. твꙑи҅хъ и҅ вь҆ ꙁаключенꙑѧ двр ьри вь҆лѣꙁъшꙋ
    κρῶν καὶ διὰ τῶν κεκλεισμένων θυρῶν εἰσελθόντος
26. къ о̑ученикомъ свои҅мъ· ѳома нарицаѧ҅и сꙙ бли-
    πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ μαθητάς· Θωμᾶς, ὁ λεγόμενος Δίδυ-
27. ꙁнь҆ць не бѣа҅ше с н҄ими· жꙙданꙑи приде и҅ жꙙ-
    μος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν Ὁ ποθούμενος παρεγένετο καὶ ὁ πο-
28. ждꙙи не бѣа҅ше· добрꙑи пастоухъ пристѫпі
    θῶν ἀπελιμπάνετο, ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς ἐπέστη
29. къ стадоу· а҅ овь҆ца вь҆нѣ о҅градꙑ блѫждаа҅ше·
    τῇ ποίμνῃ καὶ τὸ πρόβατον ἔξω τῆς μάνδρας ἐπλανᾶτο,
30. цр꙯ь приде· а҅ вои҅нъ далече вои хождаа҅ше· бѣ бо
    ὁ βασιλεὺς ... παρὼν ἐπεδήμησε καὶ ὁ στρατιώτης πόρρω τοῦ ... στρατοπέδου διέτριβεν. Ἠν δὲ

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2 / Iohannes Chrysostomus· De incredulitate ap· Thomae homilia