<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 249r >

1. твориши· и҅ много съхран҄ениѥ покажи о мь҆нимꙑ-
   διαπράττεσθαι, καὶ πολλὴν τὴν φυλακὴν καὶ περὶ τὰ ἀδιάφορα
2. и҅хъ· не о̑удръжанънꙑи҅хъ· подвигъ бо и҅ брань
   νομιζόμενα εἶναι ἐπιδείκνυσθαι. Ἀγὼν γάρ ἐστι καὶ πάλη ...
3. ѥ҅стъ нꙑнꙗшь҆н҄еѥ жить҆ѥ· и҅ вь҆шедъшиихъ вь҆
   ὁ παρὼν βίος, καὶ τοὺς ἐν
4. семъ стадии҆· добрꙑѧ дѣтѣли ѥ҅дноѭ̑· достои҅тъ
   τῷ σταδίῳ τούτῳ τῆς ἀρετῆς ἅπαξ εἰσελθόντας προσήκει
5. вь҆сего о̑удръжати сꙙ· не видиши ли вь҆ наꙁѣꙿмъ
   πάντα ἐγκρατεύεσθαι ... Οὐχ ὁρᾷς ἐν τοῖς γυμνικοῖς
6. подвиꙁѣ· како много творꙙтъ своѥ҆ прилежанꙿ-
   ἀγῶσιν ὅπως πολλὴν ποιοῦνται τὴν ἑαυτῶν ἐπιμέλει-
7. ѥ҆· ꙗ҅ко съ чловѣкꙑ борѫште сꙙ· и҅ съ колицѣмъ
   αν οἱ πρὸς ἀνθρώπους τὴν πάλην ἀναδεχόμενοι, καὶ μετὰ πόσης
8. о̑удръжании҅мъ· поштень҆ѥ҆ тѣлесноѥ҆ творꙙ-
   ἐγκρατείας τὴν τοῦ σώματος ἄσκησιν ἐπιδείκνυν-
9. тъ· такожде о̑убо и҅ сь҆де· ꙁан҄еже не къ чловѣ-
   ται; Οὕτω δὴ καὶ ἐνταῦθα. Ἐπειδὴ οὐ πρὸς ἀνθρώ-
10. комъ ѥ҅стъ наша брань нъ къ доуховънꙑи҆-
    πους ἡμῖν ἐστιν ἡ πάλη, ἀλλὰ πρὸς τὰ πνευματι-
11. мъ лѫкавь҆ства· и҅ поштениѥ҆ наше и҅ о̑удрь҆жаꙿ-
    κὰ τῆς πονηρίας, καὶ ἡ ἄσκησις ἡμῶν καὶ ἡ ἐγκρά-
12. нь҆ѥ доуховь҆но бѫди· ꙁан҄еже и҅ орѫжь҆ѥ наше
    τεια πνευματικὴ ἔστω· ἐπειδὴ καὶ τὰ ὅπλα ἡμῶν,
13. вь҆ н҄еже нꙑ о҅бль҆клъ владꙑка· доуховь҆но ѥ҅стъ·
    ἅπερ ἡμᾶς ἐνέδυσεν ὁ Δεσπότης, πνευματικὰ τυγχάνει.
14. да и҅матъ о̑убо и҅ о҅ко о̑уставъ и҅ мѣрѫ· да не бе-
    Ἐχέτω τοίνυν καὶ ὀφθαλμός, ὅρους καὶ κανόνας, ὥστε μὴ ἁ-
15. ꙁ оума наскачетъ на вь҆се ѥ҅же видитъ· и҅ ѧ҅ꙁꙑ-
    πλῶς ἐπιπηδᾷν πᾶσι τοῖς προσπίπτουσι· καὶ ἡ γλῶσ-
16. къ стѣнѫ да и҅матъ· да не варѣѥ҅тъ о̑ума· то-
    σα τειχίου ἐχέτω, ὥστε μὴ προτρέχειν τῆς διανοίας.
17. го бо дѣлꙿма и҅ ꙁѫби и҅ о̑усть҆нѣ на о̑утврьжденꙿ-
    Διὰ γὰρ τοῦτο καὶ οἱ ὀδόντες καὶ τὰ χείλη πρὸς τὴν
18. ѥ҆ ѧ҅ꙁꙑка сътворенꙑ сѫтъ· да николиже въ
    τῆς γλώττης ἀσφάλειαν δεδημιούργηται, ἵνα μηδέποτε
19. простѫ о̑уврь҆ꙁъ ѧ҅ꙁꙑкъ двь҆рии҆ и҅ꙁидетъ·
    ἁπλῶς ἀναπετάσασα τὰς θύρας ἡ γλῶσσα ἐξίῃ,
20. нъ ѥ҅гда себѣ добрѣ о̑устрои҅тъ· тъгда съ҆ всеѭ̑
    ἀλλ' ἐπειδὰν καλῶς τὰ καθ' ἑαυτὴν διαθῇ, τότε μετὰ πάσης
21. красотоѭ̑ да и҅сходитъ· и҅ така словеса да и҅ꙁн^о-
    εὐκοσμίας προΐῃ, καὶ τοιαῦτα προφέ-
22. ситъ· да дастъ благодѣть҆ слꙑшꙙштиїмъ·
    ρῃ ῥήματα, ἵνα δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσι,
23. и҅ то да вѣштаѥтъ ѥ҅же на о̑успѣхъ ѥ҅стъ слꙑ-
    κἀκεῖνα φθέγγηται, ἃ πρὸς οἰκοδομὴν συντείνει τῶν ἀκου-
24. шꙙштии҅мъ· и҅ бештинънꙑи҅ же смѣхъ бъхъ-
    όντων. Καὶ τὸν ἄτακτον δὲ γέλωτα πάν-
25. мъ о҅тъврѣшти подобаатъ· и҅ ходъ вь҆ловьнъ
    τη ἐκκλίνειν δεῖ, καὶ τὸ βάδισμα ἤρεμον
26. и҅мѣти· и҅ о҅дѣнь҆ѥ҆ о̑устроѥ҅но· и҅ всѣми о҅ть҆нѫ-
    ἔχειν ... καὶ τὴν στολὴν κατεσταλμένην, καὶ διὰ πάντων ἁπαξα-
27. дь҆ о̑учинити сꙙ подобаатъ· наѱанааго вь҆ ста-
    πλῶς ῥυθμίζεσθαι προσήκει τὸν ἀπογραφάμενον εἰς
28. дии҆ добрꙑѧ҆· дѣтѣли· о̑учин҄ениѥ бо вь҆нѣшꙿ-
    τὸ τῆς ἀρετῆς στάδιον· ἡ γὰρ τῶν μελῶν τῶν ἔξω-
29. н҄иихъ о̑удовъ· о҅браꙁъ ѥ҅стъ е҅теръ доушевь҆наꙿ-
    θεν εὐταξία εἰκών τίς ἐστι τῆς ἐκ τῇ ψυ-
30. го о̑устроѥнь҆ꙗ· ҅Аште о̑убо въ такъ о҅бꙑчаи҆
    χῇ καταστάσεως. Ἐὰν εἰς τοιαύτην συνήθειαν

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2