<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 248r >

1. въ и҅стинѫ сь҆вѣдꙙтъ· и҅скоушь҆шеи҆· и҅ прѣмно҅гꙑ
   ἴσασιν ἀκριβῶς οἱ διὰ τῆς πείρας αὐτῆς ἐλθόντες· καὶ μυρία ...
2. о҅браꙁꙑ· недѫгъ тѣмь҆ прио҅брѣтъше· и҅ много
   ἑαυτοῖς τεκόντες νοσημάτων εἴδη, καὶ πολλὴν
3. дрѫчень҆ѥ прии҅мше· нъ ꙗ҅ко послоушати и҅мате
   τὴν ἀηδίαν ὑπομείναντες. Ἀλλ' ὅτι μὲν πεισθήσεσθε
4. нашего о̑ученьꙗ· не пьрѫ· вѣдѣ бо ваше покорени-
   ταῖς ἡμετέραις παραινέσεσιν οὐκ ἀμφιβάλλω· οἶδα γὰρ ὑμῶν τὸ πειθήνι-
5. ѥ҆· да того дѣлꙗ дось҆де поі ставивъ поо̑учень҆ѥ҆· къ
   ον. Καὶ διὰ τοῦτο ἐνταῦθα τὴν περὶ τούτου στήσας παραίνεσιν, πρὸς
6. съподобьѥ҅нꙑи҅мъ вь҆ свѣть҆лѣи҆ сеи но҅шти да-
   τοὺς κατὰ τὴν νύκτα τὴν φωτοφόρον ταύτη καταξιωθέντας
7. роу божьꙗ҅го кръштень҆ꙗ҆· о҅братити хоштѫ слово·
   τῆς τοῦ θείου βαπτίσματος δωρεᾶς τρέψαι βούλομαι τὸν λόγον,
8. доброуо̑умоу садоу црь҆къвь҆ноуо̑умоу цвѣтоу дꙋ-
   τὰ καλὰ ταῦτα τῆς Ἐκκλησίας φυτά, τὰ ἄνθη τὰ πνευ-
9. ховь҆ноуо̑умоу· къ новꙑи҅мъ вои҅номъ хръсто-
   ματικά, τοὺς νέους τοῦ Χριστοῦ στρατιώτας.
10. вънꙑи҅мъ· прьвѣѥ҅ вь҆черашь҆нꙗа҅го владꙑка
    Πρὸ τῆς χθὲς ὁ Δεσπότης
11. на крь҆стѣ бѣа҅ше· нъ въскръсе нꙑнꙗ· такожде
    ἐν σταυρῷ ἐτύγχανεν, ἀλλ' ἀνέστη νῦν· οὕτω
12. и҅ сии прь҆вѣѥ вь҆черашь҆нꙗаго· подъ грѣхомъ дръ-
    καὶ οὗτοι, πρὸ τῆς χθὲς ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας κατεί-
13. жими бѣа҅хѫ· нъ нꙑнꙗ въсташꙙ съ хръстомъ·
    χοντο, ἀλλὰ νῦν συνανέστησαν τῷ Χριστῷ·
14. о҅нъ тѣломъ о̑умрѣ и҅ тѣломъ въста· сии же грѣхо-
    ἐκεῖνος σώματι ἀπέθανε καὶ σώματι ἀνέστη, οὗτοι ἁμαρ-
15. мъ бѣшꙙ о̑умрь҆штвени· и҅ о҅тъ грѣха въсташꙙ·
    τίᾳ ἦσαν τεθνηκότες, καὶ ἀπὸ ἁμαρτίας ἀνέστησαν.
16. ꙁемь҆ꙗ о̑убо вь҆ се врѣмꙙ веснъноѥ҆· шипъкъ и҅ їа и҅
    Ἡ μὲν οὖν γῆ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον τοῦ ἔαρος ῥόδα καὶ ἴα καὶ
17. и҅нъ цвѣтъ раститъ· водꙑ о̑убо дь҆несь҆· краснѣ-
    ἀλλὰ ἐκδίδωσιν ἄνθη· τὰ μέντοι ὕδατα σήμερον ... τερπνό-
18. и҅шѫ пажить҆ намъ ꙗ҅вишꙙ· и҅ не диви сꙙ вь҆ꙁꙿлю-
    τερον ἡμῖν λειμῶνα ἀνέδειξε. Καὶ μὴ θαυμάσῃς, ἀγαπη-
19. бь҆ѥ҅не· а҅ште о҅тъ водъ пажити цвѣть҆нии҆ ꙗ҅ви-
    τέ, εἰ ἀπὸ τῶν ὑδάτων λειμῶνες ἀνθῶν ἀνεδείχθη-
20. шꙙ сꙙ· и҅спръва бо ꙁемь҆ꙗ не свои҅мъ ѥ҅стъствомъ
    σαν οὐδὲ γὰρ ἐξ ἀρχῆς ἡ γῆ κατὰ τὴν οἰκείαν φύσιν
21. проꙁꙙбень҆ѥ҆ въꙁдрасти бꙑлии҆· нъ повелѣнь҆ꙗ по-
    τὴν βλάστην ἐξέδωκε τῶν βοτανῶν, ἀλλὰ τῷ ἐπιτάγματι εἴ-
22. слоушаѭ̑шти владꙑчьнꙗ· и҅ водꙑ же· тъгда
    κουσα τοῦ Δεσπότου. Καὶ τὰ ὕδατα δὲ τότε
23. и҅ꙁнесошꙙ животь҆нꙑ движимꙑ· ѥ҅гда о̑услꙑ-
    ζῶα ἐξέδωκε κινούμενα, ἐπειδὴ ἤκου-
24. шашꙙ· да и҅ꙁнесѫтъ водꙑ гадъ доушъ живъи҆-
    σεν· Ἐξαγαγέτω τὰ ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζω-
25. хъ· и҅ повелѣнь҆ꙗ дѣло бꙑстъ· беꙁдоушь҆ноѥ ѥ҅-
    σῶν καὶ τὸ ἐπίταγμα ἔργον ἐγένετο· ἡ ἄψυχος οὐ-
26. сть҆ство· доушь҆наа животънаа и҅ꙁнесе· такожде
    σία ἔμψυχα ζῶα ἐξέβαλεν. Οὕτω
27. и҅ нꙑнꙗ то жде повелѣньѥ вьсе сь҆дѣа҅ло· тъгда
    καὶ νῦν τὸ αὐτὸ ἐπίταγμα πάντα εἰργάσατο. Τότε
28. рече да и҅ꙁнесѫтъ водꙑ· гадъ доушъ живꙑи҅хъ·
    εἶπεν· Ἐξαγαγέτω τὰ ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν·
29. нꙑнꙗ же не гадꙑ нъ доуховънꙑѧ дарꙑ и҅ꙁда-
    νῦν δὲ οὐχὶ ἑρπετὰ, ἀλλὰ πνευματικὰ χαρίσματα ἀνέδω-
30. стъ· тъгда и҅ рибꙑ бесловесь҆нꙑѧ҆ и҅ꙁнесошꙙ водъі
    κε. Τότε ἰχθύας ἀλόγους ἐξήγαγε τὰ ὕδατα·

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2