→ Codex Suprasliensis

Maintained by: David J. Birnbaum (djbpitt@gmail.com) [Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License] Last modified: 2013-01-23T20:24:59+0000

[an error occurred while processing this directive]

< 247v >

  1. съмрьть҆нꙑи҅хъ и҅ꙁбавити· такожде многашди
    ἐλευθερωθῆναι. Οὕτω πολλάκις
  2. и҅ о҅ дль҆жьнꙑихъ и҅мѣниѥ҅мъ бꙑваѥ҅тъ· длъжꙿ-
    καὶ ἐπὶ τῶν τὰ χρήματα ὀφειλόντων γίνεται· ὀφεί-
  3. нъ бѫде нѣкто комоу сь҆ребромъ· и҅ не и҅матъ
    λει τίς τινι ἀργύριον, καὶ οὐκ ἔχει
  4. чимъ жласти· да того дѣлма ѧ҅тъ бꙑваа҅тъ· и҅
    καταβαλεῖν, καὶ διὰ τοῦτο κατέχεται·
  5. и҅же не длъженъ сꙑ могꙑ же ж въꙁ дасти· давъ о҅тъ-
    ἄλλος οὐκ ὀφείλων, δυνάμενος δὲ καταβαλεῖν, καταθεὶς
  6. поуштаѥ҅тъ· повиннааго· такожде и҅ о҅ а҅дамѣ
    ἀπέλυσε τὸν ὑπεύθυνον. Οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ Ἀδὰμ
  7. бꙑстъ· и҅ о҅ х꙯ѣ бꙑстъ· длъжьнъ бѣ а҅дамъ сь҆-
    γέγονε, καὶ ἐπὶ τοῦ Χριστοῦ. Ὤφειλεν ὁ Ἀδὰμ τὸν θά-
  8. мрьтьѭ̑· и҅ дръжимъ бѣ диꙗволомъ· не бѣ длъ-
    νατον, καὶ κατείχετο ὑπὸ τοῦ διαβόλου· οὐκ ὤφει-
  9. женъ х꙯ъ· ни дръжимъ бѣ· приде· и ж е в ладе тъ сь҆мрꙿ-
    λεν ὁ Χριστός, οὐδὲ κατείχετο· ἦλθε, κατέβαλε τὸν θάνα-
  10. тиѭ̑· ꙁа дръжимааго· да о҅ного о҅тъпоуститъ
    τον ὑπὲρ τοῦ κατεχομένου, ἵνα ἐκεῖνον ἀπολύσῃ
  11. о҅тъ сь҆мрь҆ть҆нꙑи҅хъ ѫ҅ꙁъ· видѣ ли вь҆скрѣше-
    τῶν τοῦ θανάτου δεσμῶν. Εἶδες τῆς ἀναστά-
  12. ниꙗ и҅ їсправь҆ѥ҅ниꙗ҆· видѣ ли владꙑчь҆н҄е чло-
    σεως τὰ κατορθώματα; εἶδες τοῦ Δεσποτοῦ τὴν φιλ-
  13. вѣколюбиѥ҆· видѣ ли велиїство благодѣа҅нь҆ꙗ҆·
    ανθρωπίαν; εἶδες μέγεθος κηδεμονία;
  14. не бѫдѣмъ о̑убо не похвалꙙште такого благо-
    Μὴ τοίνυν ἀγνώμονες γινώμεθα περὶ τὸν οὕτως εὐ-
  15. дѣтелꙗ· ни пон҄еже постъ мимошълъ· о̑унꙑлꙑ
    εργέτην, μηδὲ ἐπειδὴ ἡ νηστεία παρῆλθε, ῥᾳθυμότεροι κατα-
  16. бꙑшꙙ бол҄ьшꙿми дш꙯ꙙ не сьтворимъ прилежань҆-
    στῶμεν· πλείονα τῆς ψυχῆς ποιώμεθα τὴν ἐπιμέλει-
  17. ѥ҆· да не пль҆ти о҅бништаѭ̑шти· та немошть҆-
    αν, ἵνα μὴ τῆς σαρκὸς πιαινομένης, αὕτη ἀσθενεσ-
  18. нѣи҅ши бѫдетъ· да не о҅ рабѣ пекѫште сꙙ· госпо-
    τέρα γένηται, ἵνα μὴ τῆς δούλης φροντίζοντες, τῆς δεσποί-
  19. ждꙙ небрѣжемъ· каꙗ бо поль҆ꙁа рьци ми· лихо
    νης καταμελῶμεν. Τί γὰρ ὄφελος, εἰπέ μοι, ὑπὲρ
  20. потрѣбꙑ надꙑмати сꙙ· и҅ довл҄ьство ꙋ прѣвь҆ꙁи-
    τὴν χρείαν διαῤῥήγνυσθαι, καὶ τὴν συμμετρίαν ὑπερβαί-
  21. дѫштоу· се и҅ тѣло погоубитъ· и҅ доушевно бла-
    νειν; Τοῦτο καὶ τὸ σῶμα λυμαίνεται, καὶ τῆς ψυχῆς τὴν εὐ-
  22. городиѥ прѣдаѥ҅тъ· нъ въ потрѣбѣ и҅ довл҄ьствѣ
    γένειαν προδίδωσιν. Ἀλλὰ τῆς αὐταρκείας καὶ τῆς χρείας
  23. станѣмъ· да съ доушеѭ̑ и҅ тѣломъ достои҅ное҆
    γενώμεθα, ἵνα καὶ ψυχῇ καὶ σώματι τὸ προσῆκον
  24. съконь҆чаи҅мъ· да не събраноѥ҆ постомъ· напра-
    ἀποπληρώσωμεν, ἵνα μὴ τὰ ἀπὸ τῆς νηστείας συλλεγέντα ἀθρό-
  25. сно вь҆се погоубимъ· е҅да бран҄ѫ ли пиштꙙ·и··ꙁь
    ον ἅπαντα ἐκχέωμεν. Μὴ γὰρ κωλύω ἀπολαύειν τροφῆς
  26. и···ѣ· не бран҄ѫ сего· нъ о̑учѫ лихо мѣрꙑ не бꙑ-
    καὶ ἀνίεσθαι; Οὐ κολύω τοῦτο, ἀλλὰ παραινῶ τῆς χρείας γί-
  27. ти· и҅ многѫѭ̑ пиштѫ о҅тъврѣшти· да не мѣ-
    νεσθαι, καὶ τὴν πολλὴν τρυφὴν ἐκκόπτειν, καὶ μὴ τὸ μέ-
  28. рѫ прѣминоуѭ̑ште· погоубимъ доушевьнаꙿ-
    τρον ὑπερβαίνοντας, λυμαίνεσθαι τῆς ψυ-
  29. го съдравиꙗ҆· не вь҆ сласть҆ бо о̑уже тъ прии҅метъ·
    χῆς τὴν ὑγείαν. Οὐδὲ γὰρ ἡδονῆς λοιπὸν ἀπολαύσεται ὁ τοιοῦτος
  30. прѣминѫвъ потрѣбь҆нꙑѧ о̑уставꙑ· и҅ се паче
    ὑπερβὰς τῆς χρείας τοὺς ὅρους· καὶ τοῦτο μάλιστα

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2

Image of 247v