<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 246r >

1. жделѣхъ пасхѫ сьѭ̑ сь҆ вами ꙗ҅сти· а҅ште о̑убо па-
   θύμησα τοῦτο τὸ Πάσχα φαγεῖν μεθ' ὑμῶν· εἰ δὲ τὸ Πάσ-
2. схѫ вь҆жделѣлъ ꙗ҅сти· ꙗ҅вѣ ѥ҅стъ ꙗ҅ко и҅ сьпраꙁдꙿ-
   χα ἐπεθύμησε φαγεῖν, καὶ συνεορ-
3. нь҆ствовати· ѥ҅гда о̑убо о̑уꙁьриши не тъкма а҅нг҄е-
   τάσαι δηλονότι. Ὅταν οὖν ἴδῃς μὴ μόνον ἀγγέλ-
4. лꙑ· нъ и҅ а҅рꙿхагг҄елꙑ· и҅ вьсь҆ съборъ небесъскꙑи҆хꙿ
   ους καὶ ἀρχαγγέλους καὶ πάντων τῶν οὐρανίων
5. силъ· нъ и҅ самого владꙑкѫ а҅гг҄елъ· с^ь нами пра-
   δυνάμεων τὸν δῆμον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν Δεσπότην τῶν ἀγγέλων ἡμῖν συνεορ-
6. ꙁдь҆ноуѭ̑шта· коѥ҅ ти слово недостатъкоуѥ҅тъ
   τάζοντα, τί σοι λείπεται λοιπὸν
7. на веселиѥ҆· никтоже о̑убо бѫди дрꙙхлъ дь҆ньсь·
   εἰς εὐφροσύνης λόγον; Μηδεὶς τοίνυν ἔστω κατηφὴς σήμερον
8. ꙁа ништетѫ· праꙁдь҆ньство бо ѥ҅стъ· доуховьно·
   διὰ τὴν πενίαν· ἑορτὴ γάρ ἐστι πνευματική.
9. никтоже богата величаи҅ сꙙ богатъства ради·
   Μηδεὶς πλούσιος ἑπαιρέσθω διὰ τὸν πλοῦτον·
10. ничсо҅же бо о҅тъ и҅мѣниꙗ можетъ вь҆нести въ пра-
    οὐδὲν γὰρ ἀπὸ τῶν χρημάτων εἰσενεγκεῖν εἰς τὴν ἑορ-
11. ꙁдь҆нъство се· вь҆ вь҆нѣшьн҄иїхъ бо праꙁдь҆нь҆стꙿ-
    τὴν ταύτην δύναται. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἔξωθεν ἑορ-
12. виїхъ· житиїскꙑи҅хъ глагол҄ѫ· вь҆ н҄ихъже
    τῶν, τῶν βιωτικῶν λέγω, ἔνθα
13. много величань҆ѥ и҅ вь҆нѣшꙿн҄иїмъ о҅дѣа҅ниїмъ·
    πολλὴ ἡ φαντασία καὶ τῆς ἔξωθεν περιβολῆς,
14. и҅ многомъ раꙁличиїмъ трепеꙁꙑ· вꙿсегда о̑убо
    καὶ τῆς ἐν τῇ τραπέζῃ πολυτελείας, εἰκότως
15. тамо о̑убогꙑи҆ въ о̑унꙑни-и дрꙙхльствѣ бꙑ-
    ἐκεῖ ὁ μὲν πένης ἐν ἀθυμίᾳ καὶ κατηφείᾳ ἔ-
16. ваатъ· богатꙑи҅ же въ сласти и҅ вь҆ веселии҆·
    σται, ὁ δὲ πλούσιος ἐν ἡδονῇ καὶ φαιδρότητι.
17. почто же ꙗ҅ко о҅въ свѣтло о҅дѣниѥ҆ носитъ· и҅ бо-
    Τί δήποτε; Ὅτι ὁ μὲν λαμπρὰν ἐσθῆτα περιβάλλεται, καὶ πλου-
18. гатѫ трепеꙁѫ поставьꙗѥ҅тъ· о̑убогꙑи҅ же·
    σιωτέραν παρατίθεται τὴν τράπεζαν· ὁ δὲ πένης
19. ништетоѭ̑ вь҆ꙁбран҄енъ бꙑваатъ тожде любꙿ-
    ὑπὸ τῆς πενίας κωλύεται τὴν αὐτὴν φιλο-
20.    ѥ҅ниѥ҆ а҅вити· сь҆де же ничсоже таковааго·
    τιμίαν ἐπιδείξασθαι. Ἐνταῦθα δὲ οὐδὲν τοιοῦτον,
21.    не вьсѣми та жде лѣность҆ о҅тъврь҆жена ѥ҅-
    ἀλλὰ πάσα αὕτη ἡ ἀνωμαλία ἐκποδών,
22.   стъ· ѥ҅дина же трепеꙁа и҅ богатоу и҅ о̑убогоу-
    μία δὲ τράπεζα καὶ πλουσίῳ καὶ πένη-
23. моу· и҅ рабоу и҅ свободѣ· а҅ште и҅ богатъ ѥ҅си· ни-
    τι, καὶ δούλῳ καὶ ἐλευθέρῳ. Κἂν πλούσιος ᾖς, οὐ-
24. чимже вꙙште съ҆твориши о̑убогааго· а҅ште о̑у-
    δὲν πλεονάζεις τοῦ πένητος· κἂν πέ-
25. богъ ѥ҅си· ничимь҆же мь҆н҄е и҅мѣти и҅маши бо-
    νης ᾗς, οὐδὲν ἔλαττον ἕξεις τοῦ πλου-
26. гатааго· ни ништетꙑ ради о̑умалитъ ти сꙙ
    σίου, οὐδὲ διὰ τὴν πενίαν ἐλαττοῦταί σου
27. радость҆ доуховь҆наꙗ· божии҅ бо ѥ҅стъ даръ· и҅ не
    τὰ τῆς εὐωχίας τῆς πνευματικῆς· θεία γάρ ἐστιν ἡ χάρις, καὶ οὐκ
28. вѣстъ раꙁньства лиць҆· то почто глагол҄ѫ бога-
    οἶδε προσώπων διαφοράν. Καὶ τί λέγω, πλου-
29. тоу и҅ о̑убогоуоумоу та жде трепеꙁа прѣдъсто-
    σίῳ καὶ πένητι ἡ αὐτὴ τράπεζα πρόκει-
30. и҅тъ· самомоу носꙙштоуо̑умоу вѣнь҆ць҆· и҅ багꙿра
    ται; Αὐτῷ τῷ τὸ διάδημα περικειμένῳ, καὶ τὴν ἁλουργίδα

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2