<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 245r >

1. о̑убо радоуѥ҅мъ сꙙ· и҅граѥ҅мъ· веселимъ сꙙ· а҅ште
   τοίνυν χαίρωμεν, σκιρτῶμεν, ἀγαλλώμεθα. Εἰ
2. бо и҅ владꙑка нашъ побѣдилъ· и҅ побѣдѫ поста-
   γὰρ καὶ ὁ Δεσπότης ἡμῶν ἐνίκησε καὶ τὸ τρόπαιον ἔστησ-
3. вилъ· нъ о҅бь҆ште веселиѥ҆ и҅ радость҆ и҅ намъ рабо-
   εν, ἀλλὰ κοινὴ καὶ ἡμῶν ἡ εὐφροσύνη καὶ ἡ χαρά.
4. мъ бꙑстъ· нашего бо ради сь҆пасень҆ꙗ· вьсе сьдѣ-
   Διὰ γὰρ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν πάντα εἰργά-
5. а҅лъ· и҅ їмже насъ прѣбра диꙗволъ· тѣмь҆ о̑удо-
   σατο· καὶ δι' ὧν ἡμᾶς κατεπάλαισεν ὁ διάβολος, διὰ τούτων
6. лѣ ѥ҅моу х꙯с· то само о҅рѫжиѥ҆ вь҆ꙁꙙтъ· и҅ тѣмь҆
   αὐτοῦ περιεγένετο ὁ Χριστός. Αὐτὰ τὰ ὅπλα ἔλαβε, καὶ τούτοις
7. ѥ҅го прѣбра· како ли· послоушаи· дѣва и҅ дрѣ҆в^о
   αὐτὸν κατηγωνίσατο καὶ πῶς, ἄκουε. Παρθένος καὶ ξύλον
8. и҅ сь҆мрь҆ть҆· нашего побѣждень҆ꙗ бꙑшꙙ о҅браꙁи
   καὶ θάνατος τῆς ἡμετέρας ἥττης γέγονε τὰ σύμβολα.
9. дѣвоѭ̑ бо бѣ е҅уа· не о̑убо бѣ мѫжа поꙁнала ѥ҅-
   Καὶ γὰρ παρθένος ἦν ἡ Εὔα· οὐδέπω γὰρ ἄνδρα ἐγίνωσκεν, ὅ-
10. гда прѣль҆сть҆ приѧ҆тъ· дрѣво бѣ· ꙁапрѣште-
    τε τὴν ἀπάτην ἁπέμεινε· ξύλον ἦν τὸ δένδρον· θάνατος τὸ ἐπιτίμιον
11. ниѥ ѥ҅же на а҅дамѣ сь҆мрьть҆· видѣ ли како дѣ-
    τὸ κατὰ τοῦ Ἀδάμ. Εἶδες πῶς παρ-
12. ва и҅ дрѣво и҅ сь҆мрь҆ть҆· бꙑшꙙ намъ о҅браꙁи побѣ-
    θένος καὶ ξύλον καὶ θάνατος γέγονεν ἡμῖν τῆς ἥττης τὰ σύμβολα;
13. ждень҆ꙗ· виждъ же пакꙑ· како и҅ побѣдꙑ ти ж-
    Ὅρα τοίνυν πῶς καὶ τῆς νίκης αὐτὰ
14. де бꙑшꙙ о҅браꙁи· въ е҅угꙑ мѣсто мариꙗ· вь҆ дрѣ-
    πάλιν γέγονε σύμβολα. Ἀντὶ τῆς Εὔας ἡ Μαρία· ἀντὶ τοῦ ξύ-
15. ва мѣсто· ѥ҅же вѣдѣти раꙁоумно добра и҅ ꙁъла·
    λου τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ
16. дрѣво крь҆сть҆ноѥ҆· въ ^сꙿмрь҆ти мѣсто а҅дамовꙑ·
    τὸ ξύλον τοῦ σταυροῦ· ἀντὶ τοῦ θανάτου τοῦ Ἀδάμ,
17. владꙑчь҆нꙗꙿ сь҆мрь҆ть҆· видѣ ли и҅миже побѣдил
    ὁ Δεσποτικὸς θάνατος. Εἶδες δι' ὧν ἐνίκησε,
18. тѣми жде побѣдима· дрѣвомъ прѣбра а҅дам
    διὰ τούτων αὐτὸν ἡττώμενον; Περὶ τὸ δένδρον κατηγωνίσατο τὸν Ἀδὰμ
19. диꙗ҅волъ· крь҆стомъ о̑удолѣ диꙗ҅волоу х꙯ъ· о҅но
    ὁ διάβολος· περὶ τὸν σταυρὸν κατεπάλαισε τὸν διάβολον ὁ Χριστός. Κἀκεῖνο
20. о̑убо дрѣво въ а҅дъ сълааше· крь҆сть҆ноѥ҅ же дрѣво
    μὲν τὸ ξύλον εἰς ᾅδην ἔπεμπε, τοῦτο δὲ τὸ ξύλον, τὸ τοῦ σταυροῦ,
21. и҅ о҅шь҆дъшиїхъ о҅тъ а҅да пакꙑ въꙁꙑвааше·
    καὶ τοὺς ἀπελθόντας ἐκ τοῦ ᾅδου πάλιν ἀνεκαλεῖτο·
22. о҅но о̑убо ꙗ҅коже плѣнника и҅ нага крꙑꙗ҅ше· нь҆
    κἀκεῖνο μὲν καθάπερ αἰχμάλωτον καὶ γυμνὸν ἔκρυπτε ...
23. се побѣдителꙗ нага пригвождена навꙑсоче вь҆-
    τοῦτο δὲ τὸν νικητὴν γυμνὸν προσηλωμένον ἐφ' ὑψηλοῦ πᾶ-
24. сѣмъ покаꙁовааше· и҅ сь҆мрьть҆· о҅на· и҅ о҅шъдъ-
    σιν ἐδείκνυ. Καὶ θάνατος ὁ μὲν καὶ
25. шиїхъ по нѣи҅ о҅сѫждааше· нъ си и҅ о҅шъдъшии҅-
    τοὺς μετ' αὐτὸν κατέκρινεν· ὁ δὲ καὶ τοὺς
26. хъ прь҆вѣѥ ѥ҅ѧ҆· въ и҅стинѫ вь҆скрѣсила· кто въ-
    πρὸ αὐτοῦ ἀνέστησεν ἀληθῶς. Τὶς λα-
27. ꙁглагол҄етъ силꙑ гн꙯ꙙ о̑услꙑшанꙑ сътворитъ
    λήσει τὰς δυναστείας τοῦ κυρίου, ἀκουστὰς ποιήσει
28. вь҆сꙙ хвалꙑ ѥ҅го· о҅тъ сь҆мрьти бꙑхомъ бесь҆мрь҆-
    πάσας τὰς αἰνέσεις αὐτοῦ; Ἀπὸ θανάτου γεγόναμεν ἀθά-
29. ть҆ни· се ѥ҅стъ кръсть҆ноѥ и҅справь҆ѥ҅ниѥ҆· се ѥ҆с^тъ
    νατοι ... Ταῦτα τοῦ σταυροῦ τὰ κατορθώματα, ταῦτα
30. вь҆скръсениꙗ великоѥ҆ ꙗ҅вь҆ѥ҅ниѥ· дь҆нь҆сь҆ а҅гг҄ели
    τῆς ἀναστάσεως μεγίστη ἀπόδειξις. Σήμερον ἄγγελοι

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2