→ Codex Suprasliensis

Maintained by: David J. Birnbaum (djbpitt@gmail.com) [Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License] Last modified: 2013-01-23T20:24:59+0000

< 244v >

  1. х꙯а глагол҄ѫшта· лаꙁаръ дроугъ нашъ о̑усь҆пе· нъ и҅-
    τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται, ἀλλὰ πο-
  2. дѫ вь҆ꙁбоудитъ ѥ҅го· ꙗ҅коже бо намъ о̑удобь ѥ҅стъ
    ρεύομαι ἐζυπνίσαι αὐτὸν. Ὥσπερ γὰρ ἡμῖν εὔκολον ...
  3. въꙁбоудити и҅ въставити· тако жде и҅ о҅бь҆штꙋ-
    διυπνίσαι καὶ διεγεῖραι, οὕτω καὶ τῷ κοι-
  4. моу нашемоу владꙑцѣ· о̑умь҆ръшꙙѧ҆ гласомъ
    νῷ ... ἡμῶν Δεσπότῃ
  5. въставити· и҅ пон҄еже ново бѣ и҅ дивъно реченое
    τὸ ἀναστῆσαι. Καὶ ἐπειδὴ καινὸν ἦν καὶ ξένον τὸ
  6. и҅мъ· ни о̑ученици же раꙁоумѣшꙙ вѣштаа҅наа҅-
    παρ' αὐτοῦ εἰρημένον, οὐδὲ οἱ μαθηταὶ συνῆκαν τὸ λεχ-
  7. го· дондеже съниде вь҆ немѫшти и҅хъ· и҅ ꙗ҅вѣ и҅ꙁдре-
    θέν, μέχρις ὅτου συγκαταβαίνων αὐτῶν τῇ ἀσθενείᾳ, φανερώτερον ... εἴρη-
  8. че· и҅ вь҆сел҄енъскꙑи҅ же о̑учител҄ь· блаженꙑи҆
    κε. Καὶ ὁ τῆς οἰκουμένης δὲ διδάσκαλος ὁ μακάριος
  9. павьлъ· пишꙙ солоунꙗнемъ рече· не вел҄ѫ вамꙿ
    Παῦλος, γράφων Θεσσαλονικεῦσί φησιν· Οὐ θέλω ὑμᾶς
  10. не вѣдѣти о҅ о̑усъпь҆шиїхъ да не скрьбите· ꙗ҅ко-
    ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε, ὡς
  11. же и҅ прочиї неи҅мѫштии҆ надеждꙙ· и҅ пакꙑ и҅нъ-
    καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. Καὶ πάλιν ἀλλα-
  12. де· о̑убо о̑усъпьшии о҅ х꙯ѣ погꙑбошꙙ ли· и҅ пакꙑ·
    χοῦ· Ἄρα οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστῷ, ἀπώλοντο. Καὶ πάλιν·
  13. мꙑ живии҆ о҅ставъше· и҅ не постигнемъ о̑усъпь҆-
    Ἡμεῖς οἱ ζῶντες, οἱ περιλειπόμενοι, οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμη-
  14. шии҅хъ· и҅ їнъде пакꙑ· а҅ште бо вѣроуѥ҅мъ ꙗ҅ко
    θέντας. Καὶ ἑτέρωθι πάλιν· Εἰ γὰρ πιστεύομεν, ὅτι
  15. їс꙯· о̑умрѣтъ и вь҆стаꙿ· такожде и҅ б꙯ъ о̑усъпъшиї-
    Ἰησοῦς ἀπέθανε, καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέν-
  16. хъ· їс꙯омъ приведетъ съ собоѭ̑· видѣ ли вь҆сь҆де
    τας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ. Εἶδες πανταχοῦ
  17. о̑уже· о̑усь҆пениѥ҆ и҅ сь҆нъ сь҆мрь҆ть҆ наричемѫ· и҅ ї-
    λοιπὸν κοίμησιν καὶ ὕπνον τὸν θάνατον καλούμενον; καὶ
  18. мѣѭ̑штеѭ̑ прь҆вѣѥ сего страшьно лице· нъи҅ не-
    τὸν πρὸ τούτου φοβερόν ἔχοντα τὸ πρόσωπον, νῦν
  19. брѣгомѫ по вь҆скрѣшениї бꙑвꙿшѫ· видѣ ли ко-
    εὐκαταφρόνητον μετὰ τὴν ἀνάστασιν γινόμενον; Εἶδες
  20. ль҆ свѣть҆ло вь҆скрѣшень҆ꙗ побѣжденьѥ· тѣ ҆-
    λαμπρὸν τῆς ἀναστάσεως τὸ τρόπαιον; Διὰ ταύ-
  21. мь҆ прѣмногаꙗ благаꙗ вьнесена бꙑшꙙ· тѣмꙿ
    την ... τὰ μυρία ἀγαθὰ εἰσενήνεκται· διὰ ταύτην
  22. прѣльсть демонъскаꙗ раꙁори сꙙ· тѣмь҆ рѫга-
    ἡ τῶν δαιμόνων ἀπάτη κατελύθη· διὰ ταύτην καταγε-
  23. ѥ҅мъ сꙙ сь҆мрьти· тѣмъ прѣꙁь҆римъ нꙑнꙗшь҆-
    λώμεν θανάτου· διὰ ταύτην ὑπερορῶμεν τῆς παρούσ-
  24. н҄еѥ҆ житьѥ҆· тѣмъ на лежань҆ѥ бѫдѫштии҅хъ
    ης ζωῆς· διὰ ταύτην πρὸς τὴν τῶν μελλόντων ἐπιθυμίαν
  25. и҅демъ· тѣмь тѣло носꙙште· ничимь҆же мь҆н҄е
    ἐπειγόμεθα· διὰ ταύτην, σῶμα περικείμενοι, οὐδὲν ἔλαττον
  26. беспльть҆нꙑи҅хъ и҅мамъ а҅ште хоштемъ· дь҆-
    τῶν ἀσωμάτων ἔχομεν, ἐὰν βουλώμεθα. Σή-
  27. несь҆ малꙑѧ нашꙙ побѣдꙑ бꙑшꙙ· дьнь҆сь҆ вла-
    μερον ἡμῶν τὰ λαμπρὰ νικητήρια γέγονε· σήμερον ἡμῶν ὁ Δεσπό-
  28. дꙑка нашъ· на сь҆мрь҆ть҆нѫѭ̑ побѣдѫ постави-
    της τὸ κατὰ τοῦ θανάτου τρόπαιον στή-
  29. въ· и҅ диꙗ҅волово противъство раꙁоривъ· пѫть҆ на
    σας, καὶ τοῦ διαβόλου τὴν τυραννίδα καταλύσας, τὴν διὰ
  30. спасень҆ѥ҆ вь҆скрѣшении҅мъ дарь҆ствовалъ· вьси
    τῆς ἀναστάσεως ὁδὸν εἰς σωτηρίαν ἐχαρίσατο. Πάντες

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2

Image of 244v