<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 244r >

1. лами· пѣтиѥ вьспѣваѭ̑тъ· дь҆нь҆сь҆ раꙁори сꙙ
   νάμεων ... τὰς ὑμνωδίας ἀναφέρουσι. Σήμερον καταλέλυται
2. диꙗ҅волово противь҆ство· дь҆нь҆сь҆ ѫ҅ꙁꙑ сь҆мрь҆ть҆нꙑ-
   τοῦ διαβόλου ἡ τυραννίς· σήμερον τὰ δεσμὰ τοῦ θανά-
3. ѧ раꙁдрѣшенꙑ бꙑшꙙ· а҅доваꙗ побѣда и҅ꙁꙿчеꙁе·
   του ἐλύθη, τοῦ ᾅδου τὸ νῖκος ἠφάνισται·
4. дьнь҆сь добро ѥ҅стъ врѣмꙙ пакꙑ решти· пророчь҆-
   σήμερον εὔκαιρον πάλιν εἰπεῖν τὴν προφη-
5. скꙑи҆ о҅нъ гласъ· кде ти сь҆мрь҆ти жꙙло кде ти а҅-
   τικὴν ἐκείνην φωνήν· Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅ-
6. де побѣда· дьнесь҆ мѣдьнаꙗ врата съломи вла-
   δη, τὸ νῖκος; Σήμερον τὰς χαλκᾶς πύλας συνέθλασεν ὁ Δε-
7. дꙑка нашъ х꙯ъ· и҅ само сь҆мрьтноѥ лице и҅скаꙁилъ·
   σπότης ἡμῶν Χριστός, καὶ αὐτὸ τοῦ θανάτου τὸ πρόσωπον ἠφάνισε.
8. почто же глагол҄ѫ лице· само и҅мꙙ ѥ҅го прѣложилъ·
   Τί δὲ λέγω τὸ πρόσωπον; αὐτὴν αὐτοῦ τὴν προσηγορίαν μετέβαλεν·
9. ѭ̑же бо сьмрьть҆ не сь҆мрь҆ть҆ глагол҄етъ сꙙ· нъ о̑усꙿ-
   οὐκ ἔτι γὰρ ὁ θάνατος θάνατος λέγεται, ἀλλὰ κοί-
10. пень҆ѥ и҅ сь҆нъ· прь҆вѣѥ҆ бо пришь҆ствиꙗ х꙯ва· и҅ сьлаꙁа
    μησις καὶ ὕπνος· πρὸ μὲν γὰρ τῆς Χριστοῦ παρουσίας, καὶ τῆς
11. спасова· и҅ само и҅мꙙ сьмрь҆ти· страшно бѣ· бꙑвъи҆
    τοῦ σταυροῦ οἰκονομίας, καὶ αὐτὸ τοῦ θανάτου τὸ ὄνομα φοβερὸν ἐτύγχανε. Καὶ
12. бо прь҆вꙑи чл꙯къ· ꙁа велика ꙁапрѣштениꙗ симъ
    γὰρ ὁ πρῶτος ἄνθρωπος γενόμενος ἀντὶ μεγάλου ἐπιτιμίου τοῦτο
13. о҅сѫжденъ бꙑвааше слꙑшꙙ· вь҆ н҄ьже дь҆нь҆ ꙗ҅си
    κατεδικάζετο ἀκούων· Ἧι δ' ἂν ἡμέρᾳ φαγῇ,
14. сь҆мрь҆тьѭ̑ о̑умреши· и҅ блаженꙑи҆ же їѡ̑въ симъ
    θανάτῳ ἀποθανῇ. Καὶ ὁ μακάριος δὲ Ἰὼβ τούτῳ
15. и҅менемь҆ нарече глагол҄ꙙ· сьмрьть мѫжоу покои҆·
    τῷ ὀνόματι αὐτὸν προσηγόρευσε, λέγων Θάνατος ἀνδρὶ ἀνάπαυσις.
16. и҅ пророкъ дд꙯ъ гл꙯ааше· сь҆мрь҆ть҆ грѣшнꙑи҅хъ ꙁъ-
    Καὶ ὁ προφήτης Δαυῒδ ἔλεγε· Θάνατος ἁμαρτωλῶν· πονη-
17. ла· не ть҆чь҆ѭ̑ же сь҆мрь҆ть нарицаа҅ше сꙙ· раꙁдрѣ-
    ρός. Οὐ μόνον δὲ θάνατος ἐκαλεῖτο ἡ διάλυσ-
18. шенъѥ дш꙯ꙙ о҅тъ тѣлесе нъ и҅ а҅дъ· послоушаи҅ бо·
    ις τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ ᾅδης. Ἄκουε γὰρ
19. патриа҅рꙿха и҅ꙗ҅кова глагол҄ѫшта· сь҆несете старо-
    τοῦ μὲν πατριάρχου Ἰακὼβ λέγοντος· Κατάξετε τὸ γῆ-
20. сть҆ моѭ̑ сь҆ печалиѭ̑ въ а҅дъ· пророка же пакꙑ·
    ράς μου μετὰ λύπης εἰς ᾅδου· τοῦ δὲ προφήτου πάλιν·
21. ꙁинѫ а҅дъ о҅устꙑ свои҅ми· и҅ пакꙑ и҅ного пророка
    Ἔχανεν ὁ ᾅδης τὸ στόμα αὐτοῦ· καὶ πάλιν ἑτέρου προφήτου
22. глагол҄ѫшта· иꙁбавитъ мꙙ отъ а҅да прѣи҅спо-
    λέγοντος· Ῥύσεταί με ἐξ ᾅδου κατω-
23. дь҆нꙗго· и҅ многашди о҅брꙙштеши вь веть҆хꙑхъ
    τάτου· καὶ πολλαχοῦ εὑρήσεις ἐπὶ τῆς Παλαιᾶς
24. кн҄игахъ· сьмрь҆ти а҅да наричемо· прѣставь҆ѥ҅нь҆-
    θάνατον καὶ ᾅδην καλουμένην
25. ѥ ѥ҅же о҅тъсѫдѣ· пон҄еже о̑убо сълаꙁоу конь҆чина
    τὴν ἐντεῦθεν μετάστασιν. Ἐπειδὴ δὲ τὰ τῆς οἰκονομίας τέλος
26. бꙑстъ· вьскрѣшеньѥ҆ наста· и҅ чловѣколюбьцꙿ
    ἔσχεν ... τὰ τῆς ἀναστάσεως προεχώρησε καὶ ... ὁ φιλάνθρωπος
27. владꙑка ново и҅ странно житиѥ҆· вь жиꙁнь на-
    Δεσπότης, καὶ καινὴν καὶ ξένην πολιτείαν εἰς τὸν βίον
28. шѫ вь҆неслъ· о̑уже бо ꙁа сьмрьть҆· о̑усьпеньѥ и҅ съ-
    εἰσήγαγε τὸν ἡμέτερον· ἀντὶ γὰρ θανάτου λοιπὸν κοίμησις καὶ ὕπ-
29. нъ глагол҄етъ сꙙ· прѣставьѥ҅нь҆ѥ ѥ҅же о҅тъсѫдꙋ·
    νος λέγεται ἡ ἐντεῦθεν μετάστασις.
30. отъкѫдоу же ли се ѥ҅стъ ꙗ҅вѣ· послоушаи҆ самог^о
    Καὶ πόθεν τοῦτο δῆλον; Ἄκουε αὐτοῦ

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 2