<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 242v >

1. и҅ трь҆ниѥ и҅ вль҆чецъ дѣлати· їс꙯ же чловѣколюбь҆ць҆
   καὶ τριβόλους γεωργεῖν. Ἰησοῦς οὖν φιλάνθρωπος
2. сꙑ· хотꙙ промꙑслити ꙁа своѥ҅го сътворень҆ꙗ· вь҆-
   ὤν, τοῦ ἰδίου ποιήματος θέλων προνοήσασθαι πάν-
3. се пострада насъ дѣл҄ьма· да мꙑ о҅тъ о҅сѫжденьꙗ҆
   τα ὁπέστη (ἔπαθε?) δι' ἡμᾶς, ἵνα ἡμᾶς καταδίκης
4. свободь҆ бѫдемъ· ꙗ҅коже породи сꙙ о҅тъ женꙑ· да
   ἐλευθερώσῃ. Ὥσπερ γὰρ ἐγεννήθη διὰ γυναικός, ἵνα
5. прибꙑвъшии҆ грѣхъ чловѣкомъ о҅тъмꙑѥ҅тъ·
   τὴν ... προσγενομένην ἁμαρτίαν τοῖς ἀνθρώποις ἀπαλείψῃ,
6. такожде и҅ трьниѥ҅мъ вѣнь҆чанъ бꙑстъ· да вь҆-
   οὕτω καὶ ταῖς ἀκάνθαις στεφανοῦται, ἵνα
7. ꙁдѣланѫѭ̑ ꙁьлѣ ꙁемь҆ѭ̑ грѣхомъ· свои҅мъ по-
   τὴν κακῶς γεωργηθεῖσαν ὑπὸ τῆς παρακοῆς γῆν διὰ τῆς ἰδίας ὑπ-
8. слоушании҅мъ кротчѣи҅шѫ сътворитъ· а҅ште
   ακοῆς ἡμερωτέραν ἐργάσηται. Ἐὰν δὲ
9. ти речетъ почто ꙁлъчъ и҅ о҅ць҆тъ и҅спилъ· рь҆ци ѥ҅мꙋ
   εἴπῃ σοι· χολὴν καὶ ὄξος διὰ τι ἔπιεν; εἰπὲ αὐτῷ,
10. да мꙑ сь҆мрь҆тонось҆нъ ꙗ҅дъ ꙁмии҅нъ и҅ꙁблюѥ҅мъ·
    ἵνα ἡμεῖς τὸν θανατηφόρον ἰὸν ἐξεμέσωμεν τοῦ δράκοντος·
11. та бо ꙁльчъ сладость҆ бꙑстъ намъ и҅ и҅сцѣл҄ень҆ѥ҆·
    ἡ γὰρ χολὴ ἐκείνη ἐμὸν γέγονε γλύκασμα, καὶ ... ἴαμα.
12. а҅ште ти речетъ пакꙑ невѣрь҆нꙑи҆· почто пристѫ-
    Ἐὰν δὲ εἴπῃ σοι πάλιν ὁ ἄπιστος ... διὰ τί ἐγο-
13. паѭ̑ште на колѣноу покланꙗа҅хѫ сꙙ ѥ҅моу· рь҆-
    νυπέτουν προσιόντες αὐτῷ; εἰ-
14. ци ѥ҅моу да ї не хотꙙште поклонꙙтъ сꙙ ѥ҅моу жидо-
    πὲ αὐτῷ· ἵνα καὶ μὴ θέλοντες αὐτῷ προσκυνήσωσιν οἱ Ἰουδαῖ-
15. ве· и҅ не по вол҄и повѣдꙙтъ цѣсарь҆ствиѥ ѥ҅го на ꙁе-
    οι καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ ἄκοντες ἐπὶ γῆς ὁμολογήσωσι.
16. ми· нꙑнꙗ о̑убо рѫгаѭ̑ште сꙙ покланꙗѭ̑тъ сꙙ·
    Νῦν μὲν χλευάζοντες προσεκύνουν
17. не вѣдѫште ѥ҅же творѣа҅хѫ· въ бѫдѫштее же
    οὐκ εἰδότες ἅπερ ἔπραττον, ἐν δὲ τῇ μελλούσῃ
18. вь҆скрѣшень҆ѥ· вь҆сѣко колѣно покланитъ сꙙ·
    ἀναστάσει πᾶν γόνυ κάμψει
19. небесь҆скꙑи҅хъ и҅ ꙁемьнꙑи҅хъ и҅ прѣи҅сподь҆н҄иї-
    ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονί-
20. хъ· и҅ вь҆сѣкъ ѧ҆ꙁꙑкъ и҅сповѣстъ сꙙ ꙗ҅ко г꙯ь їу꙯ х꙯ъ
    ων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται, ὅτι κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς
21. въ славѫ б꙯а о҅ц꙯а а҅минъ· ҅Иматъ же и҅ плаштъ тъ
    εἰς δόξαν θεοῦ πατρός. Ἀμήν. Ἔχει δὲ καὶ ἡ χλαμὺς ἐκείνη,
22. и҅нѫ прить҆чѫ· не тъкма бо цѣсарь҆ство о҅браꙁо-
    καὶ ἕτερον αἴνιγμα· οὐ μόνον γὰρ τἠν βασιλείαν ὑπετύ-
23. вааше· нъ и҅ кръвоꙗ҅день҆ѥ и҅ о̑убиїство жидовъ
    που, ἀλλὰ γὰρ καὶ τὸ αἱμοβόρον καὶ φονῶδες τῶν Ἰουδαίων
24. ꙗ҅вь҆ꙗ҅ше· дашꙙ же и҅ трь҆сть҆ въ рѫцѣ ѥ҅го· да вь҆пи-
    ἐπεδείκνυτο. Ἔδωκαν δὲ καὶ κάλαμον ἐν τῇ χειρὶ αὐοῦ, ἵνα γρα-
25. шѫтъ сꙙ грѣси и҅хъ· се о̑убо х꙯оборꙿци творѣа҅хѫ·
    φῶσιν αὐτῶν αἱ ἁμαρτίαι. Ταῦτα μὲν οὖν οἱ χριστομάχοι ἐποίουν,
26. не раꙁоумѣѭ̑ште пропинаѥ҅ма· паче же вол҄еѭ̑
    ἀγνοοῦντες τὸν σταυρούμενον, μᾶλλον δὲ ἑκουσίως
27. о҅слъпꙿше· тварь҆ же не раꙁоумѣ своѥ҅го ꙁиждителꙗ
    ἀποτυφλωθέντες. Ἡ δὲ κτίσις οὐκ ἠγνόησε τὸν ἑαυτῆς δεσπότην τε
28. и҅ творь҆ца· ѥ҅дꙿначе бо сп꙯соу на крь҆стѣ висимоу·
    καὶ δημιουργόν· ἔτι γὰρ τοῦ σωτῆρος ἐπὶ τοῦ σταυροῦ κρεμαμένου,
29. видѣвъ чоувь҆ствь҆ноѥ сль҆нь҆це· х꙯а правь҆днааго
    θεωρήσας ὁ ἥλιος ὁ αἰσθητὸς τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης
30. сль҆нь҆ца· досаждаѥ҅ма беꙁаконꙿникꙑ· нъ тръпꙙ
    Χριστὸν ὑπὸ τῶν παρανόμων ὑβριζόμενον, μὴ φέρων

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 1