<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 240v >

1. въства о҅тꙙтъ· тъ рабꙑ нꙑ сѫштꙙ грѣхоу· сво-
   νίδος ἀφείλετο· οὗτος δούλους ὄντας ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ ἐλευ-
2. бодь҆ а҅вилъ· ꙁагладивъ наше рѫкоѱань҆ѥ҆· х꙯ъ нꙑ
   θέρους ἐποίησεν, ἐξαλεἰψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον· Χριστὸς ἡμᾶς
3. рече и҅скоупилъ о҅тъ клꙙтвꙑ ꙁакона· бꙑвъ ꙁа нꙑ
   ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου, γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν
4. клꙙтва· ꙁа н҄еже достои҅тъ и҅ намъ решти· что въ-
   κατάρα. Ἐφ' οἷς ἄξιον καὶ ἡμᾶς εἰπεῖν τί ἀν-
5. ꙁдамъ господеви ꙁа вьсе ѥ҅же вь҆ꙁдалъ ѥ҅си намꙿ·
   ταποδώσομεν τῷ κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;
6. б꙯ъ сꙑ и҅ночꙙдъ· чловѣкъ насъ ради и҅ꙁволилъ
   θεὸς ὢν μονογενὴς ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς γενέσθαι
7. бꙑти· и҅ бꙑстъ послоушливъ до сьмрьти· да
   ηὐδόκησε, καὶ γέγονε ὑπήκοος μέχρι θανάτου, ἵνα
8. нꙑ о҅тъ вѣчь҆нꙑѧ҆ сь҆мь҆рти и҅ꙁбавитъ· въ рабиї
   ἡμᾶς αἰωνίου θανάτου ῥύσηται· δούλου
9. о҅браꙁъ сꙙ о҅блѣче ангель҆скꙑи҆ владꙑка· пльть҆
   μορφὴ ἐφόρεσεν ὁ τῶν ἀγγέλων δεσπότης σάρκα
10. приѧтъ богъ слово· и҅ чловѣкъ ꙗ҅вь҆ꙗ҅ше сꙙ· съо҅бра-
    προσέλαβεν ὁ θεὸς λόγος, καὶ ἄνθρωπος ἐφαίνετο ὁ σύμ-
11. ꙁь҆нъ и҅ равноѥ҅сть҆ствь҆нь о҆ц꙯оу· и҅ се прѣстрада да
    μορφος καὶ ὁμοούσιος τῷ πατρί· καὶ ταῦτα ὑπέμεινεν, ἵνα
12. нꙑ о҅тъ неправдꙑ работꙑ и҅ꙁь҆метъ· и҅ о҅тъ нечь҆-
    ἡμᾶς τῆς ἀδίκου δουλείας ἐξέληται καὶ τῆς ἀτι-
13. стиꙗ и҅ꙁбавитъ· сего ради сътрь҆пѣ пострадати
    μίας λυτρώσηται. Διὰ τοῦτο παθεῖν ἠνέσχετο
14. пль҆ть҆ѭ̑· подадител҄ь нашего живота· сего ради
    σαρκὶ ὁ τῆς ζωῆς ἡμῶν χορηγός· διὰ τοῦτο
15. и҅ погребенъ бꙑстъ· и҅сточникъ бесь҆мрь҆тиꙗ҆·
    καὶ ἐτάφη τῆς ἀθανασίας ἡ πηγή,
16. да съмрьтьнꙑи҅мъ присно сѫшть҆и҆ животъ҆ по-
    ἵνα τοῖς θνητοῖς ἀίδιον χαρίσηται ζωήν.
17. дасть҆· и҆ пакꙑ же по ꙁеми добротворꙙ и҅сцѣл҄ѣѧ҆
    Καὶ παρῆν μὲν ἐπὶ γῆς εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος
18. чловѣчь҆скꙑѧ҆ страсти· недостои҅но же о҅тъ бог^о-
    τῶν ἀνθρώπων τὰ πάθη· ἀναξίας δὲ ὑπὸ θεο-
19. борьцъ жидовъ· въсприи҅маше въꙁмь҆ꙁдиꙗ· го-
    μάχων Ἰουδαίων ἀπελάμβανε τὰς ἀμοιβάς. Ὁ μὲν γὰρ κύ-
20. сподь же нашъ їсоу х꙯ъ ꙁа многѫѭ̑ благость҆· про-
    ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ πολλὴν ἀγαθότητα λεπ-
21. каженꙑи ѧ҅ о҅чиштаа҅ше· слѣпꙑи҅мъ видѣнье
    ροὺς ἐκαθάριζε, τυφλοῖς τὸ βλέπειν
22. даꙗ҅ше· хромꙑѧ҆ цѣлꙗа҅ше· бѣсꙑ проганꙗаше·
    ἐχαρίζετο, χωλοὺς ἐθεράπευε, δαίμονας ἀπήλαυνε,
23. лаꙁара четврь҆тодь҆нь҆на и҅ꙁ мрьтвꙑи҅хъ въста-
    τὸν Λάζαρον τετραήμερυν ἐκ νεκρῶν ἤγει-
24. вилъ· о҅тъ пꙙти хлѣбъ҆ пꙙть҆ тꙑсѫштъ насꙑш^ть҆·
    ρε, ἐκ πέντε ἄρτων πεντακισχιλίους ἐχόρτασεν,
25. по мороу ходилъ· водѫ вь҆ вино прѣложилъ· кръв^о-
    ἐπὶ θαλάσσης περιεπάτησε, τὸ ὕδωρ εἰς οἶνον μετέβαλε, τὴν αἱμοῤ-
26. точицѫ и҅цѣлилъ· дьштерь҆ а҅рхисунагога· о̑умъ-
    ῥοοῦσαν ἰάσατο, τὴν θυγατέρα τοῦ ἀρχισυναγώγου θανοῦσ-
27. ръшѫ о҅живилъ· и҅ їнѣхъ многъ таи҅нъ· достоинь҆
    αν ἀνεζωοποίησε, καὶ ἄλλα πολλὰ μυστήρια
28. чоудесъ сътворилъ· жидове же ꙁавистиѭ̑ и҅ рьвь҆-
    θαύματος ἄξια πεποίηκεν. Ἰουδαῖοι δὲ ὑπὸ φθόνου καὶ βασκα-
29. нь҆ѥ҅мь҆ обь҆ѧ҅ти· о҅вогда камениѥ҅мъ биꙗ҅хѫ г꙯а·
    νίας κινηθέντες ποτὲ μὲν ἐλίθαζον τὸν κύριον,
30. дроугои҅ци же о҅коушаа҅хѫ сꙙ съ стѣнъ съринѫти·
    ποτὲ δὲ κατακρημνίζειν ἐπειρῶντο,

Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 1