<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 240r >

1. тѣѣ҆мь· ꙗ҅коже и҅спрь҆ва· нꙑнꙗ и҅ присно и҅ вь҆ вѣ-
   
2. кꙑ вѣкомъ а҅мин ⁘
   
3. 
   
4. їа҅нꙿна а҅рхие҅п꙯па костатинꙗ града ꙁлатоо̑устааго слово
   
5. на ст꙯ѫѭ пасхѫ ⁘
   
6. Радоуи҅те сꙙ о҅ г꙯и вьсегда вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅наа брать҆ѥ·
   Χαίρετε ἐν κυρίῳ πάντοτε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,
7. и҅ пакꙑ рекѫ радоуите сꙙ· г꙯ь блиꙁъ ничимже не
   πάλιν ἐρῶ, χαίρετε· ὁ κύριος έγγύς, μηδὲν
8. пь҆цѣте сꙙ· г꙯ь и҅ꙁ мрьтвꙑи҅хъ въсталъ· и҅ с н҄имъ
   μεριμνᾶτε· ὁ κύριος ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, καὶ μετ' αὐτοῦ
9. народъ многъ ст꙯ꙑихъ· праꙁдь҆нъствоуи҅мъ о̑убо
   ὄχλος πολὺς ἁγίων. Ἑορτάσωμεν οὖν
10. вь сласть҆ и҅ цѣломѫдрь҆ствь҆но· сь҆ бо въ и҅стинѫ
    ἡδέως τε καὶ σωφρόνως, αὕτη γὰρ ἀληθῶς
11. дь҆нь҆ и҅же сътворилъ г꙯ь· въꙁдрадоуи҅м сꙙ и҅ вь҆ꙁве-
    ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφραν-
12. селимъ сꙙ вь҆ н҄ь· проповѣдимъ сьпась҆нааго дь҆ни
    θῶμεν ἐν αὐτῇ· κηρύξωμεν τὴν τοῦ σωτῆρος
13. памꙙтиѥ· проповѣдимъ спаса нашего въскрѣ-
    ἀνάστασιν, μᾶλλον δὲ τὴν ἡμετέραν βοήσωμεν σωτηρίαν,
14. шеньѥ҆· паче же наше съпасениѥ вь҆ꙁь҆пиїмъ· про-
    κηρύξωμεν τῆς σωτηρίου ἡμέρας τὴν ὑπόμνησιν, κη-
15. повѣдимъ о̑умрь҆штвень҆ѥ диꙗ҅волово· нечистꙑ-
    ρύξωμεν τὴν νέκρωσιν τοῦ διαβόλου, τὴν τῶν ἀκαθάρ-
16. хъ бѣсъ плѣн҄ениѥ҆· съпасень҆ѥ крь҆стиꙗнь҆ско·
    των δαιμόνων αἰχμαλωσίαν, τὴν τῶν χριστιανῶν σωτηρίαν,
17. въскрѣшень҆ѥ҆ мрътвꙑи҅хъ· вь҆скрѣшеньѥ҆мъ бо
    τὴν τῶν νεκρῶν ἀνάστασιν. Διὰ γὰρ τῆς ἀναστάσεως
18. христовомъ о̑угаснетъ г҄еѡ̑на о҅гн҄ьнаꙿ· чрь҆вь҆ же
    τοῦ Χριστοῦ σβέννυται μὲν γέεννα πυρός, σκώληξ δὲ
19. нео̑усꙑпаѧи о̑умираѥ҅тъ· а҅дъ мꙙтетъ сꙙ· диꙗ-
    ἀκοίμητος τελευτᾷ, ᾅδης ταράττεται,
20. волъ сѣтоуѥ҅тъ· грѣхъ о̑умрь҆штвꙗѥ҅тъ сꙙ· доу-
    πενθεῖ διάβολος, ἁμαρτία νεκροῦται, πνεύ-
21. си лѫкавь҆нии҆ прогоними бꙑваѭ̑тъ· ꙁемь҆ниї
    ματα πονηρὰ διώκεται, οἱ ἀπὸ γῆς
22. на небеса вь҆сходꙙтъ· сѫштии вь҆ а҅дѣ свобождени
    εἰς οὐρανοὺς ἀνατρέχουσιν, οἱ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐλευθεροῦνται
23. бꙑваѭ̑тъ о҅тъ ѫ҅ꙁъ диꙗ҅вол҄ь· и҅ къ богоу прибѣ-
    τῶν δεσμῶν τοῦ διαβόλου καὶ θεῷ προσ-
24. гаѭ̑ште глагол҄ѫтъ диꙗ҅волови· къде ти сь҆мрь҆-
    φεύγοντες λέγουσι τῷ διαβόλῳ· ποῦ σου, θάνα-
25. ти жꙙло· кде ти а҅де побѣда· вина же намъ ѥ҅стъ
    τε, τὸ νῖκος; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ κέντρον; Αἴτιος δὲ ὑμῖν
26. свꙙтаа҅го праꙁдь҆нь҆ства· и҅ тръжь҆ства сего х꙯ъ· и҅же
    τῆς ἁγίας ταύτης ἑορτῆς τε καὶ πανηγύρεως ὁ Χριστός, ὁ
27. и҅ їсходатаи҅никъ ѥ҅стъ намъ· вь҆сѣхъ добръ· тъ
    καὶ πάντων ἡμῖν τῶν καλῶν πρόξενος· οὗτος
28. бо и҅спрьва нꙑ сътворилъ· о҅тъ не сѫштааго вь҆ сѫ-
    μὲν γὰρ ἡμᾶς καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐποίησε καὶ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶν-
29. штеѥ приведъ· тъ и҅ нꙑнѣ гꙑбнѫштꙙ съпаслъ·
    αι παρήγαγεν· οὗτος καὶ νῦν ἀπολλυμένους ἔσωσε,
30. о̑умрь҆штенꙑ о҅живилъ· и҅ неприꙗ҅ꙁнина проти-
    νεκρωθέντας ἐζωοποίησε καὶ τῆς τοῦ διαβόλου τυραν-

---

Iohannes Chrysostomus· In resurrectionem Domini homilia / Iohannes Chrysostomus· In sanctum Pascha homilia 1