<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 235v >

1. пои҅ди о҅тъсѫдоу· иꙁведохъ тꙙ о҅тъ ꙁемь҆ѧ раи҅скꙑ-
   ἄγωμεν ἐντεῦθεν. Ἐξήγαγόν σε ἀπὸ γῆς παραδείσου,
2. ѧ· о̑устраꙗ҅ѭ̑ тꙙ о̑уже въ раи҆· нъ на небесъскꙑи прѣ-
   ἀποκαθιστῶ σε οὐκέτι ἐν παραδείσῳ, ἀλλ' ἐν οὐρανίῳ θρό-
3. сто· въꙁбранихъ ти дрѣва животънааго о҅браꙁа·
   νῳ. Ἐκώλυσά σε τοῦ ξύλου τοῦ τυπικοῦ τῆς ζωῆς,
4. нъ се а҅ꙁъ вь҆сь҆ животѣ причꙙстихъ ти сꙙ· повелѣ-
   ἀλλ' ἰδοὺ αὐτὸς ἐγὼ ἡνώθην σοι ἡ ζωή. Ἔταξα
5. хъ херовимомъ рабъскꙑ стрѣшти тꙙ· сътворѫ
   τὰ Χερουβὶμ δουλοπρεπῶς φυλάττειν σε· ποιῶ
6. херовимъ покланꙗти ти сꙙ· съкрꙑлъ сꙙ ѥ҅си о҅тъ
   τὰ Χερουβὶμ ... προσκυνῆσαι σε. Ἐκρύβης ἀπὸ
7. б꙯а ꙗ҅ко нагъ· нъ се съкрꙑлъ ѥ҅си вь҆ себѣ б꙯а нага· о҅-
   θεοῦ ὡς γυμνός· ἀλλ' ἰδοὺ ἔκρυψας ἐν ἑαυτῷ θεὸν γυμνόν.
8. бль҆клъ сꙙ ѥ҅си въ срамь҆нѫѭ̑ кожь҆нѫѭ̑ риꙁѫ· нъ
   Ἐνεδύθης τὸν τῆς αἰσχύνης δερμάτινον χιτῶνα, ἀλλ'
9. о҅блѣкохъ сꙙ б꙯ъ пльти твоѥ҅ѧ҆· въ кожьнѫѭ̑ ри-
   ἐνεδύθην θεός ... τὸν τῆς σῆς σαρκὸς δερμάτινον χιτῶ-
10. ꙁѫ· тѣмꙿже вь҆станѣте пои҅дѣте о҅тъсѫдоу· о҅тꙿ
    να. Διὸ ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν, ἀπὸ
11. и҅сть҆лѣнь҆ꙗ вь҆ неи҅сть҆лѣнь҆ѥ· о҅тъ съмрь҆ти въ
    τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἀφθαρσίαν, ἀπὸ τοῦ θανάτου εἰς
12. животъ· вь҆станѣте пои҅дѣте о҅тъсѫдоу· о҅тъ тꙿ-
    τὴν ζωήν. Ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν, ἀπὸ τοῦ
13. мꙑ вь вѣчьнꙑи свѣтъ· въстанѣте и҅дѣте о҅тъ-
    σκότους εἰς τὸ αἰώνιον φῶς. Ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦ-
14. сѫдоу· о҅тъ страсти вь веселиѥ҆· въстанѣте и҅дѣ-
    θεν, ἀπὸ τῆς ὀδύνης εἰς εὐφροσύνην. Ἐγείρεσθε, ἄγωμεν
15. те о҅тъсѫдоу· о҅тъ работꙑ въ своботѫ· о҅тъ ть҆мни-
    ἐντεῦθεν ἀπὸ δουλείας εἰς ἐλευθερίαν, ἀπὸ φυλακ-
16. цꙙ въ вꙑшн҄ии и҅ероусалимъ· о҅тъ ѫ҅ꙁꙑ къ богоу·
    ῆς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ τῶν δεσμῶν ἐπὶ τὸν θεόν,
17. о҅тъ болѣꙁни на раи҅скѫѭ пиштѫ· о҅тъ ꙁемь҆ѧ на
    ἀπὸ τῆς κατοχῆς ἐπὶ τὴν τοῦ παραδείσου τρυφήν, ἀπὸ τῆς γῆς εἰς
18. небо· на се бо о̑умрѣхъ и҅ въскръснѫхъ· да и҅ живꙑ-
    τὸν οὐρανόν. Ἐπὶ τοῦτο γὰρ ἀπέθανον καὶ ἀνέστην, ἵνα καὶ νεκρῶν
19. и҅ми и҅ мрьтвꙑи҅ми о҅бладаѭ̑· тѣмже вь҆станѣте
    καὶ ζώντων κυριεύσω. Διὸ ἐγείρεσθε,
20. пои҅дѣте· о҅ть҆ць҆ бо небесъскꙑи҆ погꙑбъшꙙѧ жиде-
    ἄγαιμεν ... Ὁ γὰρ πατὴρ ὁ οὐράνιος τὸ ἀπολωλὸς ἐκδέ-
21. тъ о҅вцꙙ· девꙙть҆ десꙙтꙑѧ и҅ девꙙть҆· а҅гг҄ельскꙑ-
    χεται πρόβατον. Τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα τῶν ἀγγέλων
22. ѧ҆ о҅вь҆цꙙ· клеврѣта жидѫтъ а҅дама· къгда вь҆скрꙿ-
    πρόβατα τὸν σύνδουλον ἀναμένουσιν Ἀδάμ, πότε ἀνα-
23. снетъ· къгда вь҆ꙁидетъ и҅ къ богоу въꙁвратитъ сꙙ·
    στῇ, πότε ἀνέλθῃ καὶ πρὸς θεὸν ἐπανέλθῃ
24. херовимъскꙑи прѣстолъ о̑уготовилъ сꙙ ѥ҅стъ·
    Ὁ Χερουβικὸς θρόνος ηὐτρέπισται,
25. въꙁносꙙштеи ѧ҅дри· и҅наче готови· трепеꙁа о̑уго-
    οἱ ἀναφέροντες ὀξεῖς τε καὶ ἕτοιμοι, ὁ νυμφὼν παρεσκεύ-
26. това сꙙ· брашна готова· вѣчнии крови и҅ жилишта·
    ασται, τὰ ἐδέσματα ἕτοιμα, αἱ αἰώνιοι σκηναὶ καὶ μοναὶ ...
27. съкровишта благꙑи҅хъ о҅твръꙁошꙙ сꙙ· небесь҆ско-
    οἱ θησαυροὶ τῶν ἀαγαθῶν ἀνεώχθησαν, ἡ τῶν οὐρανῶν
28. ѥ цр꙯ьство прѣжде вѣкъ о̑уготови сꙙ· и҅хже о҅ко не
    βασιλεία πρὸ αἰώνων ἡτοίμασται. Ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ
29. видѣ и҅ о̑ухо не слꙑша· благꙑи҅хъ· и҅ на срь҆дце чло-
    εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε, καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώ-
30. вѣкоу не вь҆ꙁидошꙙ· чловѣка жидѫтъ· си же и҅ по-
    που οὐκ ἀνέβη, ἃ ἀγαθὰ τὸν ἄνθρωπον περιμένουσι. Ταῦτα καὶ τὰ τοι-

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia