→ Codex Suprasliensis

Maintained by: David J. Birnbaum (djbpitt@gmail.com) [Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License] Last modified: 2013-01-23T20:24:59+0000

< 234v >

  1. адамъ о҅нъ· сь҆вꙙꙁанꙑи вь҆сѣхъ чк꙯ъ прѣжде· вьнѫтрь-
    ὁ πάντων ἀνθρώπων πρωτόκτιστος ... ἐνδό-
  2. ѭ̑доу вь҆сѣхъ· съ многоѭ̑ тврь҆дь҆ѭ̑· съвꙙꙁанъ дръ-
    τερος πάντων, μετὰ πολλῆς τῆς ἀσφαλείας δέσμιος κατεχό-
  3. жимъ слꙑша· господь҆стѣи҆ ноꙁѣ въходꙙшти къ
    μενος, ἤκουσε τῶν τοῦ δεσπότου ποδῶν πρὸς τοὺς δεσμίους
  4. съвꙙꙁь҆н҄емъ· и҅ поꙁна гласъ ходꙙштоуо̑умоу въ
    εἰσερχομένων καὶ ἐγνώρισε τὴν φωνὴν αὐτοῦ περιπατοῦντος ἐν
  5. ть҆мници· и҅ о҅брꙙштъ сꙙ къ всѣмъ сѫштии҅мъ сь҆
    τῷ δεσμωτηρίῳ, καὶ στραφεὶς πρὸς ἄπαντας τοὺς σὺν
  6. н҄имъ· о҅тъ вѣка съвꙙꙁь҆н҄емь҆· и҅ рече· гласъ ногоу
    αὐτῷ ἀπ' αἰῶνος δεσμίους φησί· Φωνὴν ποδῶν
  7. е҅тера слꙑшѫ· къ намъ грꙙдѫшта· и҅ а҅ште тъ въ и҅-
    τινος ἀκούω πρὸς ἡμᾶς ἐρχομένου. Καὶ ἐὰν ὅλως
  8. стинѫ сѣмо прити и҅ꙁволилъ ѥ҅стъ· мꙑ от ѫ҅ꙁъ сво-
    ἐνταῦθα ἐκεῖνος παραγενέσθαι κατηξίωσεν, ἡμεῖς τῶν δεσμῶν ηλευ-
  9. бодимъ сꙙ· а҅ште въ и҅стинѫ о҅ного съ нами видимꙿ·
    θερώθημεν. Ἐὰν ὅλως ἐκεῖνον μεθ' ἡμῶν ὀψώμεθα,
  10. мꙑ о҅тъ ѫ҅ꙁъ и҅ꙁбавь҆ꙗ҅емъ сꙙ· си и҅ подобьнаꙗ симъ
    ἡμεῖς τοῦ Ἅιδου λυτρούμεθα. Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα
  11. а҅дамоу глагол҄ѫштоу· къ вь҆сѣмъ сѫштии҅мъ сь҆
    τοῦ Ἀδὰμ πρὸς πάντας τοὺς συγκαταδίκους
  12. н҄имъ сь҆вꙙꙁь҆н҄емъ· вь҆ниде господь҆ к н҄имъ· побѣ-
    αὐτοῦ λέγοντος εἰσῆλθεν ὁ δεσπότης πρὸς αὐτούς, τὸ νι-
  13. дноѥ҅ о҅рѫжьѥ крь҆ста дръжꙙ· Егоже видѣвъ а҅да-
    κητικὸν ὅπλον τοῦ σταυροῦ κατέχων. Ὃν ἰδὼν ὁ Ἀδὰμ
  14. мъ съꙁъданꙑи прѣжде· и҅ о̑ус жасомъ вь҆ꙁбивь прь҆-
    ὁ πρωτόπλαστος καὶ τῇ ἐκπλήξει τὸ στῆθος τύψας
  15. си· вь҆ꙁпи къ вь҆сѣмъ· сь҆пꙙштии҅мъ о҅тъ вѣка·
    ἐβόησε πρὸς πάντας τοὺς ἀπ' αἰῶνος κεκοιμημένους
  16. и҅ рече господь҆ мои сь҆ всѣми· и҅ о҅тъвѣштавъ х꙯съ
    καὶ εἶπεν· Ὁ κύριός μου μετὰ πάντων. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Χριστὸς
  17. гл꙯а а҅дамови· и҅ съ д꙯хомъ твои҅мъ· и҅ їмъ ꙁа рѫкѫ·
    λέγει τῷ Ἀδάμ· Καὶ μετὰ τοῦ πνεύματός σου. Καὶ κρατήσας ... τῆς χειρὸς
  18. вь҆скрѣшаатъ глагол҄ꙙ· вь҆стани сь҆пꙙи҆· и҅ въскрь҆- ꙁри
    ἀνίστησι λέγων· Ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνά-
  19. сни о҅тъ мрь҆твꙑи҅хъ· и҅ о҅свѣти тꙙ х꙯с· а҅ꙁъ б꙯ъ твои҆
    στα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Ἐγὼ ὁ θεός σου,
  20. бꙑвꙑи тебе ради сꙑнъ твои҆· нꙑнꙗ глагол҄ꙙ· и҅ по
    ὁ διά σε γενόμενος υἱός σου ... νῦν λέγων καὶ κατ'
  21. о҅бласти повелѣваѧ сьвꙙꙁьн҄емь҆· и҅ꙁидѣте· и҅ сѫ-
    ἐξουσίαν ἐπιτρέπων τοῖς ἐν δεσμοῖς· ἐζέλθετε, καὶ τοῖς
  22. штии҅мъ вь҆ ть҆мѣ просвѣтите сꙙ· и҅ лежꙙштии҆-
    ἐν σκότει· φωτίσθητε, καὶ τοῖς κεκοιμημένοις
  23. мъ вь҆станѣте· тебѣ повелѣваѭ̑ вьстани сь҆пꙙи҆·
    ἀνάστητε. Σοὶ δὲ διακελεύομαι· ἔγειρε ὁ καθεύδων.
  24. Не сего бо ради тꙙ сътворихъ· да въ а҅дѣ съвꙙꙁанъ ѥ҅си·
    Οὐ γὰρ διὰ τοῦτό σε πεποίηκα, ἵνα ἐν Ἅιδῃ κατέχῃ δέσμιος.
  25. въскрьсни о҅тъ мрьтвꙑи҅хъ· а҅ꙁъ бо ѥ҅смъ животъ чло-
    Ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν· ἐγὼ γάρ εἰμι ἡ ζωὴ τῶν βρο-
  26. вѣчь҆скꙑи҆· въскрь҆сни съꙁь҆даниѥ҆ моѥ҆· въскрь҆сни
    τῶν. Ἀνάστα πλάσμα το ἐμόν, ἀνάστα
  27. ꙁраче мои· бꙑвꙑи по о҅браꙁоу моѥ҅моу· въстани
    μορφὴ ἡ ἐμὴ ἡ καὶ κατ' εἰκόνα ἐμὴν γεγενημένη. Ἔγειρε,
  28. пои҅ди о҅тъсѫдоу· и҅ тꙑ бо о҅ мь҆нѣ и҅ а҅ꙁъ о҅ тебѣ· ѥ҅дꙿно
    ἄγωμεν ἐντεῦθεν· σὺ γὰρ ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν σοί, ἓν
  29. и҅ нераꙁдѣлимо ѥ҅свѣ тилиште· тебе ради богъ твои҆·
    καὶ ἀδιαίρετον ὑπάρχομεν πρόσωπον. Διὰ σὲ ὁ θεός σου
  30. бꙑхъ сꙑнъ твои҆· тебе ради господь сꙑ· приѧхъ о҅бра-
    γέγονα υἱός σου. Διὰ σὲ ὁ δεσπότης ἔλαβον τὴν σὴν μορφὴν

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia

Image of 234v