<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 233v >

1. вѣчь҆наꙗ҆· въкоупѣ же силꙑ въскликнѫшꙙ·
   αἰώνιοι. Καὶ ἅμα αἱ δυνάμεις ἐβόησαν,
2. въкоупѣ же врата въꙁꙙшꙙ сꙙ· въкоупѣ желѣ-
   ἄμα αἱ πύλαι ἐπῇρθησαν, ἅμα αἱ ἁλύ-
3. ꙁꙿнаꙗ ѫ҅жа и҅ верѣѧ съкроушишꙙ сꙙ· въкоупѣ
   σεις καὶ οἱ μοχλοὶ κατεκλάσθησαν, ἅμα
4. ꙁатвори о҅тъпадошꙙ· въкоупѣ о҅снованиꙗ
   τὰ κλεῖθρα ἐξέπεσαν, ἅμα τὰ θεμέλια
5. тъмницꙙ подвижашꙙ сꙙ· Въкоупѣ проти-
   τοῦ δεσμωτηρίου ἐδονήθησαν, ἅμα αἱ ἐναν-
6. вънꙑѧ силꙑ бѣствоу сꙙ ѧ҅шꙙ· дроугъ дроу-
   τίαι δυνάμεις εἰς φυγὴν ἐτράπησαν, ἕτερος τὸν ἕτερ-
7. га рѣѧ҆· и҅ дроугъ дроуꙁѣ прѣтꙑкаѧ҅ сꙙ· и҅ и҅нъ
   ον συνωθούμενος καὶ ἄλλος πρὸς ἄλλον συμποδιζόμενος, καὶ ἔτερος
8. и҅номоу бѣжати глагол҄ꙙ· о̑устрашишꙙ сꙙ п^о-
   τῷ ἐτέρῳ φυγεῖν φβεγγόμενος. Ἔφριξαν, ἐσα-
9. движашꙙ сꙙ· о̑ужаснѫшꙙ сꙙ съмꙙтошꙙ сꙙ·
   λεύθησαν, κατεπλάγησαν, ἐταράχθησαν,
10. о҅блѣдѣшꙙ сташꙙ въкоупѣ· дивишꙙ сꙙ· не-
    ἠλλοιώθησαν, ἔστησαν ὁμοῦ καὶ ἐξέστησαν,
11. домꙑслишꙙ сꙙ въкоупѣ и҅ вь҆стрепеташꙙ· и҅
    ἠπόρησαν ὁμοῦ καὶ ἐτρόμαξαν. Καὶ
12. о҅въ и҅хъ ꙁѣѧ стоꙗ҅ше· о҅въ же колѣнома лице
    ὁ μὲν κεχηνὼς ἴστατο, ὁ δὲ τοῖς γόνασι τὸ πρόσωπον
13. покрꙑваа҅ше· а҅ дроугꙑи ниць ꙁадь҆хнѣа҅ше
    συνεκάλυπτε, καὶ ἄλλος πρηνὴς ἀνεπήγνυτο,
14. сꙙ· и҅ и҅нъ ꙗ҅ко мрь҆твъ о҅цѣпааше· а҅ дроугꙑи
    καὶ ἕτερος ὡσεὶ νεκρὸς ἀπεστηλοῦτο, καὶ ἄλλος
15. о̑ужасомъ дръжимъ бѣ· и҅ о҅блѣдѣвъ лежаа҅ше·
    τῷ θάμβει κατείχετο, καὶ ... ἠλλοιωμένος κατέκειτο,
16. а҅ дроугꙑи҆ въ ѫ҅трь҆н҄ихъ прибѣжиштихъ
    καὶ ἄλλος ἐνδότερον
17. и҅штаꙁаа҅ше· тоу бо тъгда сь҆сѣче х꙯с· въ о̑ужа-
    ἔφευγεν. Ἐκεῖ γὰρ τότε διέκοψε Χριστὸς ἐν ἐκστάσ-
18. сѣ главꙑ силь҆нꙑи҅хъ· тоу сътрꙙсе сꙙ вь҆ н҄емъ·
    ει κεφαλὰς δυναστῶν, ἐκεῖ ἐσείσθησαν ἐν ἑαυτοῖς,
19. тоу раꙁвръꙁошꙙ о̑уꙁдꙑ своѧ глагол҄ѫште· кт^о
    ἐκεῖ διήνοιξαν χαλινοὺς αὐτῶν λέγοντες, τίς
20. сь҆де ѥ҅стъ цѣсарь҆ славѣ· кто сь҆ ѥ҅стъ таковъи҆·
    ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Τίς ἐστιν οὗτος ὁ τοσοῦτος,
21. таковаꙗ съ толицѣми сь҆де творꙙ чоудеса·
    ὁ μετὰ τοσούτων τοιαῦτα ἐνταῦθα ἐπιτελῶν θαύματα;
22. кто сь҆ ѥ҅стъ цр꙯ь славѣ творꙙи҆ нꙑнꙗ въ а҅дѣ·
    Τίς οὗτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης, ὁ ἐν Ἅιδῃ ποιῶν νῦν
23. не бꙑвъшаꙗ никъгдаже въ а҅дѣ· кꙿто сь҆ ѥ҅стъ
    τὰ οὐδέποτε ἐν Ἅιδῃ γεγενημένα; Τίς ἐστιν οὗτος
24. и҅ꙁводꙙи҆ о҅тъсѫдоу о҅кованꙑѧ о҅тъ вѣка· кт^о
    ὁ ἐξάγων ἔνθεν τοὺς ἀπ' αἰῶνος πεπεδημένους; τίς
25. сь҆ ѥ҅стъ раꙁдроушивꙑи҆ нашѫ непобѣдимѫ-
    ἐστιν οὗτος ὁ λύσας ἡμῶν τῶν ἀηττήτων
26. ѭ̑ дръжавѫ и҅ мѫжь҆ство· К н҄имꙿже о҅тъвѣшта-
    τὸ κράτος καὶ θράσος; Πρὸς οὓς ἀντέκρα
27. ваахѫ господь҆скꙑѧ силꙑ глагол҄ѫштꙙ· о̑у-
    ζον αἱ τοῦ δεσπότου δυνάμεις λέγουσαι· Μα-
28. вѣдѣти ли хоштете кто сь҆ ѥ҅стъ цр꙯ь славѣ·
    θεῖν βούλεσθε τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;
29. гь крѣпъкъ и҅ силь҆нъ· г꙯ь силенъ и҅ крѣпъкъ
    κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός· κύριος δυνατὸς καὶ ἰσχυρὸς
30. и непобѣдимъ въ бранехъ· сь҆ ѥ҅стъ о҅тъвръгъи҆
    καὶ ἀήττητος ἐν πολέμοις. Οὗτος ἐκεῖνός ἐστιν ὁ

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia