<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 231v >

1. вотъ мои кꙿ тебѣ г꙯и бж꙯е мои҆· съмотри· не тъ-
   ή μου πρὸς σέ, κύριε ὁ θεός μου ... θεὸς οὐ δίκαιον κέκρικεν
2. кꙿмо о̑умь҆ръшии҅мъ при н҄емъ и҅ по н҄емъ· по-
   τοῖς ἐπ' αὐτοῦ καὶ μετ' αὐτὸν τῆς οἰκείας μεταδοῦναι μόνοις
3. вѣдати своѥ чловѣколюбиѥ҆· нъ и҅ дръжимꙑ-
   φιλανθρωπίας, ἀλλὰ καὶ τοῖς
4. мъ о҅тъ а҅да· прѣжде пришь҆ствиꙗ ѥ҅го· и҅ сѣ-
   πρὸ τῆς αὐτοῦ ἐπιδημίας ἐν Ἅιδῃ κατεχομένοις καὶ καθη
5. дꙙштии҅мъ въ ть҆мѣ и҅ вь҆ сѣни сь҆мрь҆ть҆нѣ·
   μένοις ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου.
6. тѣмꙿже чловѣкꙑ о̑убо въ пль҆ти сѫштꙙ· плъ-
   Διὸ ἀνθρώπους μὲν ἐν σαρκὶ ὄντας διὰ σαρ-
7. тиѭ̑ дш꙯евь҆нѫѭ̑· богъ и҅ слово посѣтилъ ѥ҅стъ·
   κὸς ἐμψύχου ὁ θεὸς λόγος ἐπεσκέψατο,
8. доушꙙ же бес пль҆ти сѫштꙙ· бж꙯иѥѭ̑ и҅ прѣчи-
   ψυχαῖς δὲ σωμάτων ἀπηλλαγμέναις διὰ τῆς ἐνθέου καὶ ἀχράν-
9. стоѭ̑ своѥ҅ѭ̑ дш꙯еѭ̑ въ а҅дѣ· просвѣтилъ ѥ҅стъ
   του αὐτοῦ ψυχῆς ἐν Ἅιδῃ ἐπέφανεν,
10. тѣлоу· о̑у не божь҆ствоу раꙁлѫченѣ сѫшти·
    σώματος, ἀλλ' οὐ θεότητος ἀπηλλαγμένης.
11. Тѣмже потъштимъ сꙙ и҅ мꙑсль҆ѭ̑ въ а҅дѣ и҅дѣ-
    Οὐκοῦν σπεύσωμεν καὶ τῷ νῷ ἐπὶ τὸν Ἅιδην βαδίσ-
12. мъ· ꙗ҅ко да видимъ· како тоу тъгда дръжа-
    ωμεν, ὅπως ἴδωμεν πῶς ἐκεῖ τότε τὸν τῷ κρά-
13. воѭ̑ крѣпъ҆коѭ̑· о҅тънѫдь҆ дръжитъ· дръжꙙ-
    τει κραταιῶς κατὰ κράτος κρατεῖ
14. штаа҅го мѫчител҄ьство· и҅ вои҅нꙑ свои҅мъ бли-
    τοῦ κράτους κρατοτύραννον, καὶ λαῷ πανστρατί τῇ αὐτοῦ ἀστρα-
15. станиѥ҅мъ· не о̑умираѭ̑штии҅мъ о҅ н҄емъ·
    πῇ τὰς ἀθανάτους ἐκείνας
16. плькомъ чинꙑ· беꙁ-д-рѫкоу вꙙжетъ· двь҆ри
    τῶν φαλαγγών ἀχειρὶ χειροῦται τάξεις, θύρας
17. беꙁдънꙑ въꙁь҆мъ о҅тъ срѣдꙑ· и҅ врата беꙁдрѣвꙿна
    ἀθύρους ἄρας ἐκ μέσου καὶ πύλας ἀξύλους
18. кръстомъ х꙯с сь҆ломь҆· гвоꙁдии҅ же верѣѧ вѣчь҆-
    τῷ σταυρῷ Χριστὸς καταθλάσας, ἥλοις τε μοχλοὺς αἰω-
19. нꙑѧ съкроуши· и҅ съломь҆ и҅ ѫ҅ꙁами· и҅ свои-
    νίους συντρίψας καὶ συνθλάσας, καὶ δεσμοῖς χει-
20. ма рѫкама ѥ҅моу нераꙁдрѣшь҆наꙗ҆ ѫ҅жа желѣ-
    ρενθέτοις τὰς ἀλύτους ἁλύσεις
21. ꙁнаꙗ· ꙗ҅ко воскъ расквьръ· ҅И копь҆ѥ҅мъ про-
    ὡς κηρὸν διαλύσας, καὶ λόγχῃ
22. нъꙁъшоуо̑умоу бж꙯иꙗ҆ ребра· бесплътъноѥ҆
    τῇ θεοπλεύρῳ ἄσαρκην
23. срь҆дьце мѫчителю прободъ· тоу съкроуши
    καρδίαν τυράννου διατρήσας. Ἐκεῖ συνέτριψε
24. дръжавѫ лѫкомъ ѥ҅го· ѥ҅гда кръ҆стъ ꙗ҅ко лѫкъ
    τὰ κράτη τῶν τόξων, ὅτε σταυρῷ ὡς τόξῳ
25. бж꙯иꙗ҅ма рѫкама· ѫ҅ꙁами ꙗ҅ко тꙙтивоѭ̑ на-
    τὰς χειροθέους νευρὰς δι-
26. лꙙче· тѣмже а҅ште съ беꙁмльвьствиѥ҅мъ въ
    έτεινε. Διὸ ἐὰν μεθ' ἡσυχίας ἀ-
27. слѣдъ хс꙯а и҅деши· нꙑнꙗ видиши ѥ҅гда мѫ-
    κολουθήσῃς Χριστῷ, νῦν ὄψει ποῦ μὲν τὸν τύρ-
28. чителꙗ съвꙙꙁа· кде же главѫ ѥ҅го въстъче·
    αννον ἔδησε, ποὺ δὲ τὴν τούτου κεφαλὴν ἀνήρτησε,
29. како же ть҆мницꙙ ѥ҅го раскопа· како же съвꙙ-
    πῶς δὲ τὸ δεσμωτήριον ἀνέσκαψεν, ποῦ δὲ τοὺς δεσμώτ-
30. ꙁьн҄ꙙ и҅ꙁведе· како же ꙁмиѭ̑ распъра· и҅ кꙿде
    ας ἐξήγαγε, πῶς δὲ τὸν ὄφιν ἐπάτησε, καὶ ποῦ

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia