<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 231r >

1. тинь҆нѣи҆ въ а҅дьстѣа҅мь гробѣ· и҅ съмрь҆тьнѣѣмꙿ
   βορβόρου, ἐν τῷ λάκκῳ τοῦ Ἅιδου καὶ τῇ φθορᾷ
2. и҅стьлѣнии҆· тоу въ чрѣвѣ а҅дь҆стѣѣмъ лежитъ
   τοῦ θανάτου. Ἐκεῖ ἐν τῷ κοσμοδοχείῳ τοῦ Ἅιδου κεῖται
3. їѡ̑на· въ о҅браꙁѣхъ христоса вѣчь҆нааго и҅ прѣ-
   εῖς τύπον Ἰωνᾶς Χριστοῦ, τοῦ αἰωνίου καὶ προ-
4. вѣчь҆наа҅го· и҅о҅нꙑ живѫштоуо̑умоу вь҆ вѣкъ и҅
   αιωνίου Ἰωνᾶ τοῦ ζῶντος εἰς αἰῶνα καὶ
5. вь҆ вѣкъ вѣкомъ· и҅ на вѣкꙑ и҅ ѥ҅ште· Тоу да-
   εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἐπ' αἰῶνα καὶ ἔτι. Ἐκεῖ Δα-
6. вꙑдъ о҅ть҆цъ бж꙯ии҆· и҅ж н҄егоже по пль҆ти х꙯с роди
   βὶδ ὁ θεοπάτωρ, ἐξ οὗ τὸ κατὰ σάρκα Χριστός.
7. сꙙ· и҅ что глагол҄ѫ давꙑда и҅ їѡ̑нѫ и҅ соломѡ̑на·
   Καὶ τί λέγω Δαβὶδ καὶ Ἰωνᾶν καὶ Σολομῶντα;
8. тоу самъ їѡ̑а҅нъ великꙑи и҅ бол҄ии҆ вь҆сѣхъ прор^о-
   Ἐκεῖ αὐτὸς Ἰωάννης ὁ πολύς, ὁ μείζων πάντων τῶν προφητ-
9. къ· ꙗ҅ко въ ть҆мнѣхъ ложеснѣхъ х꙯са проповѣ-
   ῶν, ὡς ἐν σκοτεινῇ μήτρᾳ Χριστὸν προκηρύτ-
10. даѧ гробьнꙑи҅мъ вьсѣмъ· соугоубънꙑи҆ прѣ-
    των τοῖς ἐν Ἅιδῃ ἅπασιν, ὁ διττὸς πρό-
11. дътеча· и҅ проповѣдникъ живꙑи҅мъ и҅ мрътвꙑ-
    δρόμος καὶ κῆρυξ ζώντων καὶ νεκρῶν,
12. мъ· посъланꙑи҆ о҅тъ ть҆мницꙙ и҅родовꙑ· въ ть҆-
    ὁ ἐκ φυλακῆς Ἡρώδου τῇ πανδήμῳ φυλακῖ
13. мницѫ доушевънѫѭ̑ о̑умь҆ршии҅мъ о҅тъ вѣ-
    παραπεμφθεὶς τοῦ Ἅιδου τῶν ἀπ' αἰῶν-
14. ка правь҆дь҆никомъ и҅ неправьдникомъ· про-
    ος δικαίων τε καὶ ἀδίκων κεκοιμημένων. Οἱ δὲ προ-
15. роци же и҅ правь҆дивии҆ вь҆си· молитвами непрѣ-
    φῆταί τε καὶ δίκαιοι ἅπαντες λιτὰς ἀλήκτους
16. стаѭ̑штами· бога о҅тътѫдоу молꙗа҅хѫ· и҅ꙁꙿ-
    κρυφιομύστως θεῷ ἐκεῖθεν προσέφερον, λύτ-
17. бавь҆ѥ҅ниꙗ просꙙште· прѣскръбь҆наа҅го того
    ρωσιν ἐξαιτοῦντες τῆς πανωδύνου ἐκείνης
18. о̑умил҄енааго о҅бладаниꙗ вражиꙗ҆· и҅ мрь҆че-
    καὶ κατηφοῦς ἐχθροκράτου ζοφερᾶς
19. ниꙗ прѣть҆мнааго мрака· и҅ о҅въ и҅хъ къ бо꙯у
    καὶ πανεσπέρου παννυξίας. Καὶ ὁ μὲν πρὸς θεὸν
20. глаголаа҅ше· и҅ чрѣва а҅дова вь҆пл҄ь мои҆ о̑услꙑ-
    ἔλεγεν· Ἐκ κοιλίας Ἅιδου κραυγῆς μου ἄκουσ-
21. ша гласъ мои҆· о҅тъвръже мꙙ въ глѫбинꙑ въ-
    ον, φωνῆς μου ... ἐκ βαθέων ἐκέ-
22. ꙁпихъ к тебѣ г꙯и г꙯и о̑услꙑши гласъ мои҆·
    κραξά σοι, κύριε κύριε, εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου.
23. и҅ дроугꙑи҆ просвѣти лице твоѥ и҅ съпасени
    Καὶ ἄλλος· Ἐπίφανον τὸ πρόσωπον σου, καὶ σωθη-
24. бѫдемъ· и҅ и҅нъ сѣдꙙи на херовимѣ ꙗ҅ви сꙙ·
    σόμεθα. Καὶ ἕτερος· Ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβὶμ ἐμφάνηθι.
25. въꙁдвигни силѫ твоѭ̑ и҅ приди съпастъ на-
    ... Ἐξέγειρον τὴν δυναστείαν σου καὶ ἐλθὲ εἰς τὸ σῶσαι ἡμ-
26. съ· и҅ и҅нъ скоро да варꙙтъ нꙑ штедротꙑ тво-
    ᾶς. Καὶ ἕτερος· Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί σου,
27. ѧ г꙯и· и҅ дроугꙑи҅ и҅ꙁбави доушѫ моѭ̑ о҅тъ а҅да
    κύριε. Καὶ ἄλλος· Ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἐξ Ἅιδου
28. прѣи҅сподь҆нꙗго· и҅ и҅нъ г꙯и и҅ꙁвелъ ѥ҅си о҅тъ а҅да
    κατωτάτου. Καὶ ἕτερος· Κύριε, ἀνάγαγε ἐξ Ἅιδου
29. доушѫ моѭ̑· и҅ дроугꙑи҆ не о҅стави доушꙙ моѥ҅ѧ
    τὴν ψυχήν μου. Καὶ ἄλλος· Μὴ ἐγκαταλίπῃς τὴν ψυχήν μου
30. въ а҅дѣ· и҅ и҅нъ да вь҆ꙁидетъ и҅ꙁ исть҆лѣниꙗ жи-
    εἰς Ἅιδην. Καὶ ἕτερος· Ἀναβήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζω-

---

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia