<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 229v >

1. приложъшии сꙙ къ божию̑ лицоу· блажѫ рамѣ тв^о-
   προσπέλασαν πρὸς τὸ τοῦ θεοῦ πρόσωπον. Μακαρίζω σου τοὺς ὤμους
2. и҆ понесъшии носꙙштааго чловѣка· блажѫ гла-
   τοὺς βαστάσαντας τὸν πάντας βαστάζοντα. Μακαρίζω
3. вѫ твоѭ̑ ѥ҅и҅же прикоснѫ сꙙ їс꙯ глава вь҆сѣмъ·
   σου τὴν κεφαλήν, ᾗ προσήγγισεν Ἰησοῦς πάντων κεφαλή.
4. блажѫ їѡ̑сифа и҅ никодима· бꙑсте бо прѣжде
   Μακαρίζω Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημον. Γεγόνασι γὰρ πρὸ
5. херовимъ херовимѣи҅ша бога вь҆ себѣ носꙙшта·
   τῶν Χερουβὶμ Χερουβὶμ θεὸν ἐν ἑαυτοῖς ... φέροντες·
6. бꙑсте прѣжде шестокриль҆нꙑи҅хъ богоу слоу-
   γεγόνασι πρὸ τῶν ἑξαπτερύγων θεοῦ ὑπουρ-
7. ꙁѣ· не крильма нъ плаштаницеѭ̑ бога покрꙑ-
   γοί, οὐ πτέρυξιν, ἀλλὰ σινδόσι τὸν θεὸν καλύ-
8. въша· и҅ почътъша ѥ҅гоже херовимъ трепештѫ-
   ψαντες καὶ τιμήσαντες. Ὃν γὰρ τὰ Χερουβὶμ τρέμου-
9. тъ· сего на рамѣхъ и҅ѡ̑сифъ и҅ никодимъ носи-
   σι, τοῦτον ἐπὶ τῶν ὤμων Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημος φέρου-
10. те· ꙗ҅ко и҅ вь҆си беспльть҆нꙑи҅хъ чинове сь҆ н҄и-
    σι, ὡς καὶ πᾶσαι αἱ τῶν ἀσωμάτων τάξεις συνκο-
11. ма носꙙтъ· и҅деже їѡ̑сифъ и҅ никодимъ· не тоу
    μίζουσιν. Ἔνθα γὰρ Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημος· οὐκοῦν
12. ли сь҆нꙙшꙙ сꙙ· и҅ вь҆си божии а҅ггелъ народи· и҅ ва-
    συνέδραμε καὶ πᾶς ὁ τῶν ἀγγέλων θεόδημος· καὶ προ-
13. раѭ̑тъ херовимъ· и҅ прѣтѣкаѭ̑тъ серафимъ·
    φθάνει Χερουβίμ, καὶ συντρέχει Σεραφίμ,
14. и҅ с н҄има носꙙтъ прѣстолꙑ· и҅ покрꙑваѭ̑тъ
    καὶ συμβαστάζουσι θρόνοι, καὶ καλύπτουσι
15. шестокриль҆нии҆· и҅ трепештѫтъ многоо҅чи-
    τὰ ἑξαπτέρυγα, καὶ φρίττουσι τὰ πολυόμμα-
16. тии҆· видꙙште їсоуса въ пльти беꙁъ о҅чию̑· и҅
    τα, ὁρῶντα Ἰησοῦν ἐν σαρκὶ ἀόμματον, καὶ
17. прикрꙑваѭ̑тъ силꙑ· и҅ поѭ̑тъ владꙑчь҆ствиꙗ·
    συγκαλύπτουσι δυνάμεις, καὶ ᾄδουσιν αἱ ἀρχαί,
18. и҅ трепештѫтъ чинове· и҅ дивꙙтъ сꙙ о̑ужасаѭ̑-
    καὶ φρίττουσιν αἱ τάξεις, καὶ ἐξίστανται θαμβού-
19. ште сꙙ къ себѣ и҅ сътꙙꙁаѭ̑ште сꙙ глагол҄ѫтъ·
    μεναι πρὸς ἑαυτὰς διαποροῦσαι, καὶ λέγουσι·
20. что се страшноѥ слово и҅ боꙗ҅ꙁнь҆· и҅ трепетъ и҅ о̑у-
    τίς οὗτος ὁ φοβερὸς λόγος καὶ φόβος καὶ τρόμος καὶ τρό-
21. жасъ· чꙿто се великоѥ и҅ дивъноѥ чоудо· неви-
    πος; τί τοῦτο τὸ μέγα καὶ παράδοξον ... θέαμα;
22. димꙑи҆ намъ беспльтьнꙑимъ вꙑспрь҆ богъ·
    ὁ ἄνω ἠμῖν τοῖς ἀσωμάτοις [ὡς] θεὸς [φρικτὸς καὶ] ἀθεώρητος
23. ниꙁъ чловѣкъ· мрътвъ и҅ нагъ видимъ ѥ҅стъ·
    κάτω βροτοῖς ὡς βροτὸς γυμνὸς καὶ νεκρὸς εὐθεώρητος,
24. ѥ҅моуже прѣстоѧтъ херовимъ съ говѣн҄иїмъ·
    ᾧ παρίστανται Χερουβὶμ μετ' εὐλαβείας,
25. сего їѡ̑сифъ и҅ никодимъ погрибаѥ҅та бе сѫмꙿ-
    τοῦτον Ἰωσὴφ καὶ Νικόδημος κηδεύουσι μετ' ἀδεί-
26. нѣниꙗ· къгда сьниде не о҅ставл҄ии҆ вꙑспрь-
    ας. Πότε κατῆλθεν ὁ τὰ ἄνω μὴ λιπών;
27. н҄ии҅хъ· ка^ко сь҆ниде сꙑи вънѫтрь҆· како на ꙁе-
    πῶς ἐξῆλθεν ὁ ἔσω ὤν; πῶς
28. мьѭ приде и҅спльнꙗѧи чловѣка· како сълѣꙁе
    ἦλθεν ἐπὶ γῆς ὁ τὰ πάντα πληρῶν; πῶς ἐξέδυ
29. не чоувъшоу ни ѥ҅диномоу· сꙑи вꙑспрь съ о҅-
    ὁ πάντας λαθών; ὁ ἄνω μετὰ πα-
30. тꙿцемъ въи҅нѫ ꙗ҅ко богъ· не ꙗ҅вии҅ сꙙ намъ ни-
    τρὸς ὡς θεὸς ἀνελλιπῶς, ὁ οὐπώποτε φανεὶς ἡμῖν

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia