<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 228v >

1. на ꙁеми въ пльти бога нага· нъ ни пакꙑ нага· и҅ ви-
   ἐπὶ τῆς γῆς ἐν σαρκὶ θεὸν γυμνόν, ἀλλ' οὐδὲ πάλιν γυμνὸν καὶ ὁ-
2. дꙙтъ лежꙙшта ниꙁъ· въꙁведъшааго вь҆сꙙ горѣ
   ρᾶται κείμενος κάτω ὁ πάντας ἐλκύσας ἄνω,
3. и҅ бꙑваатъ въ малѣ беꙁ доуха· животъ вь҆сѣмъ
   καὶ γίνεται πρὸς βραχὺ ἄπνους ἡ πάντων ζωὴ
4. и҅ дх꙯ъ· и҅ видꙙтъ беꙁъ о҅чию̑· съꙁъдавъшаа҅го мн^о-
   καὶ πνοή· καὶ ὁρᾶται ἀόμματος ὁ κτίσας τὰ πο-
5. гоо҅чител҄ьнаꙗ· и҅ лежитъ въꙁнакъ въскрѣшение
   λυόμματα, καὶ κεῖται ὕπτιος ἡ πάντων ἀνάστασις
6. вь҆сѣмъ· и҅ о̑умрь҆штенъ бꙑваа҅тъ богъ пль҆тиѭ̑·
   καὶ νεκροῦται θεὸς σαρκὶ
7. вь҆скрѣшаѧи҆ мрь҆твꙑѧ· и҅ мль҆читъ въ плъти
   ὁ τοὺς νεκροὺς ἀνιστῶν, καὶ σιγᾷ ἐν σαρκὶ
8. громъ божиꙗ словесе· и҅ въꙁдвиженъ бꙑваатъ дла-
   ἡ τοῦ θεοῦ λόγου βροντή, καὶ αἴρεται παλά-
9. нь҆ми· съдръжꙙи҆ ꙁемь҆ѭ̑ рѫкоѭ̑· воле о̑убо їѡ̑си-
   μαις ὁ τὴν γῆν κατέχων δρακί. Ἆρα γὰρ ἆρα, Ἰωσήφ,
10. фе и҅спрошии и҅ прии҅мъ· вѣси ли о̑убо кого приѧ҅-
    αἰτήσας καὶ λαβὼν οἶδας ὃν εἴλη-
11. тъ пристѫпл҄ь къ кръстоу· и҅ сь҆немъ и҅соуса· вѣ-
    φας; ἆρα προσελθὼν τῷ σταυρῷ καὶ καθελὼν Ἰησοῦν οἶ-
12. си ли о̑убо кого понесе· а҅ште о̑убо вѣси ѥ҅гоже дръ-
    δας τίνα ἐβάστασας; εἰ ὄντως οἶδας ὃν κρα-
13. жиши· нꙑнꙗ бꙑстъ богатъ· како же о̑убо и҅ бо-
    τεῖς, νῦν γέγονας πλούσιος. Πῶς δὲ ἄρα καὶ τὴν θεό-
14. жию̑ тѣлеси семоу· и҅ страшноуо̑умоу твориши
    σωμον ταύτην καὶ φρικωδεστάτην [Ἰησοῦ] ἐπιτελεῖς
15. погребениѥ҆· похваль҆на о̑убо ѥ҅стъ твоꙗ любꙑ·
    κηδείαν; ἐπαινετὸς μέν σου ὁ πόθος,
16. нъ паче похвал҄ено доуши твоѥи҆ дръꙁновениѥ·
    ἀλλ' ἐπαινετώτερος ὁ τῆς ψυχῆς σου τρόπος.
17. воле о̑убо не трепештеши ли· на рѫкоу носꙙ ѥ҅го-
    Ἆρα γὰρ ἆρα οὐ φρίττεις ὃν τὰ Χερουβὶμ φρίττει,
18. же трепештѫтъ херовимъ· которꙑи҅мъ бо стра-
    ἐπὶ χειρῶν, βαστάζων; ΙΙοίῳ γὰρ φό-
19. хомъ· бж꙯ии҆ пль҆ти тои съвлачиши лентии҆· ка-
    βῳ τῆς θείας ἐκείνης σαρκὸς ἀπογυμνοῖς τὸ λέντιον;
20. цѣмъ же говѣниимъ приѧтъ о҅чи трепештꙙ вь҆-
    πῶς δὲ δὴ εὐλαβῶς τὸ ὄμμα κατέστελλες φρίττων ἐνατε-
21. ꙁирати· и҅ о҅тъкрꙑти тѣло бога сьмѣрьшааго
    νίζειν ἀνακαλύπτων φώσιν σαρκὸς θεοῦ
22. сꙙ вол҄еѭ̑· воле о̑убо рь҆ци ми ѡ̑ їѡ̑сифе· и҅ къ въ-
    τοῦ ὑπὲρ φύσιν ; ἆρα γὰρ ἆρα εἰπέ μοι, ὦ Ἰωσήφ, καὶ πρὸς ἀνα-
23. стокоу ꙗ҅ко и҅ мрьтва погрѣбаѥ҅ши їсоуса· въст^о-
    τολὰς θάπτεις καθάπερ νεκρόν, τὴν ἀνατο-
24. ка въстокомъ· воле о̑убо и҅ свои҅ма прь҆стома· ꙗ҅-
    λὴν τῶν ἀνατολῶν Ἰησοῦν; Ἆρα δὲ καὶ τοῖς σοῖς δακτύλοις
25. ко мрьтвоу їсоусови ꙁатвараѥ҅ши о҅чи· о҅твръꙁъ-
    νεκροπρεπῶς Ἰησοῦ κατακλείεις τὰ ὄμματα τοῦ
26. шоуо̑умоу свои҅мъ пръстомъ слѣпааго о҅чи·
    τῷ ἀχράντῳ δακτύλῳ τοῦ τυφλοῦ ἀνοίξαντος ὄμμα;
27. воле и҅ о̑уста сътискаѥ҅ши· о҅твръꙁъшоуо̑умꙋ
    ἆρα δὲ καὶ τὸ στόμα περικλείεις τοῦ τοῦ μογιλάλου ἀνοίξαντος
28. о̑уста гѫгънивоуо̑умоу· воле же и҅ рѫцѣ съла-
    στόμα; ἆρα δὲ καὶ χεῖρας περι-
29. гаѥ҅ши· простеръшоуо̑умоу и҅съхъшии рѫцѣ·
    στέλλεις τοῦ ἐκτείναντος τὰς ξηρανθείσας χεῖρας;
30. и҅ли и҅ ноꙁѣ по ꙁаконоу мрьтвꙑи҅мъ вꙙжеши·
    ἢ καὶ τοὺς πόδας νεκροπρεπῶς καταδεσμεῖς

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia