<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 227v >

1. и҅ а҅л[г]оуи штедръ· а҅ їѡ̑сифъ въ дръꙁновениѥ ѥ҅-
   καὶ ἀλόῃ μεγαλόψυχος, ὁ δὲ Ἰωσὴφ ἐν τῇ πρὸς Πιλάτον ... παρρησίᾳ.
2. же къ пилатоу похвальнъ· съ бо вь҆сакъ страхꙿ
   ἀξιέπαινος. Οὗτος γὰρ πάντα φόβον
3. о҅тъвръгъ· дръꙁноувъ вь҆ниде къ пилатоу·
   ἀπορριψάμενος τολμήσας εἰσῆλθεν πρὸς Πιλάτον,
4. просꙙ тѣла їсоусова· и҅ въшъдъ прѣмѫдро о҅ть-
   αἰτούμενος τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καὶ εἰσελθὼν πανσόφως πάντως
5. нѫдь начꙙтъ· да вь҆ꙁлюбь҆ѥ҅нꙑѧ мꙑсли не п^о-
   ἐχρήσατο, ἵνα τοῦ ποθουμένου σκοποῦ ἐντὸς
6. грѣшитъ· тѣмже не начинаѥ҅тъ великꙑи҅ми
   γένηται. Διὸ οὐκ ἐχρήσατο πρὸς Πιλάτον ...
7. рѣчь҆ми нѣкꙑи҅ми къ пилатоу· да не вь҆ сего
   τισι ... ὑψηλοῖς ῥήμασιν, ἵνα μὴ εἰς ὀργὴν τοῦτον
8. раꙁдражъ о҅тъпадетъ прошениꙗ· ни глагол҄етꙿ
   ἐξάψας ἐκπέσῃ τῆς αἰτήσεως· οὐδὲ λέγει
9. к н҄емоу даждъ ми тѣло їсосово· о҅мрачь҆шааго
   πρὸς αὐτὸν „Δός μοι τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ,
10. сль҆нце прѣжде мала врѣмене· и҅ камениѥ раꙁꙿ-
    τοῦ πρὸ βραχέος τὸν ἥλιον σκοτίσαντος, καὶ τὰς πέτρας ῥήξ-
11. дробь҆ша· и҅ ꙁемь҆ѭ̑ потрꙙсъша· и҅ гробꙑ о҅твръ-
    αντος, καὶ τὴν γῆν δονήσαντος, καὶ τὰ μνημεῖα ἀνοίξ-
12. ꙁъша· и҅ катапеѳаꙁмѫ црь҆къвънѫѭ̑ раꙁдъра-
    αντος καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ σχίσαν-
13. въша· ничтоже таково къ пилатоу глагол҄етъ·
    τος.” Οὐδὲν τοιοῦτον πρὸς Πιλάτον λέγει,
14. нъ чꙿто прошениѥ нѣкоѥ мало ѡ̑ сѫди и о҅тъ-
    ἀλλὰ τί; αἴτησίν τινα οἰκτράν, ὦ κριτά, καὶ τοῖς πᾶσι
15. нѫдь мала просꙙ к тебѣ придохъ· даждъ ми
    μικράν, αἰτούμενος πρὸς σὲ παραγέγονα· δός μοι
16. тѣло мрь҆тво на погребениѥ҆· о҅ного о҅сѫжденаꙿ-
    γεκρὸν πρὸς ταφὴν τὸ σῶμα ἐκείνου τοῦ παρά σου κατακρι-
17. го о҅тъ тебе· їсоуса наꙁареа їсоуса ништааго·
    θέντος Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, Ἰησοῦ τοῦ πτωχοῦ,
18. їсоуса бесхрамника· їсоуса сего видꙙштааго
    Ἰησοῦ τοῦ ἀοίκου, Ἰησοῦ τούτου τοῦ κρεμαμένου
19. нага· сьмѣренааго їсоуса· ѫ҅ꙁьника їсоуса·
    γυμνοῦ, τοῦ εὐτελοῦς ... Ἰησοῦ τοῦ δεσμίου,
20. о҅кръвенааго страннааго· и҅ въ странь҆нꙑи҅хꙿ
    ... τοῦ αἰθρίου ... τοῦ ξένου καὶ ἐπὶ ξένοις
21. неꙁнаѥ҅ма· и҅ небрѣгома вь҆сѣми видꙙшта·
    ἀγνωρίστου καὶ εὐκαταφρόνητοι πᾶσι κρεμαμένου.
22. Даждъ ми сего страннаа҅го· каꙗ бо ти поль҆ꙁа
    Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον· τί γάρ σε ὠφελεῖ
23. о҅тъ тѣла странь҆наꙿго сего· Даждъ ми сего на-
    τὸ σῶμα τούτου τοῦ ξένου; δός μοι τοῦτον ...
24. ꙁареа странь҆нааго· ѥ҅моуже странꙑ не сьвѣ-
    τὸν ξένον, οὗτινος τὴν χώραν ἀγνο-
25. мъ странꙿнии҆· Даждъ ми сего странꙿнааго·
    οῦμεν οἱ ξένοι. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον,
26. ѥ҅моуже о҅тьца не ꙁнаѥ҅мъ странꙿнии҆· Даждъ
    οὗτινος τὸν πατέρα ἀγνοοῦμεν οἱ ξένοι. Δός
27. ми сего странꙿнааго· ѥ҅моуже мѣста и҅ жили-
    μοι τοῦτον τὸν ξένον, οὗτινος τὸν τόπον καὶ ... τὸν τρόπ-
28. шта не сь҆вѣмъ страннии҆· Даждъ ми сего стра-
    ον ἀγνοοῦμεν οἱ ξένοι. Δός μοι τοῦτον τὸν ξέ-
29. ннааго· не и҅мѫштааго сь҆де кꙿде главꙑ подъ-
    νον ... τὸν μὴ ἔχοντα ὧδέ που τὴν κεφαλὴν κλῖν-
30. клонити· даждъ ми сего страннааго въ стра-
    αι. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ὡς ξέν-

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia