<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 227r >

1. чловѣкомъ· прошааше брьниѥ о̑у брь҆ниꙗ при-
   τῶν βροτῶν. Αἰτεῖται πηλὸς πρὸς πηλοῦ λα-
2. ѧти ꙁиждителꙗ вь҆сѣмъ· сѣно о҅тъ сѣна при-
   βεῖν τὸν πάντων πλαστουργόν, ὁ χόρτος παρὰ χόρτου κομί-
3. ѧ҅ти г҄ео҅нъскаа҅го о҅гн҄и ⁝ капь҆ꙗ мала· о҅тъ ка-
   σασθαι τὸ οὐράνιον πῦρ, ἡ σταγὼν ἡ οἰκτρὰ παρὰ στα-
4. пь҆ѧ приѧти беꙁдънѫ· кто видѣ и҅ли кто
   γόνος λαμβάνει τὴν ἄβυσσον. Τίς εἶδεν, ἢ τίς
5. слꙑша къде чловѣка чловѣкови творь҆ца чл^о-
   ἤκουσεν πώποτε, ἄνθρωπον ἀνθρώπῳ τὸν ποιητὴν τῶν ἀν-
6. вѣкомъ даѭ̑шта· беꙁаконꙿникъ правь҆дь҆-
   θρώπων χαριζόμενον; ἄνομος τὸν δίκαι-
7. ника· и҅ творь҆ца ꙁакономъ о҅бѣштаваѥ҅тъ сꙙ
   ον ὑπισχνεῖται
8. дати· сѫдии о҅сѫжденъ· ꙗ҅ко и҅ о҅сѫждена сѫди-
   χαρίζεσθαι. Κριτὴς ἄκριτος ὡς κατάκριτον τὸν κρι-
9. ѭ̑ сѫдиꙗ҅мъ въ погребениѥ даѥ҅тъ· поꙁдѣ
   τὴν τῶν κριτῶν εἰς ταφὴν ἀφίησιν. Ὀψίας
10. бꙑвъшоу приде чловѣкъ· и҅менемъ їѡ̑сифꙿ·
    γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος [πλούσιος] τοὔνομα Ἰωσήφ,
11. въ и҅стинѫ богатъ· ꙗ҅ко вь҆се съложеноѥ тѣло
    ὄντως πλούσιος, ὡς πᾶσαν τὴν σύνθετον ὑπόστασιν
12. господь҆н҄е прии҅мъ· въ и҅стинѫ богатъ ꙗ҅ко
    τοῦ κυρίου κομισάμενος, ἀληθῶς πλούσιος, ὅτι
13. соугоубоуѧ· о҅сиѭ̑ хс꙯овѫ о҅тъ пилата приѧтъ·
    τὴν διττὴν οὐσίαν τοῦ Χριστοῦ παρὰ Πιλάτου ἔλαβε,
14. и҅ богатъ ꙗ҅ко бесцѣннаа҅го бисъра· достои҅нъ
    καὶ γὰρ πλούσιος, ὅτι τὸν ἀτίμητον μαργαρίτην ἠξιώ-
15. бꙑстъ приѧ҅ти· въ и҅стинѫ богатъ вълагали-
    θη κομίσασθαι. Ὄντως πλούσιος· βαλάντι-
16. ште бо понесе· пль҆но божь҆ствь҆нааго богать҆-
    ον γὰρ ἐβάστασεν γέμον τοῦ θησαυροῦ τῆς θεότητος.
17. ства· како бо не богатъ вь҆семоу мироу жиꙁнь·
    Πῶς γὰρ οὐ πλούσιος ὁ τὴν τοῦ κόσμου ζωὴν
18. съпасъноѥ сътꙙжавъ· како не богатъ їѡ̑сифꙿ
    καὶ σωτηρίαν κτησάμενος; πῶς δὲ οὐ πλούσιος Ἰωσήφ,
19. даръ прии҅мъ· питаѭ̑штааго вь҆сꙙ и҅ вь҆сѣми
    δῶρον δεξάμενος τὸν πάντας τρέφοντα καὶ πάντων
20. о҅бладаѭ̑штаа҅го· поꙁдѣ бꙑвъшоу· бѣ бо о̑у-
    δεσπόζοντα; ὀψίας δὲ γενομένης· ἦν γὰρ λοι-
21. бо ꙁашъло въ а҅дъ правь҆дноѥ҅ сль҆нь҆це· тѣмже
    πὸν δύσας ἐν Ἅιδῃ ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος. Διὸ
22. приде чловѣкъ богатъ и҅менемь҆ їѡ̑сифъ· о҅тъ
    ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος τοὔνομα Ἰωσὴφ ἀπὸ
23. а҅римаѳеѧ и҅же бѣ крꙑѧ҅ сꙙ· страха ради їю̑деи҅-
    Ἀριμαθαίας, ὃς ἦν κρυπτόμενος διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαί-
24. ска· приде же и҅ никодимъ· пришъдъи къ їсоу-
    ων· ἦλθεν δὲ καὶ Νικόδημος, ὁ ἐλθὼν πρὸς τὸν Ἰη-
25. сови ноштиѭ̑· таи҅нꙑ таи҅намъ потаѥнꙑ·
    σοῦν νυκτός· μυστήρια μυστηρίων ἀπόκρυφα.
26. дъва потаѥна о̑ученика· съкрꙑтъ їсоуса въ
    Δύο κρυπτοὶ μαθηταὶ κατακρύψαι Ἰησοῦν ἐν
27. гробѣ грꙙдета· съкръвенѫѭ̑ въ а҅дѣ тѣснѫ·
    τάφῳ ἔρχονται, τὸ κρυπτὸν ἐν τῷ Ἅιδῃ μυστήριον
28. потаѥ҅ноуоумоу въ пль҆ти богоу· свои҅мъ въскрꙿ-
    τοῦ κρυπτοῦ θεοῦ ἐν σαρκὶ διὰ τῆς ἰδίας κρύ-
29. сении҅мъ о̑учꙙшта· дроугъ же дроуга прѣспѣ-
    ψεως διδάσκοντες, ἕτερος δὲ τὸν ἕτερον ὑπερβάλ-
30. ваѧ въ божиѭ̑ любь҆ве· никодимъ бо въ ꙁмурꙿнѫ
    λων τῇ πρὸς θεὸν διαθέσει. Ὁ μὲν γὰρ Νικόδημος ἐν τῇ σμύρνῃ

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia