<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 226v >

1. пастоуси· хръстосово благовѣсть҆ствоуѭ̑тъ ро-
   ποιμένες τὴν Χριστοῦ εὐηγγελίζοντο γέν-
2. дь҆ство· нъ и҅ пръвии вь҆сѣмъ пастоуси христо-
   νησιν. Ἀλλὰ καὶ πρῶτοι πάντων ποιμένες Χρι-
3. сови о̑ученици благовѣствовашꙙ· христос^о-
   στοῦ μαθηταὶ εὐηγγελίσθησαν τοῦ Χρι-
4. воѥ и҅ꙁ мрътвꙑи҅хъ порождениѥ· тоу радоу-
   στοῦ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀναγέννησιν. Ἐκεῖ χαῖ-
5. и҅ сꙙ а҅гг҄елъ дѣвѣи вь҆ꙁьпи· и҅ сьде радоуи҅те
   ρε ὁ ἄγγελος τῇ παρθένῳ ἐβόησε, καὶ ἐνταῦθα· χαίρετε
6. сꙙ велика сь҆вѣта а҅гг҄елъ· х꙯с женамъ въпиꙗ҅-
   ὁ τῆς μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, Χριστός, ταῖς γυναιξὶν ἀνέκρα-
7. ше· въ прьвоѥ родь҆ство· х꙯с по трехъ десꙙтехъ
   γεν. Ἐν τῇ πρώτῃ γεννήσει Χριστὸς μετὰ τεσσαράκοντα
8. дь҆нь· вьниде въ ꙁемънꙑи їе҅роусалимъ въ
   ἡμέρας εἰσῆλθεν εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, εἰς
9. црь҆къве· и҅ принесе ꙗ҅ко прь҆вѣнь҆цъ· два гръ-
   τὸν ναόν, καὶ προσήγαγεν ὡς πρωτότοκος ζεῦγος τρυ-
10. личишта богови· съ і въ погребениѥ ѥ҅го же
    γόνων θεῷ. Ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ
11. о҅тъ мрь҆твꙑи҅хъ· х꙯с по четꙑрехъ десꙙтехъ дь-
    ἐκ νεκρῶν αὐτοῦ ἀναγεννήσει Χριστὸς μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέ-
12. нии҆ вь҆ꙁиде въ вꙑшь҆н҄иї и҅е҅роусалимъ· ѭ̑доу-
    ρας ἀνῆλθεν εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ὅθεν
13. же не раꙁлѫчи сꙙ въ и҅стинънаꙗ ст꙯аꙗ ст꙯ꙑмъ·
    οὐκ ἐχωρίζετο, εἰς τὰ ὄντως ἅγια τῶν ἁγίων
14. ꙗ҅ко прь҆вѣнець неи҅сть҆лѣнь҆нъ и҅ꙁ мрътвꙑи҅-
    ὡς πρωτότοκος ἄφθαρτος ἐκ νεκρῶν,
15. хъ· и҅ приносꙙ богови и҅ о҅ть҆цоу два гръличиш^та·
    καὶ προσήγαγε τῷ θεῷ καὶ πατρὶ ὡς δύο ἀμώμους τρυγόνας
16. доушѫ и҅ пль҆ть҆ нашѫ· ѥ҅гоже и҅ приѧтъ· ꙗ҅ко
    τὴν ψυχὴν καὶ τὴν σάρκα τὴν ἡμετέραν· ὃν καὶ ὑπεδέξατο ὡς
17. сумеѡ̑нъ е҅теръ· ветъхъи дьнемъ богъ· ꙗ҅ко
    Συμεών τις, ὁ παλαιός τῶν ἡμερῶν θεός [καὶ πατήρ], ὡς
18. въ рѫцѣ свои въ своꙗ ꙗ҅дра· а҅ште ли вѣть҆скꙑ
    ἐν ἀγκάλαις τοῖς ἰδίοις κόλποις [ἀπεριγράπτως]. Εἰ δὲ μυθι-
19. ѧ· а҅ не вѣрно слꙑшиши· о҅бличаѭ̑тъ тꙙ не-
    κῶς ταῦτα καὶ οὐ πιστῶς ἀκούεις, κατηγοροῦσί σου αἱ ἄ-
20. движимии печате· господь҆скааго погребе-
    λυτοι σφραγῖδες τοῦ δεσποτικοῦ τῆς ἀναγεν-
21. ниꙗ христосова гроба· ꙗ҅коже бо ꙁнаменаномꙿ
    νήσεως Χριστοῦ μνήματος ὥσπερ γὰρ ἐσφραγι-
22. печатьмь· дѣвь҆ствьнꙑи҅мъ ꙁатвореномъ·
    σμένων [τῶν πανεμφύτων μητρανοίκτων] κλείθρων τῆς παρθενικῆς φύσεως
23. х꙯с о҅тъ дѣвꙑ роди сꙙ· тако не о҅твръстомъ сѫште-
    Χριστὸς ἐκ παρθένου γεγέννηται, οὕτως ἀδιανοίκτων ὄντων
24. мъ· гробь҆нꙑи҅мъ печать҆мь҆· х꙯сово порождение҆
    τῶν τοῦ τάφου σφραγίδων ἡ Χριστοῦ ἀναγέννησις
25. бꙑстъ· како же въ гробѣ и҅нъгда· и҅ о҅тъ кꙑи҅хъ
    πέπρακται. Πῶς δὲ ἐν τάφῳ καὶ πότε καὶ ὑπὸ τίνων
26. х꙯с жиꙁнь полагаѥ҅тъ сꙙ· ст꙯ꙑи҅хъ словесъ да
    Χριστὸς ἡ ζωή κατατίθεται τῶν ἱερῶν λογίων
27. слꙑшимъ· поꙁдѣ же бꙑвъши рече· приде чл^о-
    ἀκούσωμεν. Ὀψίας δὲ γενομένης, φησίν ἦλθεν ἄν-
28. вѣкъ богатъ и҅менемь їѡ̑сифъ· сь дръꙁнѫвъ
    θρωπος πλούσιος τοὔνομα Ἰωσήφ· οὗτος τολμήσας
29. вь҆ниде къ пилатоу· и҅ проси тѣла и҅соусова· вь҆-
    εἰσῆλθεν πρὸς Πιλάτον, καὶ ᾐτήσατο [παρ' αὐτοῦ] τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Εἰσ-
30. ниде чловѣкъ къ чловѣкоу· просꙙ приѧти бога
    ῆλθεν βροτὸς πρὸς βροτόν, αἰτούμενος λαβεῖν τὸν θεόν

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia