<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 225r >

1. димъ Соугоубь҆ дь҆несь҆ пришь҆ствиѥ госпо-
   ρατος. Διττὴ σήμερον τοῦ δεσπότου παρουσία,
2. дьн҄е· соугоубь҆ съмотрениѥ· соугоубь҆ чло-
   διττὴ οἰκονομία, διττὴ φιλαν-
3. вѣколюбиѥ· соугоубь҆ сьнитиѥ· въкоупѣ
   θρωπία, διττὴ κατάβασις ὁμοῦ
4. же сь҆мѣрениѥ· соугоубо къ чловѣкомъ по-
   καὶ συγκατάβασις, διττὴ πρὸς ἀνθρώπους ἐπί-
5. сѣштениѥ· о҅тъ небесе на ꙁемь҆ѭ̑· о҅тъ ꙁемь҆ѧ
   σκεψις, ἀπ' οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν, ἀπὸ τῆς γῆς
6. подъ ꙁемь҆ѭ̑ богъ приходитъ· врата а҅дова
   ὑποκάτω τῆς γῆς ὁ θεὸς παραγίνεται. Πύλαι Ἅιδου
7. о҅твръꙁаѭ̑тъ сꙙ· съпꙙштии҆ о҅тъ вѣка радоу-
   ἀνοίγονται. Οἱ ἀπ' αἰῶνος κεκοιμημένοι ἀγάλ-
8. и҅те сꙙ· сѣдꙙштии҆ вь҆ ть҆мѣ и҅ вь҆ сѣни сь҆мрь҆-
   λεσθε, οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθήμενοι
9. ть҆нѣ великꙑи свѣтъ прии҅мѣте· съ робꙑ го-
   τὸ μέγα φῶς ὑποδέξασθε. Μετὰ τῶν δούλων ὁ δεσ-
10. сподь҆· съ мрь҆твꙑи҅ми богъ· съ о̑умъръшии҅-
    πότης, μετὰ τῶν νεκρῶν ὁ θεός, μετὰ τῶν θνητῶν
11. ми животъ· съ повинънꙑи҅ми неповинънъи·
    ἡ ζωή, μετὰ τῶν ὑπευθύνων ὁ ἀνεύθυνος,
12. съ сѫштии҅ми въ ть҆мѣ не мрь҆чꙙи҆ свѣтъ·
    μετὰ τῶν ἐν σκότει τὸ ἀνέσπερον φῶς,
13. съ плѣнь҆никꙑ свободител҄ь· съ прѣи҅сподь҆-
    μετὰ τῶν αἰχμαλώτων ὁ ἐλευθερωτής, μετὰ τῶν κατω-
14. н҄ии҅ми прѣвꙑшьн҄ии небесъ· х꙯с на ꙁеми вѣ-
    τάτω ὁ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν. Χριστὸς ἐπὶ γῆς, πεπι-
15. ровахомъ· х꙯с въ мрътвꙑи҅хъ с н҄имъ сь҆нидѣ-
    στεύκαμεν· Χριστὸς ἐν νεκροῖς, συγκατέλθω-
16. мъ· Да о̑увѣмъ таи҅нꙑѧ҅ ѧ҅же тоу· да раꙁоу-
    μεν, μάθωμεν καὶ τὰ ἐκεῖ μυστήρια, γνῶ-
17. мѣѥ҅мъ бж꙯иѭ̑ таи҅нѫ· таи҅на подъ ꙁемь҆ѭ̑ чꙋ-
    μεν θεοῦ κρυπτοῦ κρυπτὰ ὑπὸ γῆν μυστή-
18. деса· да о̑увѣмъ како и҅ сѫштии҅мъ въ а҅дѣ про-
    ρια, μάθωμεν πῶς καὶ τοῖς ἐν Ἅιδου ἐπ-
19. свѣтилъ ѥ҅стъ проповѣдь҆· чꙿто о̑убо вь҆сꙙ ли
    εφάνη τὸ κήρυγμα. Τί οὖν; πάντας
20. прѣпрость҆ съпасаѥ҅тъ· ꙗ҅вивъ сꙙ въ а҅дѣ богꙿ·
    ἁπλῶς σώζει ἐπιφανεὶς ἐν Ἅιδῃ θεός;
21. ни нъ и҅ тоу вѣроуѭ̑штѧѧ· въчера съмотрь҆-
    οὐχί, ἀλλὰ κἀκεῖ τοὺς πιστεύσαντας Χθὲς τὰ τῆς οἰκονο-
22. ливънаꙗ творꙙ· а҅ дь҆несь҆ владꙑчь҆скаꙗ· вь҆-
    μίας, σήμερον τὰ τῆς ἐξουσίας. Χθὲς
23. чера пль҆ть҆скаꙗ· а҅ дь҆несь҆ господь҆скаꙗ҆ дѣѧ·
    τὰ τῆς ἀσθενείας, σήμερον τὰ τῆς αὐθεντίας.
24. вь҆чера чловѣчь҆скаꙗ҆· а҅ дьнесь божъствънаꙗ
    Χθὲς τὰ τῆς ἀνθρωπότητος, σήμερον τὰ τῆς θεότητος
25. ꙗ҅вь҆ꙗ҅ѥ҅тъ· въчера ꙁа о̑ухо о̑ударенъ бꙑваа҅ше·
    ἐνδείκνυται. Χθὲς ἐρραπίζετο,
26. дьнесь҆ же бль҆штании҅мъ бж꙯иѥ҅мъ· а҅довъско-
    σήμερον τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος τὸ τοῦ Ἅιδου
27. ѥ жилиште бь҆ѥ҅тъ· въчера съвꙙꙁанъ бꙑваа҅-
    ῥαπίζει οἰκητήριον. Χθὲς ἐδεσμεῖ-
28. ше· дь҆несь҆ нераꙁдрѣшь҆нами ѫ҅ꙁами сь҆вꙙꙁаꙿ-
    το, σήμερον ἀλύτοις δεσμοῖς καταδεσ-
29. тъ мѫчителꙗ ꙙ· въчера о҅сѫжденъ бꙑваа҅ше·
    μεῖ τὸν τύραννον. Χθὲς κατεδικάζετο,
30. дь҆несь҆ о҅сѫжденꙑи҅мъ свободѫ дароуѥ҅тъ·
    σήμερον τοῖς καταδίκοις ἐλευθερίαν χαρίζεται.

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia