<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 224v >

1. гробь҆нѣꙗмь҆· по [съпа]съпась҆нѣи҆ мѫцѣ дивъно бꙑвъшоу ⁘
   Ἅιδην τοῦ Κυρίου κατάβασιν μετὰ τὸ σωτήριον πάθος παραδόξως γεγενημένην.
2. Что се дьнь҆сь мльчаниѥ много на ꙁеми· чꙿто се
   Τί τοῦτο; σήμερον σιγὴ πολλὴ ἐν τῇ γῇ. Τί τοῦτο;
3. мльчаниѥ много· и҅ неплиштеваниѥ мног^о·
   σιγὴ καὶ ἠρεμία πολλή,
4. млъчаниѥ҆ много· ꙗ҅ко цѣсаръ съпитъ· ꙁе-
   σιγὴ πολλή, ὅτι ὁ βασιλεὺς ὑπνοῖ,
5. мь҆ꙗ о̑убоꙗ҅ сꙙ и҅ о̑умльча· ꙗ҅ко богъ пльтиѭ̑ о̑у-
   γῆ ἐφοβήθη καὶ ἡσύχασεν, ὅτι ὁ θεὸς σαρκὶ ὕπ-
6. сь҆пе· богъ пль҆тиѭ̑ и҅ о̑усь҆пе· и҅ а҅дъ въстрепета·
   νωσε, ὁ θεὸς ἐν σαρκὶ τέθνηκε, καὶ ὁ Ἅιδης ἐτρόμαξεν.
7. богъ въ малѣ о̑усьпе· и҅ съпꙙштꙙѧ о҅тъ вѣка
   Ὁ θεὸς πρὸς βραχὺ ὕπνωσε καὶ τοὺς ἐπ' αἰῶνος ὑπνοῦντας
8. о҅тъ а҅да въскрѣси· къде нꙑнꙗ сѫтъ вь҆черашꙿ-
   ἐκ τοῦ ᾅδου ἀνέστησε. Ποῦ ποτε νῦν εἰσιν αἱ πρὸ βραχέος
9. н҄ꙙѧ мль҆вꙑ и҅ гласи и҅ говори· бꙑваѭ̑штии҆
   ταραχαὶ καὶ φωναὶ καὶ θόρυβοι
10. на х꙯а о҅тъ ꙁаконопрѣстѫпникъ· кде народи
    κατὰ Χριστοῦ, ὦ παράνομοι; ποῦ οἱ δῆμοι
11. и҅ чини· и҅ о҅рѫжиꙗ и҅ жрь҆ди· кꙿде цѣсаре и҅ їе҅реи҆·
    και ... αἱ τάξεις καὶ τὰ ὅπλα καὶ τὰ δόρατα; ποὺ οἱ βασιλεῖς? και ἱερεῖς
12. и҅ сѫдиѧ҆ о҅сѫжденꙑѧ҆· кде свѣштꙙ и҅ мечи·
    καὶ κριταὶ οἱ κατάκριτοι; ποῦ αἱ λαμπάδες καὶ μάχαιραι
13. и҅ говори бештисль҆нии҆· кде людиѥ и҅ гнѣва-
    καὶ οἱ θρύλλοι οἱ ἄτακτοι; ποῦ οἱ λαοὶ καὶ τὸ φρύαγ-
14. ниꙗ· и҅ трѫтъ неправь҆дънꙑи· въ и҅стинѫ
    μα καὶ ἡ κουστωδία ἡ ἄσεμνος; ἀληθῶς
15. о̑убо ꙁѣло· въ и҅стинѫ людиѥ҆ поо̑учишꙙ сꙙ тъ-
    ὄντως, ἐπεὶ καὶ ὄντως ἀληθῶς λαοὶ ἐμελέτησαν και-
16. штетънꙑи҅мъ· и҅ беꙁоумънꙑи҅мъ· потъ-
    νὰ καὶ μάταια. Προσέκ-
17. кнѫшꙙ сꙙ въ ѫ҅гъль҆нъи о҅ камень҆ х꙯са· и҅ са-
    οψαν τῷ ἀκρογωνιαίῳ λίθῳ Χριστῷ, ἀλλ' αὐ-
18. ми съкроушишꙙ сꙙ· привръгошꙙ сꙙ въ тврь-
    τοὶ συνετρίβησαν. Προσέρρηξαν τῇ πέτρᾳ.
19. дꙑи камень҆· нъ вь҆ пѣнꙑ вль҆нꙑ и҅хъ раꙁи-
    τῇ στερεᾷ, ἀλλ' εἰς ἀφρὸν τά κύματα αὐτῶν διελύ-
20. дошꙙ сꙙ· потъкошꙙ сꙙ о҅ наковальнѣ непо-
    θησαν. Προσέκρουσαν τῷ ἀηττήτῳ ἄκμονι
21. бѣдимѣмъ· нъ сами сътърени бꙑшꙙ· вь҆-
    καὶ αὐτοὶ συνεθλάσθησαν. Ὕ-
22. ꙁнесошꙙ на дрѣво камень· и҅ съшъдъ о̑умрь҆-
    ψοσαν ἐπὶ ξύλου τὴν πέτραν καὶ κατελθοῦσα αὐτοὺς ἐθανά-
23. тви ѧ҆· съвꙙꙁашꙙ великааго саѱѡ̑на сль҆нь҆-
    τωσεν. Ἐδέσμευσαν τὸν μέγαν Σαμψὼν ἥλι-
24. ца х꙯а· нъ раꙁдроушъ вѣчь҆нꙑѧ ѫ҅ꙁꙑ· и҅нопле-
    ον θεόν, ἀλλὰ λύσας τὰ ἀπ' αἰῶνος δεσμὰ τοὺς ἀλλοφύ-
25. менникꙑ· и҅ ꙁаконопрѣстѫпꙿникꙑ погоу-
    λους καὶ παρανόμους ἀπώλε-
26. би· ꙁаи҅де богъ сль҆нь҆це подъ ꙁемь҆ѭ̑· и҅ тъмѫ
    σεν ἔδυ θεὸς ἥλιος ... ὑπὸ γῆν καὶ σκότος
27. прѣмрачь҆нѫ и҅ю̑деѡ̑мъ сътвори· дьнесь҆ съ-
    πανέσπερον Ἰουδαίοις πεποίηκεν. Σήμερον σω-
28. пасениѥ҆ сѫштии҅мъ на ꙁеми· и҅ о҅тъ вѣка по-
    τηρία τοῖς ἐπὶ γῆς καὶ τοῖς ἀπ' αἰῶνος ὑπο-
29. дъ ꙁемь҆ѭ̑ сѫштии҅мъ· дьнесь съпасениѥ
    κάτω τῆς γῆς· σήμερον σωτηρία
30. вь҆семоу мироу· ѥ҅лико видимъ и҅ ѥ҅лико не ви-
    τῷ κόσμῳ, ὅσος ὁρατὸς καὶ ὅσος ἀό-

Epiphanius Constantiens· In divini corporis sepulturam homilia