<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 223v >

1. вои҅номъ многомъ сѣдꙙштемъ· а҅ште да самъ сꙙ
   στρατιωτῶν τοσούτων παρακαθημένων, εἰ μὴ ἑαυτὸν
2. не въскрѣси· того ради и҆ радоуѭ̑тъ сꙙ и҅ чоудꙙтъ
   ἀνέστησε. Διὰ τοῦτο καὶ χαίρουσι καὶ θαυμάζουσι,
3. сꙙ· и҅ въс толико прѣбꙑваниѥ҆· приѥ҅мь҆ѭ̑тъ о҅тъ-
   καὶ τῆς τοσαύτης παραμονῆς λαμβάνουσι τὴν ἀμοι-
4. даниѥ҆· ѥ҅же прь҆воѥ видѣти и҅ благовѣстити·
   βήν, τὸ πρῶτα ἰδεῖν καὶ εὐαγγελίσασθαι.
5. не глаголанаа тъчь҆ѭ̑ нъ и҅ видѣнаꙗ· ти пон҄еже
   οὐ τὰ εἰρημένα μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ ὁραθέντα. Ἐπεὶ οὖν
6. и҅ꙁидошꙙ съ страхомъ и҅ радостиѭ̑· се и҅соусъ сь҆-
   ἐξῆλθον μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς. Ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήν-
7. рѣте и глагол҄ꙙ радоуи҅та сꙙ· тѣ же ѧ҅стѣ и҆ ꙁа но-
   τησεν αὐταῖς λέγων· „Χαίρετε". Αἱ δὲ ἐκράτησαν τοὺς πό-
8. ꙁѣ· съ прѣвеликомъ веселии҅мъ к н҄емоу при-
   δας αὐτοῦ, καὶ μεθ' ὑπερβαλλούσης εὐφροσύνης αὐτῷ προσ-
9. текши· приѥ҅маста же и҅ дръжании҅мъ ꙁна-
   δραμοῦσαι, ἐλάμβανον καὶ διὰ τῆς ἁφῆς τεκμή-
10. мениѥ҆· и҅ и҅ꙁвѣштениѥ въскръсениꙗ· и҅ по-
    ριον καὶ πληροφορίαν τῆς ἀναστάσεως. Καὶ προσ-
11. клониста сꙙ ѥ҅моу· что о̑убо тъ· не бои҅та сꙙ·
    εκύνησαν αὐτῷ. Τί οὖν αὐτός; Μὴ φοβεῖσθε.
12. пакꙑ и҅ тъ боꙗ҅ꙁнь҆ и҅ꙁгонитъ· протварѣѧ пѫ-
    Πάλιν καὶ αὐτὸς τὸ δέος ἐκβάλλει, προοδοποι-
13. ть҆ вѣрѣ· нъ и҅дѣта и҅ повѣдита братии҆ моеи҆·
    ῶν τῇ πίστει. Ἀλλ' ὑπάγετε, καὶ εἴπατε τοῖς ἀδελφοῖς μου
14. да и҅дѫтъ въ галилеѭ̑ и҅ тамо мꙙ видꙙтъ· съ-
    ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· κἀκεῖ με ὄψονται. Σκό-
15. мотри како ти и҅ тъ· тѣми о̑ученикомъ бла-
    πει πῶς καὶ αὐτὸς διὰ τούτων τοὺς μαθητὰς εὐαγ-
16. говѣститъ· ѥ҅же многашди глаголахъ· и҅же
    γελίζεται, ὃ πολλάκις εἶπον, τὸ
17. паче родъ бечьсть҆нъ· въ чь҆сть҆ ведꙑ· и҅ въ бла-
    μάλιστα γένος ἀτιμωθὲν εἰς τιμὴν ἄγων καὶ εἰς χρη-
18. гꙑ надеждꙙ· и҅ болꙙштꙙ и҅цѣли· васнь҆ кто
    στὰς ἐλπίδας, καὶ τὸ πεπονηκὸς ἰώμενος. Τάχα τις
19. васъ бꙑ хотѣлъ такъжде бꙑти· и҅ по ноꙁѣ ѧти
    ὑμῶν ἐβούλετο κατ᾽ ἐκείνας γενέσθαι, καὶ τοὺς πόδας κατασχεῖν
20. и҅соусовѣ· можете и҅ нꙑнꙗ ѥ҅ликоже васъ хоще-
    τοῦ Ἰησοῦ; Δύνασθε καὶ νῦν, ὅσοι βούλε-
21. тъ· не по ноꙁѣ тъчь҆ѭ̑ и҅ по рѫцѣ· нъ и҅ по главѫ
    σθε, οὐχὶ τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν κεφαλὴν
22. ѧ҅ти чистѫѭ̑ о҅нѫ· страшънꙑи҅хъ таи҅нъ на-
    κατασχεῖν τὴν ἱερὰν ἐκείνην τῶν φρικτῶν ἀπολαύον-
23. сꙑштаѭ̑ сꙙ· чистѫѭ̑ сь҆вѣстиѭ̑· не сь҆де же
    τες μυστηρίων καθαρῷ συνειδότι. Οὐκ ἐνταῦθα δὲ
24. тъчь҆ѭ̑· нъ и҅ въ и҅нъ дьнь о̑уꙁь҆рите и҆· сь҆ неи҅ꙁгла-
    μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὄψεσθε αὐτόν, μετὰ τῆς ἀποῤ
25. гол҄емѫѭ славоѭ̑ о҅ноѭ̑· и҅ народомъ а҅гг҄ель҆ск^о-
    ῥήτου δόξης ἐκείνης καὶ τοῦ δήμου τῶν ἀγγέ-
26. мъ грꙙдѫшта· а҅ште въсхоштете чловѣко-
    λων ἐρχόμενον, εἰ βουληθεῖητε εἶναι φιλάν-
27. любиви бꙑти· и҅ слꙑшати и҅мате не си сло-
    θρωποι καὶ ἀκούσεσθε, οὐχὶ ταῦτα τὰ ῥή-
28. веса тъчиѭ̑· ꙗ҅ко радоуи҆те сꙙ· нъ и҅ о҅но· и҅дѣте
    ματα μόνον, ὅτι „Χαίρετε", ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα' „Δεῦτε
29. благословь҆ѥ҅нии҆ о҅тꙿца моѥ҅го· прии҅мѣте о̑уг^о-
    οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοι-
30. тованоѥ вамъ цѣсарь҆ствиѥ· прѣдъ съложе-
    μασμένην ὑμῖν βασιλείαν πρὸ κατα-

Iohannes Chrysostomus· In Matthaeum homilia 89 (Matth· 27, 62-64)