<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 222v >

1. трьхъ о̑убо дьнехъ ѫ҅трь҆ подоба бꙑти· а҅ште ли
   τῶν τριῶν ἡμερῶν ἔδει γενέσθαι· ὡς εἴγε
2. мимошъдъшемъ· и҅ о҅тъшъдъшемъ бѫдѫ-
   παρελθουσῶν αὐτῶν καὶ ἀναχωρησάντων ἐγένε-
3. тъ· стражемъ хотѣа҅ше ꙁаꙁорь҆но дѣло бꙑти·
   το, ὕποπτον τὸ πρᾶγμα ἔμελλεν εἶναι
4. того ради и҅ печати прости ꙗ҅коже хотѣа҅хѫ·
   Διὸ καὶ σφραγίσαι συνεχώρησεν, ὡς ἠβούλοντο,
5. и҅ вои҅ни присѣдѣа҅хѫ· и҅ не рождаа҅хѫ въ сѫ-
   καὶ στρατιῶται παρεκάθηντο. Καὶ οὐκ ἔμελλεν αὐτοῖς ἐν σαβ-
6. ботѫ то творꙙште· и҅ дѣлаѭ̑ште· нъ на ѥ҅дꙿ-
   βάτῳ ταῦτα ποιοῦσι, καὶ ἐργαζομένοις, ἀλλὰ πρὸς ἓν
7. но тъчь҆ѭ̑ ꙁь҆рѣа҅хѫ на своѥ҆ пронꙑрь҆ство· ꙗ҅-
   μόνον ἑώρων, τὴν ἑαυτῶν πονηρίαν,
8. коже тѣмь҆ да о҅делѣѭ̑тъ· ѥ҅же сетънааго бе-
   ὡς ταύτῃ περιεσόμενοι· ὅπερ ἐσχάτης ἀ-
9. ꙁоумь҆ꙗ ѥ҅стъ· и҅ страха ꙁѣло потрꙙсаѭ̑штаꙿ-
   νοίας ἦν, καὶ φόβου σφόδρα αὐτοὺς κατασείον-
10. го вьсако· и҅мъшии бо того жидове о̑умь҆ръ-
    τος λοιπόν. Οἱ γὰρ ζῶντα αὐτὸν κατασχόντες, ἀποθανόν-
11. ша боѧтъ сꙙ· цѣ и҆ а҅шти простъ чловѣкъ лѣ-
    τα δεδοίκασι. Καίτοιγε εἰ ψιλός τις ἄνθρωπος ἦν, ἔ-
12. по бꙑ пъвати· нъ да о̑увѣдꙙтъ ꙗ҅ко и҅ живъ
    δει θοῤῥεῖν. Ἀλλ' ἵνα μάθωσιν, ὅτι καὶ ζῶν
13. самохоть҆нѣ пострада· ѥ҅же пострада· се и҅ пе-
    ἑκὼν ἔπαθεν ἅπερ ἔπαθεν, ἰδοὺ καὶ σφρα-
14. чать҆ и҅ камꙑ и҅ стража· и҅ не могошꙙ ѥ҅го о̑удръ-
    γίς, καὶ λίθος, καὶ κουστωδία, καὶ οὐκ ἴσχυσαν κατα-
15. жати· нъ ѥ҅дно бꙑваѥ҅тъ тъчь҆ѭ̑· ѥ҅же о҅бли-
    σχεῖν ἀλλ' ἓν γίνεται μόνον, τὸ δημοσιευ-
16. ченоу бꙑти гробоу· и҅ вьвѣреноу бꙑти о҅тъ
    θῆναι τὴν ταφήν, καὶ πιστευθῆναι
17. сего въстанию̑· не бо нъ и҅ вои҅ни стрѣжаа҅хѫ·
    ἐντεῦθεν τὴν ἀνάστασιν. Καὶ γὰρ στρατιῶται παρεκάθηντο,
18. жидове присѣдꙙтъ· вечеръ же въ сѫботѫ
    καὶ Ἰουδαῖοι προσεδρεύουσιν. Ὀψε δὲ σαββάτων,
19. о҅свитаѭ̑шти· въ ѥ҅динъ о҅тъ сѫботъ·
    τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων,
20. приде мариꙗ҅ магдалꙑн҄и· и҅ и҅на мариꙗ҅
    ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία
21. видѣтъ гроба· и҅ се трѫсъ бꙑстъ великъ· а҅-
    θεωρῆσαι τὸν τάφον. Καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας. Ἄγ-
22. гг҄елъ бо господь҆н҄ь съшедъ сь҆ небесе· пристѫ-
    γελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ προσελ-
23. пивъ о҅тъвали камꙑ о҅тъ двь҆рии҆ гробоу· и҅
    θών, ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας τοῦ μνημείου, καὶ
24. сѣдѣа҅ше на н҄емъ· бѣа҅ше же видѣниѥ҅ ѥ҅г^о
    ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. Ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ
25. а҅кꙑ мльнии҆· и҅ о҅дежда ѥ҅го бѣла а҅кꙑ снѣгꙿ·
    ὡς ἀστραπή, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών.
26. по въскръсении҆ а҅гг҄елъ· почꙿто о̑убо приде
    Μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἦλθεν ὁ ἄγγελος. Τίνος οὖν ἕνεκεν ἦλθε,
27. и҅ камꙑ о҅тъвали· женъ дѣлꙗ· тꙑ бо того
    καὶ τὸν λίθον ἦρε; Διὰ τὰς γυναῖκας· αὗται γὰρ αὐτὸν
28. тъгда видѣшꙙ на гробѣ· да и҅мѫтъ о̑убо
    τότε εἶδον ἐν τῷ τάφῳ. Ἵν οὖν πιστεύ-
29. вѣрѫ ꙗ҅ко въста· видѣшꙙ гробъ тъгда тъ-
    σωσιν ὅτι ἠγέρθη, ὁρῶσι τὸν τάφον κε-
30. штъ тѣла· того ради въꙁꙙ камꙑ· того дѣлꙗ
    νὸν τοῦ σώματος. Διὰ τοῦτο ἀνεῖλε τὸν λίθον, διὰ τοῦτο

---

Iohannes Chrysostomus· In Matthaeum homilia 89 (Matth· 27, 62-64)