<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 221v >

1. и҅ противѫ цѣлѣ странѣ о҅ н҄емъ борѫште сꙙ
   καὶ πρὸς ὁλόκληρον ἔθνος δι᾽ αὐτὸν ἐκ πολεμωθέντες,
2. и҅ беꙁ домоу· и҅ беꙁ града бꙑвъше о҅тъвръ-
   καὶ ἄοικοι καὶ ἀπόλιδες γενόμενοι, ἀπεστράφη-
3. гли сꙙ ѥ҅го бꙑшꙙ· и҅ не бꙑшꙙ такоѧ рачили
   σαν ἂν αὐτόν, καὶ οὐκ ἂν ἠβουλήθησαν τοιαύτην
4. ѥ҅моу въꙁложити славꙑ· а҅кꙑ прѣль҆ште-
   αὐτῷ περιθεῖναι δόξαν, ἅτε ἠπατημέ-
5. ни и҅ вь҆ сетьнꙑѧ бѣдꙑ· того ради въпадъ-
   νοι, καὶ εἰς τοὺς ἐσχάτους δι' αὐτὸν ἐμπεσόν-
6. ша въ бѣдꙑ· а҅ ꙗ҅коже не бꙑшꙙ могли того
   τες κινδύνους. Ὅτι δὲ οὐδ' ἂν ἠδυνήθησαν,
7. сълъгати· а҅шти не бꙑло въстаниѥ· се ни
   εἰ μὴ ἦν ἀληθὴς ἡ ἀνάστασις, πλάσαι αὐτήν, τοῦτο οὐδὲ
8. слова трѣбоуѥ҅тъ· чим бо пъваѭ̑ште· хꙑ-
   λόγου δεῖται. Τίνι γὰρ ἐθάῤῥουν; Τῇ δεινό-
9. тростиѭ̑ ли словесънѫѭ̑· нъ вь҆сѣхъ бѣа҅хѫ
   τητι τῶν λόγων; Ἀλλὰ πάντων ἦσαν
10. грѫбь҆ши· нъ богатъствомъ ли· нъ ни жъ-
    ἀμαθέστεροι. Ἀλλὰ τῇ περιουσίᾳ τῶν χρημάτων; Ἀλλ' οὐδὲ ῥάβ-
11. ꙁла ни о҅ноуштꙙ и҅мѣа҅хѫ· нъ доброродь҆ств^о-
    δον, οὐδὲ ὑποδήματα εἶχον. Ἀλλὰ τῇ περιφανεί-
12. мъ ли· нъ о̑убоꙁи и҅ о҅тъ о̑убогъ· нъ о҅ть҆чь҆ств^о-
    ᾳ τοῦ γένους; Ἀλλ' εὐτελεῖς ἦσαν, καὶ ἐξ εὐτελῶν. Ἀλλὰ τῷ μεγέθει
13. мъ ли великомъ· нъ о҅тъ мѣстъ бѣа҅хѫ не-
    τῆς πατρίδος; Ἀλλ' ἀπὸ χωρίων ἦσαν ἀ-
14. нарочитъ· нъ множь҆ствомъ ли свои҅мъ·
    σήμων. Ἀλλὰ τῷ πλήθει τῷ ἑαυτῶν;
15. нъ не бѣа҅ше и҅хъ бол҄е ѥ҅дного на десꙙте· и҅
    Ἀλλὰ τῶν ἕνδεκα οὐκ ἦσαν πλείους, καὶ
16. ти же распрашени· нъ о҅бѣштании҅ ли о̑учи-
    αὐτοὶ δὲ διεσπάρησαν. Ἀλλὰ ταῖς ἐπαγγελίαις τοῦ διδασ-
17. тел҄евꙑ нѣкоторꙑи҅ми· а҅шти бо не въсталꙿ·
    κάλου; Ποίαις; Εἰ γὰρ μὴ ἀνέστη,
18. то ни та хотѣа҅хѫ и҅мъ вѣрьна бꙑти· како
    οὐδὲ ἐκεῖναι ἤμελλον εἶναι αὐτοῖς πισταί. Πῶς
19. ли можаа҅хѫ сътрь҆пѣти народоу бѣсꙙштоу
    δ' ἂν ἤνεγκαν δῆμον μαινόμε-
20. сꙙ· ѥ҅ли бо връховь҆н҄и^їхъ· вратарицꙙ женꙑ сло-
    νον; Εἰ γὰρ ὁ κορυφαῖος αὐτῶν θυρωροῦ ῥῆ-
21. весе не сътрь҆пѣ· и҅ прочи и҅ же вь҆си· съвꙙꙁа-
    μα οὐκ ἤνεγκε γυναικός, καὶ οἱ λοιποὶ δὲ πάντες δεδε-
22. на тъчьѭ̑ о̑уꙁь҆рѣвъше раꙁбѣгошꙙ сꙙ· как^о
    μένον ἰδόντες διεσπάρησαν· πῶς
23. о̑убо о̑умꙑслили бꙑшꙙ· на коньцꙙ вь҆сел҄е-
    ἂν ἐνενόησαν εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκου-
24. нꙑѧ тешти· и҅ въсадити сътвореноѥ слово
    μένης δραμεῖν, καὶ φυτεῦσαι πεπλασμένον
25. о҅ въскръсении҆· ѥ҅ли бо о҅въ противѫ женъскꙋ
    ἀναστάσεως λόγον; Εἰ γὰρ ὁ μὲν πρὸς γυναικὸς
26. прѣштению̑ не сътръпѣ· о҅въ же прѫтивѫ
    ἀπειλὴν οὐκ ἔστη, οἱ δὲ οὐδὲ πρὸς
27. вѫꙁѣ· како можаахѫ противѫ цѣсаремъ
    δεσμῶν ὄψιν, πῶς ἠδύναντο πρὸς βασιλέας
28. и҅ кнꙙꙁемъ и҅ народомъ стати· и҅жде мечи и҅ ск^о-
    καὶ ἄρχοντας καὶ δήμους ἵστασθαι, ὅπου ξίφη καὶ τή-
29. врадꙑ· и҅ пешти· и҅ бечисмень҆нꙑѧ по вь҆сꙙ
    γανα καὶ κάμινοι καὶ μύριοι καθ'
30. дь҆ни сьмрьти· а҅ште да не бꙑшꙙ въставъ-
    ἡμέραν θάνατοι, εἰ μὴ τῆς τοῦ ἀνα-

Iohannes Chrysostomus· In Matthaeum homilia 89 (Matth· 27, 62-64)