<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 221r >

1. творити· а҅штишꙙ бо ѥ҅дꙿꙿни вои҅ни печать҆лѣ-
   αἰτιᾶσθαι.” Εἰ γὰρ μόνοι οἱ στρατιῶται ἐσφραγίσαν-
2. ли· могли бꙑшꙙ глаголати· а҅ште и҅ льжа и҅
   το, ἡδύναντο λέγειν, εἰ καὶ ἀπίθανα
3. непрѣпь҆рива словеса глагол҄емаꙗ· нъ о҅баче
   καὶ ψευδῆ τὰ λεγόμενα· ἀλλ' ὅμως
4. же ꙗ҅коже и҅ при и҅нѣхъ не стꙑдѣа҅хѫ сꙙ· та-
   ὡς ἐν τοῖς ἄλλοις ἀναισχύντουν, οὕ-
5. ко же и҅ о҅ семъ бꙑшꙙ глаголали· ꙗ҅ко вои҅ни
   τω καὶ ἐν τούτῳ λέγειν εἶχον, ὅτι οἱ στρατιῶται
6. тѣло давъше о̑украсти подашꙙ о̑ученикомъ·
   τὸ σῶμα δόντες κλαπῆναι, παρέσχον τοῖς μαθηταῖς
7. и҅ о҅ въскръсении сълъгати слово· нꙑнꙗ же ти
   τὸν περὶ τῆς ἀναστάσεως πλάσαι λόγον· νῦν δὲ
8. сами о̑утвръждъше· ни того могѫтъ глаго-
   αὐτοὶ ἀσφαλισάμενοι, οὐδὲ τοῦτο λέγειν δύνανται.
9. лати· видиши ли колꙿми ти спѣшꙙтъ о҅ и҅сти-
   Εἶδες πῶς σπουδάζουσιν ὑπὲρ τῆς ἀλη-
10. нѣ и҅ не хотꙙште· не бо нъ ти придошꙙ· ти про-
    θείας ἄκοντες; Καὶ γὰρ αὐτοὶ προσῆλθον, αὐτοὶ ᾔτη-
11. сишꙙ ти печатьлѣшꙙ съ стражеѭ̑· ꙗ҅коже
    σαν, αὐτοὶ ἐσφράγισαν μετὰ τῆς κουστωδίας, ὥστε
12. дроугъ дроугоу бꙑти клеветаремъ и҅ о҅бли-
    ἀλλήλων εἶναι κατήγοροι καὶ ἔλεγ-
13. чител҄емъ· цѣ и коли о̑убо о̑украли бꙑшꙙ въ
    χοι. Καίτοι πότε ἂν ἔκλεψαν;
14. сѫботѫ и҅ како· не бо бѣа҅ше лѣтиѭ̑ пристѫ-
    Τῷ σαββάτῳ; Καὶ πῶς; Οὐδὲ γὰρ ἐξῆν προελ-
15. пити· а҅ште ли и҅ ꙁаконъ прѣстѫпили бꙑ-
    θεῖν. Εἰ δὲ καὶ τὸν νόμον παρέβαι-
16. шꙙ· како о̑убо сь҆мѣа҅хѫ и҅же толь҆ страшиви
    νον, πῶς ἂν ἐτόλμησαν οἱ οὕτω δειλοὶ
17. пристѫпити· како ли приноудити можаꙿ-
    προελθεῖν; Πῶς δὲ καὶ πεῖσαι τὸν ὄχλον ἠδύναν-
18. хѫ· что же глагол҄ѫште· что ли творꙙште·
    το; Τί λέγοντες; Τί ποιοῦντες;
19. кꙑи҅мъ ли поо̑уштениѥ҅мъ· стоꙗ҅ти хотѣ-
    Ποίᾳ δὲ προθυμίᾳ στῆναι εἶ-
20. ахѫ ꙁа мрь҆твь҆ца· коѥ҅га о҅тъданиꙗ чаѭ̑ште
    χον ὑπὲρ τοῦ νεκροῦ; Τίνα δὲ προσδοκῶντες ἀντίδοσιν;
21. о҅тъ н҄его· коѥ҅го о҅тъ  мь҆штениꙗ ѥ҅ште жива
    Ποίαν ἀμοιβήν; Ἔτι ζῶντα ...
22. видѣвъше сь҆вꙙꙁана бѣжашꙙ· и҅ по о̑умръ-
    κατασχεθέντα ἰδόντες ἔφυγον. Καὶ μετὰ τὴν τελευ-
23. твии҅ ли хотѣа҅хѫ ꙁа н҄ь дръꙁовати· а҅ште
    τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ παῤῥησιάζεαθαι ἔμελλον, εἰ
24. да не бꙑ въсталъ· то како то ѥ҅стъ раꙁоумѣ-
    μὴ ἀνέστη; Καὶ πῶς ἂν ἔχοιεν ταῦτα λό-
25. ти· ꙗ҅коже тако хотѣа҅хѫ сълъгати въскръ-
    γον; Ὅτι γὰρ οὔτ' ἂν ἠβουλήθησαν ... πλάσαι ἀνά-
26. сению̑ не бꙑвъшоу· си рѣчъ о҅тъ того· мно-
    στασιν μὴ γενομένην, δῆλον ἐκεῖθεν. Πολ-
27. го о҅ въскрьсении и҅мъ глагола· и҅ чꙙсто глаго-
    λὰ περὶ ἀναστάσεως αὐτοῖς διελέχθη, καὶ συνεχῶς ἔλε-
28. лааше· ꙗ҅коже и҅ сами и҅ сии рѣшꙙ· ꙗ҅ко по трь҆хъ
    γεν, ὡς καὶ αὐτοὶ οὗτοι εἰρήκασιν, ὅτι Μετὰ τρεῖς
29. дь҆нехъ въстанѫ· да а҅ште о̑убо не бꙑ въста-
    ἡμέρας ἐγείρομαι. Εἰ τοίνυν οὐκ ἀν-
30. лъ ꙗ҅вѣ· ꙗ҅коже а҅кꙑ прѣль҆штени сии·
    έστη, εὔδηλον ὡς ἀπατηθέντες οὗτοι,

Iohannes Chrysostomus· In Matthaeum homilia 89 (Matth· 27, 62-64)