<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 220v >

1. живъ сꙑ· да о̑умрълъ ѥ҅стъ о̑убо· по трехъ дь҆нехъ
   ζῶν (οὐκοῦν ἐτελεύτησεν) ὅτι· Μετὰ τρεῖς ἡμέρας
2. въстанѫ· повели о̑утврь҆дити гробъ· да и҅ погре-
   ἐγείρομαι. Κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον (οὐκοῦν ἐτά-
3. бенъ ѥ҅стъ· ѥ҅да како придѫтъ о̑ученици ѥ҅го
   φη) μήποτε ἔλθωσιν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ,
4. и҅ о̑украдѫтꙑ и҆· да о̑убо а҅ште гробъ ꙁапечатьлѣ-
   καὶ κλέψωσιν αὐτόν”. Οὐκοῦν ὁ τάφος ἐὰν σφραγι-
5. ѥ҅тъ сꙙ· не бѫдетъ прокаꙁь҆ства никоѥ҅гоже·
   σθῇ, οὐκ ἔσται τις κακουργία ...
6. да и҅ бес пь҆рꙙ о̑убо о̑укаꙁаниѥ вь҆скрѣсь҆ноѥ· о҅ н҄е-
   Οὐκοῦν ἀναντίῤῥητος ἡ ἀπόδειξις τῆς ἀναστάσεως, δι᾽ ὧν
7. мꙿже вꙑ продлъжисте рѣчъ· пон҄еже бо печать҆-
   ὑμεῖς προετείνατε, γέγονεν. Ἐπειδὴ γὰρ ἐσφρα-
8. лѣсте не бꙑ никоѥ҅гоже прокаꙁь҆ства· да а҅ште
   γίσθη, οὐδεμία γέγονε κακουργία. Εἰ δὲ
9. не бꙑ ниѥ҅дꙿногоже прокаꙁь҆ства· то о̑уже въста
   οὐδεμία γέγονε κακουργία ... δῆλον ὅτι ἀνέστη
10. а҅вѣ и҅ бес пь҆рꙙ· виждъ како и҅ не хотꙙште троу-
    σαφῶς καὶ ἀναντιῤῥήτως. Εἶδες πῶς καὶ ἄκοντες συναγω-
11. ждаѭ̑тъ сꙙ· о҆ о̑уи҅ставьѥ҅нии҆ и҅стинь҆нѣѣмъ·
    νίζονται τῇ τῆς ἀληθείας ἀποδείξει;
12. тꙑ же ми съмотри о̑ученикꙑ любꙙштꙙ и҅сти-
    Σὺ δέ μοι σκόπει τῶν μαθητῶν τὸ φιλάλη-
13. нѫ· како глагол҄емꙑи҅хъ о҅тъ врагъ· ничꙿсоже
    θες· πῶς τῶν λεγομένων παρὰ τῶν ἐχθρῶν οὐδὲν
14. съкрꙑваѭ̑тъ· а҅ште и҅ о̑укорьнаꙿ глагол҄ѫтъ·
    ἀποκρύπτονται, κἂν ἐπονείδιστα λέγωσιν.
15. се бо и҅ ль҆сть҆ца и наричѫтъ· и҅ не млъчꙙтъ ти
    Ἰδού γοῦν καὶ πλάνον αὐτὸν καλοῦσι, καὶ οὐ σιγῶσιν αὐτὸ
16. того· се же покаꙁаѥ҅тъ и҅ о҅нѣхъ боуѥ҅стъ· и҅ сихъ
    οὗτοι. Ταῦτα δὲ καὶ τὴν ἐκείνων δείκνυσιν ὠμότητα.
17. беꙁь҆лобънꙑи и҅ любꙙштии и҅стинѫ о҅браꙁъ·
    καὶ τούτων τὸν ἁπλοῦν καὶ φιλαληθῆ τρόπον
18. пон҄еже ни съмрь҆тиѭ̑ гнѣва о̑уставишꙙ· дост^о-
    ὅτι οὐδὲ τῷ θανάτῳ τὴν ὀργὴν ἀφῆκαν. Ἄξι-
19. и҅нъно же и҅ о҅ного вь҆ꙁискати· кде глагола по
    ον δὲ κἀκεῖνο ζητῆσαι, ποῦ εἶπεν, ὅτι· Μετὰ
20. трехъ дь҆нехъ въстанѫ· не бо о҅брꙙштетъ ни-
    τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι. Οὐ γὰρ εὕροι
21. ктоже тако а҅вѣ и҅ꙁвѣштана· нъ їѡ̑нина ѥ҅-
    τις ἂν οὕτω σαφῶς εἰρημένον, ἀλλ' ἢ τὸ τοῦ Ἰωνᾶ
22. стъ притъча· ꙗ҅коже вѣдѣа҅хѫ глагол҄емаꙗ҆·
    παράδειγμα. Ὥστε ἤδεσαν τὰ λεγόμενα,
23. и҅ хотꙙште ꙁъло творꙗа҅хѫ· что о̑убо пилатъ
    καὶ ἑκόντες ἐκακούργουν. Τί οὖν ὁ Πιλάτος;
24. и҅мате ли стражѫ· о̑утврь҆дите ꙗ҅коже вѣсте
    „Ἔχετε κουστωδίαν, ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε.
25. и҅ о̑утврь҆дишꙙ· печатлѣвъше гробъ съ стра-
    Καὶ ἠσφαλίσαντο σφράγισαντες τὸν τάφον μετὰ τῆς κουστω-
26. жь҆ми· не да вои҅номъ ѥ҅днѣмъ печать҆лѣти·
    δίας. Οὐκ ἀφίησι τοὺς στρατιώτας μόνους σφραγίσαι·
27. ꙗ҅коже о̑увѣдѣвъ о҅ н҄емь не хотѣа҅ше с н҄ими
    ἅτε γὰρ μαθὼν τὰ περὶ αὐτοῦ, οὐκέτι συμπράττειν
28. причꙙстити сꙙ· нъ гонеꙁноути и҅хъ хотꙙ·
    αὐτοῖς ἤθελεν. Ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ ἀπαλλαγῆναι αὐτῶν
29. и҅ то творитъ и҅ рече· вꙑ ꙗ҅коже хоштете печа-
    καὶ τοῦτο ἀνέχεται, καί φησιν· „Ὑμεῖς ὡς βούλεσθε σφραγί-
30. ть҆лѣи҅те· да не дроугꙑѧ и҅мате виновънꙑ
    σατε, ἵνα μὴ ἑτέρους ἔχητε

Iohannes Chrysostomus· In Matthaeum homilia 89 (Matth· 27, 62-64)