<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 220r >

1. мрьтвьца да не о̑убѣжи· и҅мате ли рече стражѫ·
   νεκρόν, μὴ φύγη. Ἔχετε, φησί, κουστωδίαν.
2. и҅дѣте о̑утврьдите ꙗ҅коже вѣсте· о̑убисте ꙗ҅-
   Ὑπάγετε· ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε· ἀποκλείετε
3. коже вѣдѣсте· о̑устрои҅те ꙗ҅коже вѣсте· стрѣ-
   ὡς οἴδατε ... σκευάσατε, ὡς οἴδατε φρουρή-
4. ꙁѣте а҅ште да не бꙑсте хранили· мнѣ винѫ
   σατε· εἰ μὴ ἐφυλάξατε, ἐμοὶ προφάσεως
5. словесь҆нѫѭ̑ о҅ставили бꙑсте· нꙑнꙗ же вамъ
   λόγον καταλιμπάνετε. Νυνὶ δὲ ὑμῖν
6. прѣдаѭ̑ самѣмъ· ѥ҅гда о̑убо живъ бѣ· о̑у васꙿ
   αὐτοῖς παραδίδωμι, ὅτε μὲν ἔζη παρ' ὑμῶν
7. дръжимъ бѣ· ѥ҅гда же о̑убиѥ҅нъ бꙑстъ вь҆-
   κατασχεθέντα, ὅτε δὲ ἀνῃρέθη, πάν-
8. сѣхъ васъ о̑утаѥ҅нъ· прѣбѫдѣмꙑ о̑убо бьдꙙ-
   τας ὑμάς λαθόντα. Μείνωμεν τοίνυν νήφον-
9. ште· не сьпꙙште· да глѫбокꙑи сънъ жидо-
   τες, ἀγρυπνοῦντες, ἵνα τὸν βαθὺν ὕπνον τῶν Ἰου-
10. вь҆скъ видимъ· и҅ сь҆ небесь҆нꙑи҅ми вои҅нъствꙑ
    δαίων ἴδωμεν, καὶ ταῖς ἐπουρανίαις στρατιαῖς
11. праꙁдъноуѥ҅мъ· о҅ христосѣ їс꙯ѣ г꙯и нашемъ·
    συνεορτάσωμεν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν,
12. ѥ҅моуже слава и҅ дръжава нꙑнꙗ и҅ присно и҅ вь҆
    ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, νῦν, καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς
13. вѣкꙑ вѣкомь а҅минъ ⁘
    τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
14. 
    
15. їа҅нна а҅рхие҅пискоупа костантинꙗ града ꙁлатоо̑устаꙿ-
    
16. го· о҅тъ съкаꙁаниꙗ е҅уагг҄ель҆скааго· ѥ҅же отъ матѳеѧ·
    
17. на о̑утриꙗ ѥ҅стъ по пꙙть҆цѣ· събърашꙙ сꙙ а҅рхие҅реи҆ и҅
    Τῇ δε ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ
18. фарисеи къ пилатоу глагол҄ѫште· помꙙнѫхомъ ꙗ҅к^о
    οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλάτον, λέγοντες „... Ἐμνήσθημεν ὅτι
19. онъ ль҆сть҆ць҆ ѥ҅ште живъ сꙑ глагола ꙗ҅ко по трь҆хъ дь҆не-
    ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, ὅτι· Μετὰ τρεῖς ἡ-
20. хъ вь҆станѫ· повели о̑убо о̑утврь҆дити гробъ до третиꙗ҅-
    μέρας ἐγείρομαι. Κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρί-
21. го дь҆не· ѥ҅да како пришъдъше о̑ученици ѥ҅го ноштиѭ̑
    της ἡμέρας, μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ
22. о̑украдѫтꙑ и҆· и҅ рекѫтъ людемъ ꙗ҅ко въста и҅ꙁ мрътвꙑ-
    κλέψωσιν αὐτόν, καὶ εἴπωσι τῷ λαῷ, ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νε-
23. хъ· и҅ бѫдетъ послѣдь҆нꙗꙗ прѣль҆сть҆ горши прьвꙑѧ ⁘
    κρῶν· καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης".
24. Въсѫдоу прѣль҆сть҆ сама сꙙ о҅слѣпь҆ꙗ҅ѥ҅тъ· и҅
    Πανταχοῦ ἡ πλάνη ἑαυτῇ περιπίπτει, καὶ
25. не хотꙙшти и҅стинѣ помагаѥ҅тъ· съмотри
    τῇ ἀληθείᾳ ἄκουσα συνηγορεῖ. Σκόπει
26. же· подоба вѣровати ꙗ҅ко о̑умь҆рѣ· и҅ ꙗ҅ко по-
    δέ· Ἔδει πιστευθῆναι, ὅτι ἀπέθανε, καὶ ὅτι ἐτά-
27. гребенъ бꙑстъ· и҅ ꙗ҅ко въста· и҅ то вь҆се вра-
    φη, καὶ ὅτι ἀνέστη καὶ ταῦτα πάντα διὰ τῶν ἐχ-
28. гъ дѣлꙗ бꙑваатъ· виждъ о̑убо словеса
    θρῶν γίνεται. Ὅρα γοῦν τὰ ῥήματα
29. си сь҆вѣдѣтел҄ьствоуѭ̑шта о҅ всемъ томь҆·
    ταῦτα τούτοις μαρτυροῦντα ἅπασιν.
30. Помꙙнѫхомꙑ ꙗ҅ко ль҆сть҆цъ о҅нъ рече ѥ҅ште
    „Ἔμνήσθημεν, ὅτι, ὁ πλάνος ἐκεῖνος εἶπεν ἔτι,

Iohannes Chrysostomus· In sancta et magna Parasceve homilia / Iohannes Chrysostomus· In Matthaeum homilia 89 (Matth· 27, 62-64)