< 218v >
-
сками мъꙁдами· о҅жидахъ сътворити ми вино
ων δώροις. Ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν,
-
сътвори же трьниѥ҆· ꙁао̑ушенъ бꙑстъ· тепенъ
ἐποίησε δὲ ἀκάνθας· ἐῤῥαπίσθη, ἐτυπή-
-
быстъ· ранꙑ приѧ· нь ничимꙿже сꙙ посрами· ста-
θη, μάστιγας ἔλαβεν· ἀλλὰ μηδὲν ἐπαισχυνθείς. Στῆ-
-
ни съ їсоусомъ· и҅ виждъ б꙯а о҅ного о҅чима· что бо
θι, μετὰ Ἡσαΐου, καὶ βλέπε Θεὸν τοῖς ἐκείνου βλεφάροις. Τί οὖν
-
тъ рече· г꙯и кто вѣрова слоухоу нашемоу· ви-
ἐκεῖνός φησι; Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; εἴ-
-
дѣхомꙑ и҆· и҅ не и҅мѣа҅ше вида· ни добротꙑ·
δομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος, οὐδὲ κάλλος·
-
нъ видъ ѥ҅го бечь҆сть҆нъ· и҅ꙁчаꙁаѧ паче сꙑновъ
ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς
-
чловѣчъ· Не и҅мѣѣ҅ше ли добротꙑ вь҆сѣкоѧ·
τῶν ἀνθρώπων. Οὐκ εἶχε κάλλος, ὁ παντὸς
-
добротꙑ хꙑтрь҆ць҆· плакаа҅ше бо жидовъска
κάλλους τεχνίτης· ἐθρήνει γὰρ τῶν Ἰουδαίων
-
ꙁъла чловѣкъ въ ꙗ҅ꙁвѣ сꙑ· и҅ вѣдꙑ трь҆пѣти
τὰ κακά, ἄνθρωπος, ἐν πληγῇ ὤν, καὶ εἰδὼς φέρειν
-
болѣꙁнь҆· чловѣкъ не богъ· чловѣкъ бо бѣа҅ше
μαλακίαν. Ἄνθρωπος, οὐ Θεός· ἄνθρωπος γὰρ ἦν,
-
а҅ не богъ ꙗ҅ꙁвѣѥ҅мꙑи҆· кто о̑убо тъ многоболѣ-
καὶ οὐ Θεός, ὁ πληττόμενος. Τίς οὖν οὗτος ὁ πολύπο-
-
ꙁнь҆нꙑи҆· и҅ многотроудънꙑи҆· и҅ о҅тъ вь҆сѣхъ
νος καὶ πολυώδυνος καὶ ὑπὸ πάντων
-
мештемъ· ѥ҅да како и҅ по правь҆дѣ ѥ҅же стра-
βαλλόμενος; μήπου καὶ δικαίως ἃ πάσ-
-
ждетъ· тъ грѣхꙑ нашꙙ носитъ· и҅ ꙁа нꙑ болѣ-
χει πάθῃ ; Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει, καὶ ὑπὲρ ἡμῶν ὀδυ-
-
ꙁнь҆ приѥ҅мь҆ѥ҅тъ· а҅ꙁъ ни ѥ҅дноѧ же винꙑ о҅брѣ-
νᾶται. Ἐγὼ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρί-
-
таѭ̑ о҅ чловѣцѣ семь҆· нь не стꙑди сꙙ о̑укорънꙑ-
σκω κατὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου. Ἀλλὰ μὴ αἰσχύνου τοῖς ἐπονειδί-
-
ми благꙑнꙗми· толико пострадавъ прѣ-
στοις ἀγαθοῖς. Τοσαῦτα γὰρ παθών, ἔμει-
-
бꙑ бестрасть҆нь҆· ꙗ҅ꙁвенъ бꙑстъ· о҅пл҄ьвавань҆·
νεν ἀπαθής· ἐτρώθη, ἐνεπτύσθη,
-
бечь҆стиꙗ приѧ· и҅ самъ прѣбꙑваатъ чъсть҆-
τὰ αἴσχιστα ὑπέμεινε, καὶ ὁ αὐτὸς μένει ἔντι-
-
нъ славь҆нъ· съгрѣшаѭ̑штии҅хъ· и҅же нѣ-
μος, ἔνδοξος, τῶν πεπλημμελημένων ὥς τις,
-
кто рече и҅мъ и҅саиꙗ҆· и҅ мꙑ мнѣхомꙑ и҅ въ
φησὶν αὐτοῖς ὁ Ἡσαΐας. Καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν
-
болѣꙁни и҅ ꙗ҅ꙁвѣ· и҅ въ о҅ꙁьл҄ении҆· тъ же ꙗ҅ꙁвь-
πόνῳ, καὶ ἐν πληγῇ, καὶ ἐν κακώσει· αὐτὸς δὲ ἐτραυ-
-
нъ бꙑстъ грѣхъ ради нашихъ· и҅ въ болѣ-
ματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ ἐμα-
-
ꙁни бꙑстъ беꙁаконии҆ ради нашихъ· да
λακίσθη διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν. Οὐκοῦν
-
и҅ тъ ли о̑убо и҅ мꙑ ꙗ҅ꙁвени и҅мъ ꙗ҅ꙁвоѭ̑ ѥ҅го
καὶ αὐτὸς καὶ ἡμεῖς τραυματίαι κείμεθα. Τῷ μώλωπι αὐτοῦ
-
и҅цѣлѣхомꙑ· мрь҆твь҆ць мрь҆твь҆цемъ вра-
ἡμεῖς ἰάθημεν. Νεκρὸς νεκρῶν ἰα-
-
чъ· ꙗ҅ꙁвенꙑи҆ многоболѣꙁньнꙑи҅мъ чловѣ-
τρὸς· τραυματίας πολυπόνων ἀνθρώ-
-
комъ· сѫпротивъно ѧ҅ꙁи бꙑлиѥ· нъ доко-
πων ἀντιφάρμακον. Ἀλλ' ἕως πό-
-
лѣ наше бестрастиѥ҆ ль҆стиши ѡ̑ чловѣче·
τε τὴν ἡμετέραν ἄδειαν περιπλανᾷς, ὦ ἄνθρωπε;
Iohannes Chrysostomus· In sancta et magna Parasceve homilia
![[Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License]](http://www.obdurodon.org/images/cc/88x31.png "Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License")
Last modified:
2013-01-23T20:24:59+0000
