<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 218r >

1. правь҆дѫ о̑убиваѥ҅ма· вь҆ниде пилатъ въ пре-
   δικαίως σφαττόμενον. Εἰσῆλθεν ὁ Πιλᾶτος εἰς τὸ πραι-
2. тории҆· попоуштаѧ ꙗ҅рости жидовь҆стѣ· о̑у-
   τώριον, ἐνδιδοὺς τὸν Ἰουδαίων θυμόν, σβέ-
3. гасити покоушаѧ҅ сꙙ нео̑угасимꙑи҆ пламъ
   σαι, φιλονεικῶν ἄσβεστον φλόγα.
4. вь҆ниде и҅ и҅ꙁиде· паче о҅гн҄ь въжеже· и҅ꙁиде б^о
   Εἰσῆλθε, καὶ ἐξῆλθε· μᾶλλον τὸ πῦρ ἐξῆψεν. Ἐξῆλθε γὰρ
5. и҅мꙑ и҅соуса вѣнь҆чана· и҅ въ багрѣницѫ о҅-
   ἔχων τὸν Ἰησοῦν ἐστεφανωμένον καὶ πορφυρίδα περιβε-
6. бль҆чена· о̑уже побѣждьша· о̑уже въ о҅браꙁꙿ
   βλημένον ... ἤδη νενικηκότα, ἤδη
7. цѣсарь҆скъ о҅бль҆чена· творимоѥ҅ же бꙑваа-
   βασιλικὸν σχῆμα περιβεβλημένον. Τὸ μὲν γὰρ γενόμενον ἦν
8. ше на о̑укоръ· прить҆ча же бываа бѣаа҅ше по ѥ҅сть-
   ἐφ' ὕβρει, αἴνιγμα δὲ ἦν τῆς κατὰ φύ-
9. ствоу цѣсарь҆ства· ꙗ҅коже и о̑убо видѣшꙙ·
   σιν βασιλείας. Ὡς δὲ εἶδον αὐτόν,
10. ѥ҅гоже многашди видѣшꙙ· ѥ҅гоже не ви-
    ὃν πολλάκις εἶδον, ὃν
11. дѣшꙙ николиже· ѥ҅гоже присно видꙙште
    οὐδέποτε εἶδον, ὃν ἀεὶ βλέποντες
12. въжиꙁаѭ̑тъ сꙙ· свои҅мъ жегоми о҅гн҄емъ· о̑у-
    ὑφάπτονται, τῷ οἰκείῳ δαπανώμενοι πυρὶ (θε-
13. нꙙтъ бо да бꙑшꙙ о҅гн҄емъ и҅ꙁгорѣли· въꙁдви-
    λήσουσι γάρ, εἰ ἐγένοντο πυρίκαυστοι), ἐπῆ-
14. гошꙙ и҅хъ содомъскꙑи҆ кричъ· въꙁдвиго-
    ραν αὐτῶν τὴν Σοδομιτικὴν κραυγήν, ἐπῆ-
15. шꙙ и҅ въсхꙑтишꙙ сꙙ· вь҆ꙁми вь҆ꙁми распь҆-
    ραν καὶ ἐπήρθησαν· Αἶρε, αἶρε, σταύρω-
16. ни того· цѣсара ли хоштете вашего да распь҆-
    σον αὐτόν. Τὸν βασιλέα ὑμῶν θέλετε σταυρώ-
17. нѫ· не и҅мамꙑ цѣсарѣ раꙁвѣ к҄есара рѣшꙙ·
    σω; Οὐκ ἔχομεν βασιλέα, εἰ μὴ Καίσαρα, φασίν.
18. о҅тъметаниѥ беꙁ гон҄ениꙗ· беꙁбожь҆ство
    Ἄρνησις χωρὶς διωγμοῦ, ἀθεΐα
19. съ е҅гуптъскꙑи҅мъ ꙁъломъ· се ли боꙁи твои҆
    μετὰ τὰ Αἰγύπτου κακά· Οὗτοι οἱ θεοί σου,
20. и҅ꙁдраи҅лю· въꙁведъшии҅ тꙙ о҅тъ е҅гупта·
    Ἰσραήλ, οἱ συνάγοντές σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
21. не и҅мате ^ли цѣсара роꙁвѣ к҄есара· кꙿто вꙑ о̑убо
    Οὐκ ἔχετε βασιλέα, εἰ μὴ Καίσαρα; Τίς οὖν
22. веде по поустꙑн҄и· кꙿто ли кръми· кога привъ-
    ὡδήγησεν ὑμᾶς ἐπὶ τῆς ἐρήμου; ἢ τίς ἔθρεψε; τίνα ἐπιβο-
23. пиваѥтъ мѡӱсии глагол҄ꙙ· г꙯ь цѣсароуѧи҆
    ᾶται Μωϋσῆς, λέγων· Κύριος βασιλεύων
24. вь҆ вѣкꙑ и҅ на вѣкꙑ и҅ ѥ҅ште· Да ѥ҅лма же о̑у-
    τὸν αἰῶνα, καὶ ἔπ' αἰῶνα, καὶ ἔτι; Οὐκοῦν, ἐπείπερ
25. бо о҅тъвръгосте сꙙ своѥ҅го цѣсара· прѣбѫ-
    ἠρνήσασθε τὸν ἑαυτῶν βασιλέα, μεί-
26. дѣте о̑убо нецѣсароуѥ҅ми· работь҆нꙑи ꙗ҅-
    νατε λοιπὸν ἀβασίλευτοι, δουλείας ζυ-
27. ръмъ вѣчь҆нꙑи҆ влачꙙште· се до шестаа҅-
    γὸν αἰώνιον ἕλκοντες. Ταῦτα μέχρι,
28. го часа твори сꙙ· видимꙑ же и҅ о҅статъчьнѫ-
    ὥρας ἕκτης ἐπράχθη. Ἴδωμεν δὲ καὶ τὸ λειπόμε-
29. ѭ̑ чꙙсть҆ дь҆ни· вь҆сь҆ бо ѥ҅стъ ст꙯ъ· поѧ҅шꙙ и҅
    νον μέρος τῆς ἡμέρας· πᾶσα γάρ ἐστιν ἁγία. Ἔλαβον αὐτὸν
30. вѣнь҆чана· которꙑи҅мъ трьниѥ҅мъ жид^овъ-
    ἐστεφανωμένον· τίσιν; Ἀκάνθαις, τοῖς Ἰουδαί-

Iohannes Chrysostomus· In sancta et magna Parasceve homilia