<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 216v >

1. и҅ трь҆пѣѣ҅ше влѣкомъ творьць҆ о҅тъ твари· ꙁъ-
   καὶ ἠνείχετο ἑλκόμενος ὁ δημιουργὸς παρὰ τῶν δημιουργημάτων, ὁ πλά-
2. дател҄ь о҅тъ ꙁъданиꙗ· творь҆ць҆ о҅тъ сътворе-
   στης ὑπὸ τοῦ πλάσματος, ὁ ποιητὴς ὑπὸ τοῦ ποιηθέν-
3. нааго· что о̑убо о҅ сихъ· что бꙑстъ· и҅ ти рече
   τος. Τί οὖν ἐπὶ τούτοις; τί γίνεται; Καὶ αὐτοί, φησίν.
4. не вьнидошꙙ вь҆ тьмницѫ· да не о҅скврьнꙙтъ
   οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον ἵνα μὴ μιανθῶσιν
5. сꙙ· нъ да ꙗ҅дꙙтъ великъ дь҆нь҆· ѡ̑ великааго
   ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα. Ὤ τῆς πολλῆς
6. беꙁакониꙗ· о̑убои҅ бесправь҆дь҆нꙑи творꙙтъ·
   παρανομίας! φόνον ἀδικίας ἐργάζονται,
7. и҅ вь҆ ть҆мницѫ вь҆нити о҅тъмештѫтъ сꙙ· хра-
   καὶ εἰς τὸ πραιτώριον εἰσελθεῖν παραιτοῦνται, φυλατ-
8. нꙙште сꙙ не о҅скврь҆нити· и҅же о̑уже о҅скврь҆н҄е-
   τόμενοι μὴ μιανθῆναι οἱ ἤδη μεμιασμέ-
9. нии҆· о҅вь҆цеѭ о҅вь҆цѫ раꙁараѭ̑ште· о҅жидаа҅ше
   νοι, προβάτῳ τὸ πρόβατον λύοντες. Ἀνάμεινε
10. о̑убо сѫда· вь҆сеѧ вьсел҄енꙑѧ сѫдии҆· о҅жидаа-
    τοίνυν κριτήριον ὁ πάσης τῆς οἰκουμένης κριτής· ἀνέμει-
11. ше сь҆вѣдѣтел҄ь· доушънꙑи҆ сь҆вѣдѣтел҄ь·
    νε μάρτυρας, ὁ τῶν ψυχῶν μάρτυς·
12. ꙁъдавꙑи҆· и҅ сѫдимъ· и҅ чловѣци о̑убо сѣдѣа҅-
    πλάσας, καὶ κρινόμενος καὶ ἄνθρωποι μὲν ἐκάθην-
13. хѫ сѫдꙙште· б꙯ъ же стоꙗ҅ше и҅ стоѧ҆ млъчаа҅-
    το δικάζοντες, Θεὸς δὲ εἰστήκει, καὶ ἑστὸς ἐσιώ-
14. ше· прѣдъ двьрьми чловѣчъскꙑи҅ми стоѧ·
    πα, παρὰ τὰ πρόθυρα τῶν ἀνθρώπων ἐστώς,
15. небесь҆нꙑи҅хъ двьрии владꙑка· въпраша
    ὁ τῶν οὐρανίων πυλῶν Δεσπότης. Ἠρώτησεν
16. пилатъ· васнь҆ жидовъ чловѣколюбивѣи҆·
    ὁ Πιλᾶτος, τάχα Ἰουδαίων φιλανθρωπότερος.
17. что ли рекѫ· васнь҆ покажѫтъ сътворенаа҆
    Τί λέγω τάχα; Δείξει τὰ πεπραγμένα
18. и҅стинѫ· коѥ҆ о҅глаголаниѥ носите о҅ чловѣ-
    τὴν ἀλήθειαν· Τίνα κατηγορίαν φέρετε κατὰ τοῦ ἀνθρώ-
19. цѣ семъ· кꙿто и҅матъ б꙯а винна· сътворити
    που τούτου; τίς ἔχει Θεὸν αἰτιάσασθαι;
20. поноуждаѥ҅мъ ѥ҅смъ· пилатово глаголати·
    ἀναγκάζομαι γὰρ τὰ Πιλάτου φθέγξασθαι.
21. їсоусъ бо мль҆читъ· не словесъ недовѣдꙑ
    Ἰησοῦς γὰρ σιωπᾷ, οὐ λόγων ἀπορῶν
22. слово· нъ ѥ҅да о҅тъвѣтомъ· раꙁоритъ кръ-
    ὁ Λόγος, ἀλλὰ μὴ τῇ άποκρίσει λύσῃ τοῦ σταυ-
23. стънꙑи҆ во҅ ѣнь҆цъ· то и҅мѣниꙗ҅ ли въсхо-
    ροῦ τὸν στέφανον. Καὶ κτημάτων ἐπεθύ-
24. тѣ небрѣгꙑи и҅мѣниꙗ҆· домовъ ли штоу-
    μησεν ὁ ἀκτήμων; οἴκων ἀλλο-
25. ждии҅хъ· и҅же ни мѣста и҅мꙑ кде главѫ по-
    τρίων, ὁ μηδὲ τόπον ἔχων ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖ-
26. дъклонити· богатьства ли· и҅же и҅ своѧ о̑у-
    ναι; χρημάτων, ὁ καὶ τοὺς οἰκείους μα-
27. ченикꙑ до поꙗ҅са о҅бнаживъ· о҅слꙙте не и҅мꙑ·
    θητὰς ἄχρι τῆς ζώνης γυμνώσας; Ὄνον οὐκ ἔχων,
28. штоужде поѧ о҅слꙙ· да вашꙙ дѣти благосло-
    ἀλλότριον ἐχρήσατο πώλον ἵνα τοὺς ὑμετέρους παῖδας εὐλο-
29. витъ· рьцѣте винѫ· сътворите въ правь҆дѫ
    γήσῃ. Εἴπατε πρόφασιν, πλάσατε, δικαίως
30. ли погоубисте· о҅тъвѣшташꙙ ѥ҅моу жид^ове·
    ἀνέλετε. Ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι·

Iohannes Chrysostomus· In sancta et magna Parasceve homilia