<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 214v >

1. ѥ҅дноѭ̑ о̑убо подрѫженъ· присно же бѣсꙑ про-
   ἅπαξ μὲν παγείς, ἀεὶ δὲ δαίμονας τροπού-
2. гонꙙ· кде бо капишта· и҅ животънаꙗ҆ поусто-
   μενος. Ποῦ γὰρ εἴδωλα, καὶ ζώων μάτα-
3. шь҆наꙗ о̑убиваниꙗ· кде капиштьницꙙ и҅ не-
   ιοι οἱ φόνοι; ποῦ ναοί, καὶ δυσ-
4. чь҆стивꙑи о҅гн҄ь· о̑угасе вь҆се ѥ҅динѣмь҆· свꙙ-
   σεβείας πῦρ; Ἐσβέσθη, πάντα δι' ἓν ἅ-
5. таꙗ крьвь паде· и҅ ста крь҆стъ многосиль҆наꙗ
   γιον αἷμα πέπτωκε. Καὶ ἔστη σταυρὸς πολυδύναμος
6. сила· стрѣла невидома· бꙑлиѥ беꙁвешть҆но·
   δύναμις, βέλος ἀόρατον, φάρμακον ἄυλον,
7. и҅сточникъ болѣꙁни рѣшꙙ· о̑укоренаꙗ слава·
   πηγὴ λυσίπονος, ἐπονείδιστος δόξα
8. ꙗ҅коже а҅ште несь҆вѣдь҆наꙗ҆ глагол҄ѫ и҅на о҅ хри-
   ὥστε κἂν μυρία ἕτερα λέγω περὶ Χρι-
9. стосѣ· а҅ште и҅ несь҆вѣдь҆наꙗ чоудеса и҅спо-
   στοῦ, κἂν μυρία θαύματα διη-
10. вѣдаѧ· о̑уштрашѫ послоушаѭ̑штааго·
    γούμενος καταπλήξω τὸν ἀκροατήν,
11. не толма о҅ тѣхъ ꙗ҅коже о҅ крь҆стѣ крашѫ сꙙ·
    οὐχ οὕτως ἐπ' ἐκείνοις, ὡς ἐπὶ σταυρῷ σεμνύνομαι.
12. ꙗ҅коже се нѣчто рекѫ· о҅тъ дѣвꙑ и҅ꙁиде їс꙯·
    Οἷόν τι λέγω· Ἐκ παρθένου προῆλθεν Ἰησοῦς·
13. велико чоудо бракъ прѣи҅ти· и҅ ѥ҅сть҆ство
    μέγα τὸ θαῦμα γάμον ὑπερβῆναι, καὶ φύσιν
14. съдробити· нъ а҅ште бꙑ кръстъ не бꙑлъ· не
    καινοτομῆσαι· ἀλλ' εἰ μὴ σταυρὸς ἦν, οὐκ
15. бꙑ съпасла сꙙ дѣлꙑ прь҆ваꙗ породънаꙗ дѣ-
    ἂν ἐσώθη τοῖς ἔργοις ἡ πρώτη τοῦ παραδείσου Παρ-
16. вица· нꙑнꙗ же въ годъ кръста· прь҆ваꙗ съ-
    θένος· νυνὶ δὲ ἐν τῷ τοῦ σταυροῦ καιρῷ πρώτη σώ-
17. пасаѥтъ сꙙ жена· ветъхоѥ ꙁъло новꙑими
    ζεται γυνή, τὸ παλαιὸν κακὸν νέοις
18. благодатьми и҅сцѣлꙗѭ̑шти· вь҆ста мрьтвь҆-
    χαρίσμασι θεραπεύουσα. Ἀνέστη νε-
19. ць въ галилеи҆ нъ пакꙑ о̑умь҆рѣ· а҅ꙁъ же кръ-
    κρὸς ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, ἀλλὰ πάλιν ἀπέθανεν· ἐγὼ δὲ διὰ σταυ-
20. ста ради въставъ· не могѫ ктомоу съмрьти-
    ροῦ ἀναστάς, οὐκέτι δύναμαι πρὸς θάνα-
21. ѭ̑ пасти· плоу и҅соусъ море богъ въ а҅лдии҆·
    τον πεσεῖν. Ἔπλευσεν Ἰησοῦς τὴν θάλασσαν, θεὸς ἐν σκάφῃ·
22. дрѣво въ тъ дь҆нь҆ дастъ о̑успѣхъ· а҅ꙁъ же при-
    τὸ ξύλον ἐφήμερον ἔδωκε τὴν ὠφέλειαν· ἐγὼ δὲ ἔλα-
23. ѧ҅хъ дрѣво вѣчь҆ноѥ благо· ѥ҅же прии҅мъ въ
    βον ξύλον αἰώνιον, ἀγαθόν, ᾧ κεχρημένος ἀντὶ
24. корабь҆ꙗ҅ мѣсто доуховънꙑѧ· пронꙑривꙑ-
    πηδαλίου, τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρί-
25. и҅хъ о҅търѣѭ̑ вльнꙑ· напитани бꙑшꙙ пꙙ-
    ας ἀπωθοῦμαι κύματα. Ἐτράφησαν πεν-
26. ть тꙑсѫштъ· ни ѥ҅днѣмъ крь҆стьнꙑи҅-
    τακισχίλιοι ὑφ' ἑνὶ τῷ τοῦ σταυ-
27. мъ съложениѥ҅мъ· кде о̑убо кръмь҆ѧ тоѧ и҅-
    ροῦ συνθήματι. Ποῦ οὖν τῆς τροφῆς
28. ꙁбꙑть҆ци· Како и҅же нѣсмь҆ тоу бꙑлъ· бꙑ-
    τὰ λείψανα; πῶς ὁ μὴ παρών, τὰ τῶν παρ-
29. вꙑшии҅хъ тоу о҅статъкꙑ вьꙁь҆мѫ· двѣ на де-
    όντων λείψανα λάβω; Δώδε-
30. сꙙте бо бѣста кошници о̑укроухъ о҅сталѣ·
    κα γὰρ ἦσαν περισσεύσαντες κλασμάτων κόφινοι·

Iohannes Chrysostomus· In sancta et magna Parasceve homilia